Ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny1)
Dz. U. z 1971 r. nr 27, poz. 252
Dz. U. z 1976 r. nr 19, poz. 122
Dz. U. z 1982 r. nr 11, poz. 81
Dz. U. z 1982 r. nr 19, poz. 147
Dz. U. z 1982 r. nr 30, poz. 210
Dz. U. z 1984 r. nr 45, poz. 242
Dz. U. z 1985 r. nr 22, poz. 99
Dz. U. z 1989 r. nr 3, poz. 11
Dz. U. z 1990 r. nr 34, poz. 198
Dz. U. z 1990 r. nr 55, poz. 321
Dz. U. z 1990 r. nr 79, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 107, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 115, poz. 496
Dz. U. z 1993 r. nr 17, poz. 78
Dz. U. z 1994 r. nr 27, poz. 96
Dz. U. z 1994 r. nr 85, poz. 388
Dz. U. z 1994 r. nr 105, poz. 509
Dz. U. z 1995 r. nr 83, poz. 417
Dz. U. z 1996 r. nr 114, poz. 542
Dz. U. z 1996 r. nr 139, poz. 646
|
Dz. U. z 1996 r. nr 149, poz. 703
Dz. U. z 1997 r. nr 43, poz. 272
Dz. U. z 1997 r. nr 115, poz. 741
Dz. U. z 1997 r. nr 117, poz. 751
Dz. U. z 1997 r. nr 157, poz. 1040
Dz. U. z 1998 r. nr 106, poz. 668
Dz. U. z 1998 r. nr 117, poz. 758
Dz. U. z 1999 r. nr 52, poz. 532
Dz. U. z 2000 r. nr 22, poz. 271
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 855
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 857
Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 983
Dz. U. z 2000 r. nr 114, poz. 1191
Dz. U. z 2001 r. nr 11, poz. 91
Dz. U. z 2001 r. nr 71, poz. 733
Dz. U. z 2001 r. nr 130, poz. 1450
Dz. U. z 2001 r. nr 145, poz. 1638
Dz. U. z 2002 r. nr 113, poz. 984
Dz. U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176
Dz. U. z 2003 r. nr 49, poz. 408
|
Dz. U. z 2003 r. nr 60, poz. 535
Dz. U. z 2003 r. nr 64, poz. 592
Dz. U. z 2003 r. nr 124, poz. 1151
Dz. U. z 2004 r. nr 91, poz. 870
Dz. U. z 2004 r. nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2004 r. nr 162, poz. 1692
Dz. U. z 2004 r. nr 172, poz. 1804
Dz. U. z 2004 r. nr 281, poz. 2783
Dz. U. z 2005 r. nr 48, poz. 462
Dz. U. z 2005 r. nr 157, poz. 1316
Dz. U. z 2005 r. nr 172, poz. 1438
Dz. U. z 2006 r. nr 133, poz. 935
Dz. U. z 2006 r. nr 164, poz. 1166
Dz. U. z 2007 r. nr 80, poz. 538
Dz. U. z 2007 r. nr 82, poz. 557
Dz. U. z 2007 r. nr 181, poz. 1287
Dz. U. z 2008 r. nr 116, poz. 731
Dz. U. z 2008 r. nr 163, poz. 1012
Dz. U. z 2008 r. nr 220, poz. 1425 |
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Użyczenie
Art. 710. Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Art. 711. Jeżeli rzecz użyczona ma wady, użyczający obowiązany jest do naprawienia szkody, którą wyrządził biorącemu przez to, że wiedząc o wadach nie zawiadomił go o nich. Przepisu powyższego nie stosuje się, gdy biorący mógł wadę z łatwością zauważyć.
Art. 712. § 1. Jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu.
§ 2. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.
Art. 713. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.
Art. 714. Biorący do używania jest odpowiedzialny za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, jeżeli jej używa w sposób sprzeczny z umową albo z właściwościami lub z przeznaczeniem rzeczy, albo gdy nie będąc do tego upoważniony przez umowę ani zmuszony przez okoliczności powierza rzecz innej osobie, a rzecz nie byłaby uległa utracie lub uszkodzeniu, gdyby jej używał w sposób właściwy albo gdyby ją zachował u siebie.
Art. 715. Jeżeli umowa użyczenia została zawarta na czas nie oznaczony, użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić.
Art. 716. Jeżeli biorący używa rzeczy w sposób sprzeczny z umową albo z właściwościami lub z przeznaczeniem rzeczy, jeżeli powierza rzecz innej osobie nie będąc do tego upoważniony przez umowę ani zmuszony przez okoliczności, albo jeżeli rzecz stanie się potrzebna użyczającemu z powodów nie przewidzianych w chwili zawarcia umowy, użyczający może żądać zwrotu rzeczy, chociażby umowa była zawarta na czas oznaczony.
Art. 717. Jeżeli kilka osób wspólnie wzięło rzecz do używania, ich odpowiedzialność jest solidarna.
Art. 718. § 1. Po zakończeniu użyczenia biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie nie pogorszonym; jednakże biorący nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.
§ 2. Jeżeli biorący do używania powierzył rzecz innej osobie, obowiązek powyższy ciąży także na tej osobie.
Art. 719. Roszczenie użyczającego przeciwko biorącemu do używania o naprawienie szkody za uszkodzenie lub pogorszenie rzeczy, jak również roszczenia biorącego do używania przeciwko użyczającemu o zwrot nakładów na rzecz oraz o naprawienie szkody poniesionej wskutek wad rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy.