Ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny1)
|
Dz. U. z 1971 r. nr 27, poz. 252
Dz. U. z 1976 r. nr 19, poz. 122
Dz. U. z 1982 r. nr 11, poz. 81
Dz. U. z 1982 r. nr 19, poz. 147
Dz. U. z 1982 r. nr 30, poz. 210
Dz. U. z 1984 r. nr 45, poz. 242
Dz. U. z 1985 r. nr 22, poz. 99
Dz. U. z 1989 r. nr 3, poz. 11
Dz. U. z 1990 r. nr 34, poz. 198
Dz. U. z 1990 r. nr 55, poz. 321
Dz. U. z 1990 r. nr 79, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 107, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 115, poz. 496
Dz. U. z 1993 r. nr 17, poz. 78
Dz. U. z 1994 r. nr 27, poz. 96
Dz. U. z 1994 r. nr 85, poz. 388
Dz. U. z 1994 r. nr 105, poz. 509
Dz. U. z 1995 r. nr 83, poz. 417
Dz. U. z 1996 r. nr 114, poz. 542
Dz. U. z 1996 r. nr 139, poz. 646
|
Dz. U. z 1996 r. nr 149, poz. 703
Dz. U. z 1997 r. nr 43, poz. 272
Dz. U. z 1997 r. nr 115, poz. 741
Dz. U. z 1997 r. nr 117, poz. 751
Dz. U. z 1997 r. nr 157, poz. 1040
Dz. U. z 1998 r. nr 106, poz. 668
Dz. U. z 1998 r. nr 117, poz. 758
Dz. U. z 1999 r. nr 52, poz. 532
Dz. U. z 2000 r. nr 22, poz. 271
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 855
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 857
Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 983
Dz. U. z 2000 r. nr 114, poz. 1191
Dz. U. z 2001 r. nr 11, poz. 91
Dz. U. z 2001 r. nr 71, poz. 733
Dz. U. z 2001 r. nr 130, poz. 1450
Dz. U. z 2001 r. nr 145, poz. 1638
Dz. U. z 2002 r. nr 113, poz. 984
Dz. U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176
Dz. U. z 2003 r. nr 49, poz. 408
|
Dz. U. z 2003 r. nr 60, poz. 535
Dz. U. z 2003 r. nr 64, poz. 592
Dz. U. z 2003 r. nr 124, poz. 1151
Dz. U. z 2004 r. nr 91, poz. 870
Dz. U. z 2004 r. nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2004 r. nr 162, poz. 1692
Dz. U. z 2004 r. nr 172, poz. 1804
Dz. U. z 2004 r. nr 281, poz. 2783
Dz. U. z 2005 r. nr 48, poz. 462
Dz. U. z 2005 r. nr 157, poz. 1316
Dz. U. z 2005 r. nr 172, poz. 1438
Dz. U. z 2006 r. nr 133, poz. 935
Dz. U. z 2006 r. nr 164, poz. 1166
Dz. U. z 2007 r. nr 80, poz. 538
Dz. U. z 2007 r. nr 82, poz. 557
Dz. U. z 2007 r. nr 181, poz. 1287
Dz. U. z 2008 r. nr 116, poz. 731
Dz. U. z 2008 r. nr 163, poz. 1012
Dz. U. z 2008 r. nr 220, poz. 1425 |
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Dziedziczenie ustawowe
Art. 931. § 1. W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.
§ 2. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dalszych zstępnych.
Art. 932. § 1. W braku zstępnych spadkodawcy powołani są do spadku z ustawy jego małżonek, rodzice i rodzeństwo.
§ 2. Udział spadkowy małżonka, który dziedziczy w zbiegu bądź z rodzicami, bądź z rodzeństwem, bądź z rodzicami i rodzeństwem spadkodawcy, wynosi połowę spadku.
Art. 933. § 1. Udział spadkowy każdego z rodziców, które dziedziczy w zbiegu z rodzeństwem spadkodawcy, wynosi jedną czwartą część tego, co przypada łącznie dla rodziców i rodzeństwa. Pozostałą część dziedziczy rodzeństwo w częściach równych.
§ 2. Jeżeli jedno z rodziców nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada po połowie drugiemu z rodziców i rodzeństwu spadkodawcy.
§ 3. Jeżeli do spadku powołani są obok małżonka tylko rodzice albo tylko rodzeństwo, dziedziczą oni w częściach równych to, co przypada łącznie dla rodziców i rodzeństwa.
Art. 934. Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym. Podział tego udziału następuje według zasad, które dotyczą podziału między dalszych zstępnych spadkodawcy.
Art. 9341
Art. 935. § 1. W braku zstępnych, rodziców, rodzeństwa i zstępnych rodzeństwa spadkodawcy cały spadek przypada jego małżonkowi.
§ 2. W braku zstępnych i małżonka spadkodawcy cały spadek przypada jego rodzicom, rodzeństwu i zstępnym rodzeństwa.
§ 3. W braku małżonka spadkodawcy i krewnych powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu. Jeżeli miejsca ostatniego zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić lub ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu.
Art. 9351. Przepisów o powołaniu do dziedziczenia z ustawy nie stosuje się do małżonka spadkodawcy pozostającego w separacji.
Art. 936. § 1. Przysposobiony dziedziczy po przysposabiającym i jego krewnych tak, jak by był dzieckiem przysposabiającego, a przysposabiający i jego krewni dziedziczą po przysposobionym tak, jak by przysposabiający był rodzicem przysposobionego.
§ 2. Przysposobiony nie dziedziczy po swoich wstępnych naturalnych i ich krewnych, a osoby te nie dziedziczą po nim.
§ 3. W wypadku gdy jeden z małżonków przysposobił dziecko drugiego małżonka, przepisu § 2 nie stosuje się względem tego małżonka i jego krewnych, a jeżeli takie przysposobienie nastąpiło po śmierci drugiego z rodziców przysposobionego, także względem krewnych zmarłego, których prawa i obowiązki wynikające z pokrewieństwa zostały w orzeczeniu o przysposobienie utrzymane.
Art. 937. Jeżeli skutki przysposobienia polegają wyłącznie na powstaniu stosunku między przysposabiającym a przysposobionym, stosuje się przepisy poniższe:
1) przysposobiony dziedziczy po przysposabiającym na równi z jego dziećmi, a zstępni przysposobionego dziedziczą po przysposabiającym na tych samych zasadach co dalsi zstępni spadkodawcy;
2) przysposobiony i jego zstępni nie dziedziczą po krewnych przysposabiającego, a krewni przysposabiającego nie dziedziczą po przysposobionym i jego zstępnych;
3) rodzice przysposobionego nie dziedziczą po przysposobionym, a zamiast nich dziedziczy po przysposobionym przysposabiający; poza tym przysposobienie nie narusza powołania do dziedziczenia wynikającego z pokrewieństwa.
Art. 938. Dziadkowie spadkodawcy, jeżeli znajdą się w niedostatku i nie mogą otrzymać należnych im środków utrzymania od osób, na których ciąży względem nich ustawowy obowiązek alimentacyjny, mogą żądać od spadkobiercy nie obciążonego takim obowiązkiem środków utrzymania w stosunku do swoich potrzeb i do wartości jego udziału spadkowego. Spadkobierca może uczynić zadość temu roszczeniu także w ten sposób, że zapłaci dziadkom spadkodawcy sumę pieniężną odpowiadającą wartości jednej czwartej części swojego udziału spadkowego.
Art. 939. § 1. Małżonek dziedziczący z ustawy w zbiegu z innymi spadkobiercami, wyjąwszy zstępnych spadkodawcy, którzy mieszkali z nim razem w chwili jego śmierci, może żądać ze spadku ponad swój udział spadkowy przedmiotów urządzenia domowego, z których za życia spadkodawcy korzystał wspólnie z nim lub wyłącznie sam. Do roszczeń małżonka z tego tytułu stosuje się odpowiednio przepisy o zapisie.
§ 2. Uprawnienie powyższe nie przysługuje małżonkowi, jeżeli wspólne pożycie małżonków ustało za życia spadkodawcy.
Art. 940. § 1. Małżonek jest wyłączony od dziedziczenia, jeżeli spadkodawca wystąpił o orzeczenie rozwodu lub separacji z jego winy, a żądanie to było uzasadnione.
§ 2. Wyłączenie małżonka od dziedziczenia następuje na mocy orzeczenia sądu. Wyłączenia może żądać każdy z pozostałych spadkobierców ustawowych powołanych do dziedziczenia w zbiegu z małżonkiem; termin do wytoczenia powództwa wynosi sześć miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o otwarciu spadku, nie więcej jednak niż jeden rok od otwarcia spadku.
PREMIUM