Facebook

Kliknij ten link, aby przejść do panelu logowania.
Teraz do wszystkich płatnych Serwisów internetowych
Wydawnictwa Podatkowego GOFIN loguj się w jednym
miejscu.


Po zalogowaniu znajdziesz menu z linkiem do swojego
konta abonenta i dodatkowych opcji.

Jak szukać?»

Uwaga: Do 2 kwietnia 2024 r. część płatników składek przekazuje do ZUS zgłoszenia o pracy "szczególnej" ZUS ZSWA za 2023 r. Do 31 marca 2024 r. należy sporządzić i podpisać sprawozdanie finansowe za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US zeznań: CIT-8 i CIT-8AB za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US deklaracji: CIT-8E i CIT-8FR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: IFT-2R, CIT-RB i CIT-CSR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: CIT-8ST, CIT-N1, CIT-N2, PIT-N1 i PIT-N2 według stanu na 31 grudnia 2023 r.
Ujednolicone przepisy prawne - www.przepisy.gofin.pl
Aktualnie jesteś: Ujednolicone przepisy prawne (strona główna) »  »  Ustawa z dnia 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji ...

Ustawa z dnia 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej

 Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2018 r. poz. 508
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2019 r. poz. 768
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2020 r. poz. 505
 
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2021 r. poz. 422
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 Dz. U. z 2022 r. poz. 813
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
Wyświetl wersje poprzedzające
 Dz. U. z 2023 r. poz. 615
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
Wyświetl wcześniejsze wersje
2024.01.01 - bieżąca
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 
 zmieniony przez
zmiany w:
Dział VI

Praca w Krajowej Administracji Skarbowej i służba w Służbie Celno-Skarbowej

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Istniejące wersje czasowe art. 144
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.09.27
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 144. 1. W jednostkach organizacyjnych KAS może być zatrudniona albo pełnić służbę osoba, która nie pełniła służby zawodowej ani nie pracowała w organach bezpieczeństwa państwa wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2016 r. poz. 1721), ani nie była ich współpracownikiem.

2. Przy naborze do pracy albo przyjęciu do służby w jednostkach organizacyjnych KAS, kandydaci urodzeni przed dniem 1 sierpnia 1972 r. są obowiązani do złożenia kierownikowi jednostki organizacyjnej oświadczenia dotyczącego pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w ust. 1, lub współpracy z tymi organami.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej i jego zastępców.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania oświadczenia oraz wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, mając na względzie zapewnienie jednolitości składanych oświadczeń oraz zakres danych objętych oświadczeniem.

Istniejące wersje czasowe art. 145
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 145. 1. Zadania kierownika jednostki organizacyjnej w sprawach z zakresu pracy i służby funkcjonariuszy w izbie administracji skarbowej wraz z podległymi jednostkami organizacyjnymi KAS wykonuje dyrektor izby administracji skarbowej.

2. Zadania kierownika jednostki organizacyjnej wobec dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektorów izb administracji skarbowej, dyrektora Szkoły, dyrektora Centrum oraz funkcjonariuszy pełniących służbę w komórkach organizacyjnych urzędu obsługującego ministra wykonuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

Istniejące wersje czasowe art. 145a
2019.05.04
dodany przez
2019.08.14
zmieniony przez
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 145a

Istniejące wersje czasowe art. 146
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 146. 1. Osoby zatrudnione w izbie administracji skarbowej oraz funkcjonariusze izby administracji skarbowej, realizujący:

    1) w urzędach skarbowych zadania, o których mowa w art. 28 ust. 1,

    2) w urzędach celno-skarbowych zadania, o których mowa w art. 33 ust. 1

- podlegają naczelnikowi tego urzędu.

2. Dyrektor izby administracji skarbowej nie może wydawać poleceń osobom zatrudnionym w tej izbie oraz funkcjonariuszom tej izby w indywidualnych sprawach w zakresie realizowanych zadań określonych w art. 28 ust. 1 oraz w art. 33 ust. 1.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w sprawach z zakresu pracy i służby jest wymagane uzyskanie stanowiska odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego albo naczelnika urzędu celno-skarbowego, w przypadku:

    1) zmiany warunków pracy albo służby oraz wynagrodzenia albo uposażenia;

    2) rozwiązania stosunku pracy albo zwolnienia ze służby;

    3) przeniesienia do innego urzędu w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1345, 1605 i 1807) oraz do Najwyższej Izby Kontroli w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2015 r. poz. 1096 oraz z 2016 r. poz. 677);

    4) przeniesienia funkcjonariusza do innej jednostki organizacyjnej KAS.

