Ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny1)
Dz. U. z 1971 r. nr 27, poz. 252
Dz. U. z 1976 r. nr 19, poz. 122
Dz. U. z 1982 r. nr 11, poz. 81
Dz. U. z 1982 r. nr 19, poz. 147
Dz. U. z 1982 r. nr 30, poz. 210
Dz. U. z 1984 r. nr 45, poz. 242
Dz. U. z 1985 r. nr 22, poz. 99
Dz. U. z 1989 r. nr 3, poz. 11
Dz. U. z 1990 r. nr 34, poz. 198
Dz. U. z 1990 r. nr 55, poz. 321
Dz. U. z 1990 r. nr 79, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 107, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 115, poz. 496
Dz. U. z 1993 r. nr 17, poz. 78
Dz. U. z 1994 r. nr 27, poz. 96
Dz. U. z 1994 r. nr 85, poz. 388
Dz. U. z 1994 r. nr 105, poz. 509
Dz. U. z 1995 r. nr 83, poz. 417
Dz. U. z 1996 r. nr 114, poz. 542
Dz. U. z 1996 r. nr 139, poz. 646
|
Dz. U. z 1996 r. nr 149, poz. 703
Dz. U. z 1997 r. nr 43, poz. 272
Dz. U. z 1997 r. nr 115, poz. 741
Dz. U. z 1997 r. nr 117, poz. 751
Dz. U. z 1997 r. nr 157, poz. 1040
Dz. U. z 1998 r. nr 106, poz. 668
Dz. U. z 1998 r. nr 117, poz. 758
Dz. U. z 1999 r. nr 52, poz. 532
Dz. U. z 2000 r. nr 22, poz. 271
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 855
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 857
Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 983
Dz. U. z 2000 r. nr 114, poz. 1191
Dz. U. z 2001 r. nr 11, poz. 91
Dz. U. z 2001 r. nr 71, poz. 733
Dz. U. z 2001 r. nr 130, poz. 1450
Dz. U. z 2001 r. nr 145, poz. 1638
Dz. U. z 2002 r. nr 113, poz. 984
Dz. U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176
Dz. U. z 2003 r. nr 49, poz. 408
|
Dz. U. z 2003 r. nr 60, poz. 535
Dz. U. z 2003 r. nr 64, poz. 592
Dz. U. z 2003 r. nr 124, poz. 1151
Dz. U. z 2004 r. nr 91, poz. 870
Dz. U. z 2004 r. nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2004 r. nr 162, poz. 1692
Dz. U. z 2004 r. nr 172, poz. 1804
Dz. U. z 2004 r. nr 281, poz. 2783
Dz. U. z 2005 r. nr 48, poz. 462
Dz. U. z 2005 r. nr 157, poz. 1316
Dz. U. z 2005 r. nr 172, poz. 1438
Dz. U. z 2006 r. nr 133, poz. 935
Dz. U. z 2006 r. nr 164, poz. 1166
Dz. U. z 2007 r. nr 80, poz. 538
Dz. U. z 2007 r. nr 82, poz. 557
Dz. U. z 2007 r. nr 181, poz. 1287
Dz. U. z 2008 r. nr 116, poz. 731
Dz. U. z 2008 r. nr 163, poz. 1012
Dz. U. z 2008 r. nr 220, poz. 1425 |
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Użytkowanie wieczyste
Art. 232. § 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.
§ 2. W wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.
Art. 233. W granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.
Art. 234. Do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.
Art. 235. § 1. Budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.
§ 2. Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.
Art. 236. § 1. Oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste następuje na okres dziewięćdziesięciu dziewięciu lat. W wypadkach wyjątkowych, gdy cel gospodarczy użytkowania wieczystego nie wymaga oddania gruntu na dziewięćdziesiąt dziewięć lat, dopuszczalne jest oddanie gruntu na okres krótszy, co najmniej jednak na lat czterdzieści.
§ 2. W ciągu ostatnich pięciu lat przed upływem zastrzeżonego w umowie terminu wieczysty użytkownik może żądać jego przedłużenia na dalszy okres od czterdziestu do dziewięćdziesięciu dziewięciu lat; jednakże wieczysty użytkownik może wcześniej wystąpić z takim żądaniem, jeżeli okres amortyzacji zamierzonych na użytkowanym gruncie nakładów jest znacznie dłuższy aniżeli czas, który pozostaje do upływu zastrzeżonego w umowie terminu. Odmowa przedłużenia jest dopuszczalna tylko ze względu na ważny interes społeczny.
§ 3. Umowa o przedłużenie wieczystego użytkowania powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.
Art. 237. Do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.
Art. 238. Wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.
Art. 239. § 1. Sposób korzystania z gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika powinien być określony w umowie.
§ 2. Jeżeli oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje w celu wzniesienia na gruncie budynków lub innych urządzeń, umowa powinna określać:
1) termin rozpoczęcia i zakończenia robót;
2) rodzaj budynków lub urządzeń oraz obowiązek ich utrzymywania w należytym stanie;
3) warunki i termin odbudowy w razie zniszczenia albo rozbiórki budynków lub urządzeń w czasie trwania użytkowania wieczystego;
4) wynagrodzenie należne wieczystemu użytkownikowi za budynki lub urządzenia istniejące na gruncie w dniu wygaśnięcia użytkowania wieczystego.
Art. 240. Umowa o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste może ulec rozwiązaniu przed upływem określonego w niej terminu, jeżeli wieczysty użytkownik korzysta z gruntu w sposób oczywiście sprzeczny z jego przeznaczeniem określonym w umowie, w szczególności jeżeli wbrew umowie użytkownik nie wzniósł określonych w niej budynków lub urządzeń.
Art. 241. Wraz z wygaśnięciem użytkowania wieczystego wygasają ustanowione na nim obciążenia.
Art. 242. (skreślony)
Art. 243. Roszczenie przeciwko wieczystemu użytkownikowi o naprawienie szkód wynikłych z niewłaściwego korzystania z gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków, jak również roszczenie wieczystego użytkownika o wynagrodzenie za budynki i urządzenia istniejące w dniu zwrotu użytkowanego gruntu przedawniają się z upływem lat trzech od tej daty.