Ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny1)
Dz. U. z 1971 r. nr 27, poz. 252
Dz. U. z 1976 r. nr 19, poz. 122
Dz. U. z 1982 r. nr 11, poz. 81
Dz. U. z 1982 r. nr 19, poz. 147
Dz. U. z 1982 r. nr 30, poz. 210
Dz. U. z 1984 r. nr 45, poz. 242
Dz. U. z 1985 r. nr 22, poz. 99
Dz. U. z 1989 r. nr 3, poz. 11
Dz. U. z 1990 r. nr 34, poz. 198
Dz. U. z 1990 r. nr 55, poz. 321
Dz. U. z 1990 r. nr 79, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 107, poz. 464
Dz. U. z 1991 r. nr 115, poz. 496
Dz. U. z 1993 r. nr 17, poz. 78
Dz. U. z 1994 r. nr 27, poz. 96
Dz. U. z 1994 r. nr 85, poz. 388
Dz. U. z 1994 r. nr 105, poz. 509
Dz. U. z 1995 r. nr 83, poz. 417
Dz. U. z 1996 r. nr 114, poz. 542
Dz. U. z 1996 r. nr 139, poz. 646
|
Dz. U. z 1996 r. nr 149, poz. 703
Dz. U. z 1997 r. nr 43, poz. 272
Dz. U. z 1997 r. nr 115, poz. 741
Dz. U. z 1997 r. nr 117, poz. 751
Dz. U. z 1997 r. nr 157, poz. 1040
Dz. U. z 1998 r. nr 106, poz. 668
Dz. U. z 1998 r. nr 117, poz. 758
Dz. U. z 1999 r. nr 52, poz. 532
Dz. U. z 2000 r. nr 22, poz. 271
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 855
Dz. U. z 2000 r. nr 74, poz. 857
Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 983
Dz. U. z 2000 r. nr 114, poz. 1191
Dz. U. z 2001 r. nr 11, poz. 91
Dz. U. z 2001 r. nr 71, poz. 733
Dz. U. z 2001 r. nr 130, poz. 1450
Dz. U. z 2001 r. nr 145, poz. 1638
Dz. U. z 2002 r. nr 113, poz. 984
Dz. U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176
Dz. U. z 2003 r. nr 49, poz. 408
|
Dz. U. z 2003 r. nr 60, poz. 535
Dz. U. z 2003 r. nr 64, poz. 592
Dz. U. z 2003 r. nr 124, poz. 1151
Dz. U. z 2004 r. nr 91, poz. 870
Dz. U. z 2004 r. nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2004 r. nr 162, poz. 1692
Dz. U. z 2004 r. nr 172, poz. 1804
Dz. U. z 2004 r. nr 281, poz. 2783
Dz. U. z 2005 r. nr 48, poz. 462
Dz. U. z 2005 r. nr 157, poz. 1316
Dz. U. z 2005 r. nr 172, poz. 1438
Dz. U. z 2006 r. nr 133, poz. 935
Dz. U. z 2006 r. nr 164, poz. 1166
Dz. U. z 2007 r. nr 80, poz. 538
Dz. U. z 2007 r. nr 82, poz. 557
Dz. U. z 2007 r. nr 181, poz. 1287
Dz. U. z 2008 r. nr 116, poz. 731
Dz. U. z 2008 r. nr 163, poz. 1012
Dz. U. z 2008 r. nr 220, poz. 1425 |
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Przedstawicielstwo
Przepisy ogólne
Art. 95. § 1. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.
§ 2. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.
Art. 96. Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).
Art. 97. Osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do
obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną
do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z
osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa.
Pełnomocnictwo
Art. 98. Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.
Art. 99. § 1. Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.
§ 2. Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.
Art. 100. Okoliczność, że pełnomocnik jest ograniczony w zdolności do czynności prawnych, nie ma wpływu na ważność czynności dokonanej przez niego w imieniu mocodawcy.