4. Stanowisko naczelnika urzędu skarbowego albo naczelnika urzędu celno-skarbowego, o którym mowa w ust. 3, jest wiążące dla dyrektora izby administracji skarbowej.

Istniejące wersje czasowe art. 147
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 147. 1. Małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie, powinowactwa pierwszego stopnia, przysposobienia, opieki lub kurateli, a także osoby prowadzące wspólne gospodarstwo domowe nie mogą pełnić służby ani być zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS, jeżeli powstałby między tymi osobami stosunek podległości służbowej.

2. Osoby zatrudnione w jednostkach organizacyjnych KAS oraz funkcjonariusze są obowiązani do złożenia kierownikowi jednostki organizacyjnej pisemnej informacji o zaistnieniu przesłanek określonych w ust. 1.

3. Informacja, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać w szczególności imię i nazwisko składającego informację, imię i nazwisko osoby zatrudnionej w jednostce organizacyjnej KAS albo funkcjonariusza będących jego małżonkiem, osobą pozostającą z nim w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie, powinowactwa pierwszego stopnia, przysposobienia, opieki lub kurateli albo osobą prowadzącą z nim wspólne gospodarstwo domowe.

4. Informację, o której mowa w ust. 2, należy złożyć bezzwłocznie po zaistnieniu przesłanek powodujących powstanie obowiązku złożenia tej informacji albo uzyskaniu wiedzy uzasadniającej złożenie takiej informacji.

5. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej, ich zastępcy, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego, dyrektor Szkoły i dyrektor Centrum składają Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informację, o której mowa w ust. 2.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 2, mając na względzie zapewnienie jednolitości składanych informacji oraz zakres danych objętych informacją.

Istniejące wersje czasowe art. 148
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.13
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2018.07.13
zmieniony przez
2018.08.22
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.01.01
zmieniony przez
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 148. 1. Osobie zatrudnionej w jednostce organizacyjnej KAS oraz funkcjonariuszowi przysługują odpowiednio do wynagrodzenia albo uposażenia:

    1) dodatek kontrolerski w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego albo uposażenia zasadniczego za wykonywanie:

      a) kontroli podatkowej,

      b) kontroli celno-skarbowej, z wyłączeniem kontroli, o której mowa w art. 54 ust. 2 pkt 9,

      c) kontroli, o której mowa w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2016 r. poz. 299 i 615),

      d) audytu,

      e) czynności, o których mowa w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133;

    2) dodatek kontrolerski w wysokości do 20% wynagrodzenia zasadniczego albo uposażenia zasadniczego dla kierownika komórki organizacyjnej, wykonującej kontrolę, audyt lub czynności, o których mowa w pkt 1, który dokonuje osobiście czynności w tym zakresie, opracowuje lub weryfikuje dokumentację prowadzonych kontroli, audytu oraz czynności, o których mowa w pkt 1, w wymiarze co najmniej 20% czasu pracy albo służby;

    3) dodatek orzeczniczy w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego osoby zatrudnionej w jednostce organizacyjnej KAS albo uposażenia zasadniczego funkcjonariusza na stanowisku radcy skarbowego za wykonywanie czynności organu, o których mowa w art. 13 § 2c Ordynacji podatkowej.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki dodatku kontrolerskiego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, warunki i tryb przyznawania, wypłaty, zmiany wysokości oraz utraty dodatku kontrolerskiego, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, kontroli, o której mowa w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, z wyłączeniem kontroli, o której mowa w art. 54 ust. 2 pkt 9, audytu lub czynności, o których mowa w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, przez zapewnienie motywacji do ich sprawnego wykonywania.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki dodatku orzeczniczego, warunki i tryb przyznawania dodatku orzeczniczego, wypłaty, zmiany wysokości oraz utraty dodatku orzeczniczego, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności postępowań przez zapewnienie motywacji osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS oraz funkcjonariuszy do rzetelnego i sprawnego wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Rozdział 2

Praca w Krajowej Administracji Skarbowej

Istniejące wersje czasowe art. 149
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 149. 1. Osoby zatrudnione w Krajowej Informacji Skarbowej, izbie administracji skarbowej, Szkole oraz Centrum są obowiązane corocznie, w terminie do dnia 31 marca, składać oświadczenia o swoim stanie majątkowym.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS na stanowiskach pomocniczych, robotniczych, obsługowych lub przy sporządzaniu i wydawaniu posiłków.

3. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki organizacyjnej KAS, w której osoba jest zatrudniona.

4. Do dokonywania analizy oświadczeń składanych przez osoby zatrudnione w Krajowej Informacji Skarbowej i izbie administracji skarbowej są uprawnieni kierownicy tych jednostek oraz komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym. W przypadku osób zatrudnionych w Szkole i Centrum analizy oświadczeń o stanie majątkowym dokonuje komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym.

5. Niebędący funkcjonariuszem dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego, dyrektor Szkoły, dyrektor Centrum oraz ich zastępcy oświadczenia o stanie majątkowym składają Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

6. Do dokonywania analizy oświadczeń osób, o których mowa w ust. 5, jest uprawniona komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym.

7. W zakresie nieuregulowanym do spraw oświadczeń o stanie majątkowym osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych KAS stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. poz. 1584, z 2008 r. poz. 1458, z 2009 r. poz. 1375, z 2010 r. poz. 1228, z 2015 r. poz. 1635 oraz z 2016 r. poz. 1202).

Istniejące wersje czasowe art. 150
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 150. 1. Członek korpusu służby cywilnej zatrudniony w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo w jednostce organizacyjnej KAS może otrzymać propozycję przeniesienia do pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej.

2. Z wnioskiem o pełnienie służby w Służbie Celno-Skarbowej może wystąpić także członek korpusu służby cywilnej.

3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia kierownik jednostki organizacyjnej.

4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:

    1) datę przekształcenia stosunku pracy w stosunek służbowy;

    2) miejsce służby;

    3) rodzaj służby;

    4) stanowisko służbowe;

    5) stopień służbowy;

    6) uposażenie.

5. Członek korpusu służby cywilnej w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia propozycji.

6. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą dyrektora generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub kierownika jednostki organizacyjnej wykonującego jego zadania, w której członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.

7. Dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek służbowy na podstawie aktu mianowania.

8. Członkowi korpusu służby cywilnej, który stał się funkcjonariuszem, okres stażu pracy w służbie cywilnej lub jednostkach organizacyjnych KAS wlicza się do okresu służby w Służbie Celno-Skarbowej.

9. W przypadku członka korpusu służby cywilnej, który stał się funkcjonariuszem, przepis art. 242 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

10. W przypadku członka korpusu służby cywilnej, który w wyniku przekształcenia, o którym mowa w ust. 7, stał się funkcjonariuszem i pracował przez okres krótszy niż 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra właściwego do spraw instytucji finansowych albo w jednostce organizacyjnej KAS, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu pracy w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra właściwego do spraw instytucji finansowych albo w jednostce organizacyjnej KAS, za który wynagrodzenie roczne przysługuje.

11. Stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który odmówił przyjęcia złożonej propozycji, nie ulega zmianie.

Rozdział 3

Przebieg służby w Służbie Celno-Skarbowej

Istniejące wersje czasowe art. 151
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.13
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2019.09.01
zmieniony przez
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 151. 1. Funkcjonariuszem może być osoba:

    1) będąca obywatelem polskim;

    2) korzystająca z pełni praw publicznych;

    3) która nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

    4) posiadająca co najmniej średnie wykształcenie;

    5) ciesząca się nieposzlakowaną opinią;

    6) której stan zdrowia pozwala na pełnienie służby na określonym stanowisku.

2. Funkcjonariuszem wykonującym czynności, o których mowa w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, może być osoba, która dodatkowo:

    1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;

    2) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;

    3) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotowa jest się podporządkować;

    4) daje rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

Istniejące wersje czasowe art. 152
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.13
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 152. 1. Informacja o wolnych stanowiskach służbowych w Służbie Celno-Skarbowej stanowi informację publiczną.

2. Informacje o wolnych stanowiskach w Służbie Celno-Skarbowej, na których są wykonywane czynności określone w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, oraz o kandydatach zgłaszających się na te stanowiska, a także o nawiązaniu stosunku służbowego w wyniku naboru nie podlegają upowszechnianiu i udostępnianiu.