Art. 101. § 1. Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane, chyba że mocodawca zrzekł się odwołania pełnomocnictwa z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
§ 2. Umocowanie wygasa ze śmiercią mocodawcy lub pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie inaczej zastrzeżono z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
Art. 102. Po wygaśnięciu umocowania pełnomocnik obowiązany jest zwrócić mocodawcy dokument pełnomocnictwa. Może żądać poświadczonego odpisu tego dokumentu; wygaśnięcie umocowania powinno być na odpisie zaznaczone.
Art. 103. § 1. Jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta.
§ 2. Druga strona może wyznaczyć osobie, w której imieniu umowa została zawarta, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu.
§ 3. W braku potwierdzenia ten, kto zawarł umowę w cudzym imieniu, obowiązany jest do zwrotu tego, co otrzymał od drugiej strony w wykonaniu umowy, oraz do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o braku umocowania lub o przekroczeniu jego zakresu.
Art. 104. Jednostronna czynność prawna dokonana w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu jest nieważna. Jednakże gdy ten, komu zostało złożone oświadczenie woli w cudzym imieniu, zgodził się na działanie bez umocowania, stosuje się odpowiednio przepisy o zawarciu umowy bez umocowania.
Art. 105. Jeżeli pełnomocnik po wygaśnięciu umocowania dokona w imieniu mocodawcy czynności prawnej w granicach pierwotnego umocowania, czynność prawna jest ważna, chyba że druga strona o wygaśnięciu umocowania wiedziała lub z łatwością mogła się dowiedzieć.
Art. 106. Pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
Art. 107. Jeżeli mocodawca ustanowił kilku pełnomocników z takim samym zakresem umocowania, każdy z nich może działać samodzielnie, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa. Przepis ten stosuje się odpowiednio do pełnomocników, których pełnomocnik sam dla mocodawcy ustanowił.
Art. 108. Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.
Art. 109. Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.
Prokura
Art. 1091. § 1. Prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
§ 2. Nie można ograniczyć prokury ze skutkiem wobec osób trzecich, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 1092. § 1. Prokura powinna być pod rygorem nieważności udzielona na piśmie. Przepisu art. 99 § 1 nie stosuje się.
§ 2. Prokurentem może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych.
Art. 1093. Do zbycia przedsiębiorstwa, do dokonania czynności prawnej, na podstawie której następuje oddanie go do czasowego korzystania, oraz do zbywania i obciążania nieruchomości jest wymagane pełnomocnictwo do poszczególnej czynności.
Art. 1094. § 1. Prokura może być udzielona kilku osobom łącznie (prokura łączna) lub oddzielnie.
§ 2. Kierowane do przedsiębiorcy oświadczenia lub doręczenia pism mogą być dokonywane wobec jednej z osób, którym udzielono prokury łącznie.
Art. 1095. Prokurę można ograniczyć do zakresu spraw wpisanych do rejestru oddziału przedsiębiorstwa (prokura oddziałowa).
Art. 1096. Prokura nie może być przeniesiona. Prokurent może ustanowić pełnomocnika do poszczególnej czynności lub pewnego rodzaju czynności.
Art. 1097. § 1. Prokura może być w każdym czasie odwołana.
§ 2. Prokura wygasa wskutek wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru, a także ogłoszenia upadłości, otwarcia likwidacji oraz przekształcenia przedsiębiorcy.
§ 3. Prokura wygasa ze śmiercią prokurenta.
§ 4. Śmierć przedsiębiorcy ani utrata przez niego zdolności do czynności prawnych nie powoduje wygaśnięcia prokury.
Art. 1098. § 1. Udzielenie i wygaśnięcie prokury przedsiębiorca powinien zgłosić do rejestru przedsiębiorców.
§ 2. Zgłoszenie o udzieleniu prokury powinno określać jej rodzaj, a w przypadku prokury łącznej także sposób jej wykonywania.
Art. 1099. Prokurent składa własnoręczny podpis zgodnie ze znajdującym się w aktach rejestrowych wzorem podpisu, wraz z dopiskiem wskazującym na prokurę, chyba że z treści dokumentu wynika, że działa jako prokurent.