Istniejące wersje czasowe art. 153
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.13
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2020.03.31
zmieniony przez
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 153. 1. Przyjęcie kandydata do służby w Służbie Celno-Skarbowej następuje po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, na które składa się:

    1) złożenie podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;

    2) test wiedzy;

    3) rozmowa kwalifikacyjna;

    4) test sprawności fizycznej;

    5) test psychologiczny i kompetencyjny do służby w Służbie Celno-Skarbowej;

    6) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Służbie Celno-Skarbowej;

    7) sprawdzenie w ewidencjach, rejestrach i kartotekach prawdziwości danych zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby;

    8) przeprowadzenie postępowania sprawdzającego określonego w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

2. W przypadku kandydata do służby w Służbie Celno-Skarbowej w komórce, w której są wykonywane czynności określone w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, postępowanie kwalifikacyjne obejmuje dodatkowo badanie psychofizjologiczne.

3. Zdolność fizyczną i psychiczną, o której mowa w ust. 1 pkt 6, ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, o których mowa w art. 207 ust. 1.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zwolnić kandydata do służby z testu sprawności fizycznej.

5. Informacje o wyniku postępowania kwalifikacyjnego stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o postępowaniu kwalifikacyjnym. Informacje o wyniku postępowania kwalifikacyjnego kandydatów do służby w Służbie Celno-Skarbowej w komórkach, w których są wykonywane czynności określone w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, nie podlegają upowszechnianiu i udostępnianiu.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 152 ust. 1, i sposób podawania ich do wiadomości;

    2) kryteria i szczegółowy tryb postępowania kwalifikacyjnego do służby w Służbie Celno-Skarbowej oraz zakres tematyczny testu wiedzy;

    3) zakres testu sprawności fizycznej;

    4) wzór kwestionariusza osobowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

7. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględni powszechność dostępu do informacji, zakres zadań wykonywanych na poszczególnych stanowiskach służbowych i wymagań związanych z tymi stanowiskami oraz potrzebę ujednolicenia formularzy stosowanych w trakcie postępowania kwalifikacyjnego.

Art. 154. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze mianowania, na podstawie zgłoszenia się do służby.

2. Osoba mianowana funkcjonariuszem służby przygotowawczej otrzymuje stopień służbowy aplikanta.

3. Służba przygotowawcza trwa 2 lata. W okresie służby przygotowawczej funkcjonariuszowi wyznacza się opiekuna spośród funkcjonariuszy.

Art. 155. 1. W okresie służby przygotowawczej funkcjonariusz jest obowiązany:

    1) odbyć szkolenie praktyczne;

    2) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin kończący zasadniczy kurs zawodowy albo egzamin zawodowy;

    3) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości języka obcego albo przedłożyć dokument potwierdzający znajomość języka obcego w zakresie umożliwiającym wykonywanie obowiązków służbowych.

2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej w przypadkach uzasadnionych potrzebami służby lub kwalifikacjami funkcjonariusza może:

    1) zwolnić funkcjonariusza z obowiązku odbycia służby przygotowawczej;

    2) skrócić okres służby przygotowawczej;

    3) zwolnić funkcjonariusza z poszczególnych obowiązków określonych w ust. 1.

3. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, na pisemny wniosek funkcjonariusza, w przypadkach wskazanych w tym wniosku lub uzasadnionych potrzebami służby, może przedłużyć okres służby przygotowawczej.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, program i przebieg służby przygotowawczej, obowiązki opiekuna, tryb opiniowania, tryb rozpatrywania odwołań od opinii okresowych, szczegółowe warunki i tryb egzaminów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, oraz wykaz dokumentów potwierdzających znajomość języka obcego w zakresie umożliwiającym wykonywanie obowiązków służbowych, mając na względzie sprawne przeprowadzenie opiniowania oraz sprawdzenie przygotowania funkcjonariusza do pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej.

Art. 156. 1. W okresie służby przygotowawczej funkcjonariusz podlega opiniowaniu okresowemu, nie rzadziej niż co 6 miesięcy. Opinię wydaje bezpośredni przełożony w porozumieniu z opiekunem funkcjonariusza.

2. Funkcjonariusza zapoznaje się z opinią okresową w terminie 14 dni od dnia jej sporządzenia. Funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią, wnieść odwołanie do kierownika jednostki organizacyjnej.

3. W przypadku gdy opinię wydaje dyrektor izby administracji skarbowej albo Szef Krajowej Administracji Skarbowej, funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią.

Art. 157. Po zakończeniu służby przygotowawczej, z zastrzeżeniem art. 155 ust. 2 pkt 1, i po spełnieniu warunków określonych w art. 155 ust. 1 oraz po uzyskaniu opinii okresowej stwierdzającej przydatność do służby w Służbie Celno-Skarbowej, funkcjonariusz zostaje mianowany do służby stałej.

Art. 158. 1. Mianowania funkcjonariusza do służby przygotowawczej albo do służby stałej dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej.

2. Akt mianowania zawiera:

    1) imię i nazwisko;

    2) datę mianowania;

    3) rodzaj służby.

3. Dokonując mianowania, kierownik jednostki organizacyjnej wskazuje jednostkę organizacyjną KAS, w której funkcjonariusz będzie pełnił służbę.

4. Funkcjonariusz mianowany otrzymuje legitymację służbową.

5. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia mianowania, mianuje funkcjonariusza na stopień służbowy oraz określa, w formie pisemnej, stanowisko służbowe, uposażenie oraz miejsce pełnienia służby. Przepisy art. 192 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Istniejące wersje czasowe art. 158a
2023.04.26
dodany przez

Art. 158a

Istniejące wersje czasowe art. 158b
2023.04.26
dodany przez

Art. 158b

Art. 159. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa pisemne ślubowanie następującej treści:

"Świadomy podejmowanych obowiązków funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej ślubuję wiernie służyć Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i obowiązującego porządku prawnego, rzetelnie wykonywać powierzone mi zadania oraz strzec dobrego imienia służby, honoru i godności funkcjonariusza, a także przestrzegać zasad etyki zawodowej.".

2. Do treści ślubowania, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz może dodać słowa: "Tak mi dopomóż Bóg.".

Art. 160. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi dokumentację przebiegu służby funkcjonariusza i gromadzi ją w aktach osobowych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1, mając na względzie zapewnienie prawidłowego udokumentowania przebiegu służby oraz ochrony danych identyfikujących funkcjonariuszy wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze.

Art. 161. Funkcjonariuszowi, w związku z mianowaniem ze służby przygotowawczej do służby stałej, przysługują środki na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia należnego w dniu tego mianowania.

Istniejące wersje czasowe art. 162
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2020.03.31
zmieniony przez
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.08.30
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 162. 1. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariuszowi można powierzyć pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku na okres do 6 miesięcy, zgodnie z jego kwalifikacjami. W szczególnie uzasadnionych przypadkach powierzenie obowiązków może zostać przedłużone do 12 miesięcy.

2. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariusza można przenieść na takie samo albo równorzędne stanowisko do innej jednostki organizacyjnej KAS, w tej samej albo innej miejscowości.

3. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 2, można dokonać również na pisemny wniosek funkcjonariusza, jeżeli potrzeby KAS nie stanowią przeszkody.

4. Funkcjonariuszowi, w związku z przeniesieniem do służby w innej miejscowości, przysługuje jednorazowe świadczenie pieniężne na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia, w przypadku gdy łączy się z tym zmiana miejsca zamieszkania. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w ust. 3.

5. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariusza można przenieść czasowo, na okres do 6 miesięcy w roku kalendarzowym, w tej samej albo innej miejscowości do innej jednostki organizacyjnej KAS. W okresie 2 lat od dnia przeniesienia do pełnienia służby stałej w innej miejscowości funkcjonariusz może być, po raz kolejny, przeniesiony do pełnienia służby w następnej miejscowości, a jeżeli dojazd do miejsca zamieszkania z tej następnej miejscowości jest znacznie utrudniony - tylko za pisemną zgodą funkcjonariusza.

6. W przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 5 funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie stosownie do wykonywanych obowiązków służbowych, lecz nie niższe od dotychczas otrzymywanego.

7. Przeniesień, o których mowa w ust. 2, 3 i 5, dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej, a w sytuacji, gdy łączą się one z przeniesieniem do innych jednostek organizacyjnych KAS, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 i 3, przeniesień tych dokonuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

Istniejące wersje czasowe art. 163
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.13
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 163. 1. Funkcjonariusza można, za jego pisemną zgodą, oddelegować do wykonywania pracy poza Służbą Celno-Skarbową.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) warunki i tryb oddelegowania, przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących funkcjonariuszowi w czasie oddelegowania,

    2) tryb postępowania w przypadku zmiany warunków oddelegowania, w tym w zakresie ustalania i wypłaty uposażenia oraz prawa do urlopu,

    3) tryb odwołania funkcjonariusza z oddelegowania,

    4) podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza

- uwzględniając charakter zadań wykonywanych poza Służbą Celno-Skarbową, do wykonywania których funkcjonariusz może być oddelegowany.

Art. 164. 1. Funkcjonariusz służby stałej, po uzyskaniu pisemnej zgody kierownika jednostki organizacyjnej, może ubiegać się o pracę w instytucjach Unii Europejskiej, jednostkach utworzonych przez Unię Europejską lub organizacjach międzynarodowych.

2. Funkcjonariusza, którego kandydatura została zaakceptowana przez instytucję Unii Europejskiej, jednostkę utworzoną przez Unię Europejską lub organizację międzynarodową, kierownik jednostki organizacyjnej oddelegowuje do pracy w tej instytucji, jednostce lub organizacji.

3. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje po uzyskaniu pisemnej informacji o zaakceptowaniu jego kandydatury przez instytucję Unii Europejskiej, jednostkę utworzoną przez Unię Europejską lub organizację międzynarodową.

4. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje na czas wykonywania pracy. W trakcie oddelegowania funkcjonariuszowi przysługują świadczenia wynikające z ustawy, z wyjątkiem prawa do urlopów określonych w art. 216, chyba że instytucja Unii Europejskiej, jednostka utworzona przez Unię Europejską lub organizacja międzynarodowa nie zapewnia oddelegowanemu funkcjonariuszowi prawa do urlopu wypoczynkowego.

5. Wzajemne prawa i obowiązki funkcjonariusza i instytucji Unii Europejskiej, jednostki utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej, do której funkcjonariusz został oddelegowany, określają przepisy obowiązujące w tej instytucji, jednostce lub organizacji.

6. Okres oddelegowania funkcjonariusza wlicza się do okresu służby w Służbie Celno-Skarbowej.

Istniejące wersje czasowe art. 165
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2021.06.16
zmieniony przez
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 165. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może udzielić pisemnej zgody na oddelegowanie funkcjonariusza służby stałej do pełnienia funkcji przedstawiciela Szefa Krajowej Administracji Skarbowej przy polskich placówkach dyplomatycznych. Przepisy art. 164 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 166. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może oddelegować funkcjonariusza, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, do pełnienia służby na terytorium innego państwa w celu wykonania określonych przez niego zadań zleconych. Przepis art. 167 stosuje się odpowiednio.

2. Funkcjonariuszowi oddelegowanemu do pełnienia służby na terytorium innego państwa w trakcie oddelegowania przysługują świadczenia wynikające z ustawy oraz:

    1) związane z rozpoczęciem i zakończeniem służby na terytorium innego państwa, w drodze do kraju lub innego państwa w celu załatwienia spraw służbowych:

      a) diety na pokrycie kosztów wyżywienia,

      b) zwrot kosztów przejazdu,

      c) zwrot kosztów noclegu,

      d) zwrot kosztów przewozu bagażu;

    2) ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania w miejscu pełnienia służby na terytorium innego państwa;

    3) zwrot udokumentowanych kosztów niezbędnego leczenia poniesionych na terytorium innego państwa, z wyłączeniem kosztów zakupu leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, kosztów zabiegów chirurgii plastycznej i kosmetycznych oraz kosztów nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych lub okularów;

    4) zwrot kosztów rozmów telefonicznych.

3. Do należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

4. Zwrot kosztów leczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie przysługuje, jeżeli funkcjonariusz jest uprawniony, na podstawie odrębnych przepisów, do leczenia za granicą lub gdy koszty jego leczenia są finansowane ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia.

5. W razie śmierci funkcjonariusza oddelegowanego na terytorium innego państwa koszt transportu jego zwłok do kraju jest pokrywany z budżetu państwa, z części, o której mowa w art. 9 ust. 1.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość przyznawanych świadczeń, o których mowa w ust. 2, uwzględniając koszty związane z pełnieniem służby przez funkcjonariusza na terytorium innego państwa.

Istniejące wersje czasowe art. 167
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 167. Nie można bez zgody zainteresowanego przenieść do pełnienia służby w innej miejscowości:

    1) funkcjonariusza-kobiety w ciąży;

    2) funkcjonariusza samodzielnie sprawującego opiekę nad dzieckiem do lat 18;

    3) funkcjonariusza, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres służby umożliwia uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Istniejące wersje czasowe art. 168
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 168. 1. Przeniesienie funkcjonariusza do innej miejscowości, z której dojazd do miejsca zamieszkania jest znacznie utrudniony, wymaga zapewnienia funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych, z uwzględnieniem jego sytuacji rodzinnej.

2. W przypadku określonym w ust. 1 funkcjonariuszowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów przeniesienia, w tym zwrot kosztów podróży.

3. Dojazd uznany będzie za znacznie utrudniony, jeżeli czas dojazdu publicznymi środkami transportu zbiorowego, przewidziany w rozkładzie jazdy od stacji (przystanku) zlokalizowanej najbliżej miejsca zamieszkania do stacji (przystanku) zlokalizowanej najbliżej miejsca pełnienia służby łącznie z przesiadkami, przekracza w obie strony 2 godziny.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, ich wysokość oraz sposób udokumentowania przez funkcjonariusza poniesionych kosztów przeniesienia, w tym kosztów podróży, uwzględniając prawidłowość przyznawania tych świadczeń oraz ochronę interesów Skarbu Państwa.

Istniejące wersje czasowe art. 169
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 169. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 168 ust. 1, jeżeli zapewnienie funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych jest niemożliwe lub utrudnione oraz jeżeli on sam lub jego małżonek nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, funkcjonariuszowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów przeniesienia lub równoważnik pieniężny.

2. Miejscowością pobliską jest miejscowość, od której granic administracyjnych najkrótsza odległość drogą publiczną do granic administracyjnych miejscowości pełnienia służby nie przekracza 30 km.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) wysokość oraz warunki przyznawania i wypłacania równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 1,

    2) wzory wymaganych dokumentów, niezbędnych do otrzymania równoważnika pieniężnego

- mając na względzie terminowe przyznawanie równoważnika pieniężnego oraz prawidłowość jego wypłacania.

Art. 170. Przepisów art. 168 i art. 169 nie stosuje się w przypadku przeniesienia funkcjonariusza na jego wniosek.

Art. 171. 1. W przypadku reorganizacji jednostki organizacyjnej KAS funkcjonariusza można przenieść na inne lub równorzędne stanowisko służbowe, odpowiadające jego kwalifikacjom, jeżeli nie jest możliwe pełnienie służby na dotychczasowym stanowisku.

2. Po przeniesieniu funkcjonariuszowi przysługuje przez okres 6 miesięcy uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

Art. 172. 1. W przypadku zniesienia jednostki organizacyjnej KAS kierownik jednostki organizacyjnej wstępujący w prawa i obowiązki kierownika znoszonej jednostki staje się stroną w dotychczasowych stosunkach służbowych.

2. W terminie 30 dni od dnia zniesienia jednostki organizacyjnej KAS kierownik jednostki organizacyjnej, wstępujący w prawa i obowiązki kierownika znoszonej jednostki, proponuje funkcjonariuszowi warunki pełnienia służby, uwzględniające jego kwalifikacje i doświadczenie, oraz wskazuje termin - nie krótszy niż 14 dni - do którego funkcjonariusz może złożyć oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia proponowanych warunków.

3. Niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, we wskazanym terminie jest równoznaczne z odmową przyjęcia proponowanych warunków.

4. W przypadku odmowy przyjęcia proponowanych warunków funkcjonariusza zwalnia się ze służby po upływie: 

    1) 2 tygodni - w przypadku funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej,

    2) 3 miesięcy - w przypadku funkcjonariuszy w służbie stałej

- od dnia złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia proponowanych warunków.

5. W przypadku złożenia oświadczenia o przyjęciu proponowanych warunków, w terminie 30 dni od dnia złożenia tego oświadczenia, kierownik jednostki organizacyjnej wydaje decyzję określającą warunki pełnienia służby, z tym że przez okres 6 miesięcy od dnia wydania decyzji funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

Art. 173. 1. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe w przypadku:

    1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem że przez okres 6 miesięcy funkcjonariusz zachowuje prawo do dotychczasowego uposażenia;

    2) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia funkcjonariusza na inne równorzędne stanowisko w tej samej jednostce organizacyjnej KAS;

    3) pisemnego wniosku funkcjonariusza.

2. W przypadku poddania funkcjonariusza rehabilitacji zdrowotnej lub przygotowaniu do innych obowiązków służbowych zachowuje on prawo do dotychczasowego uposażenia przez okres rehabilitacji lub przygotowywania, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy.

Istniejące wersje czasowe art. 174
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 174. 1. Funkcjonariusz może otrzymać propozycję przeniesienia do pracy w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo w jednostce organizacyjnej KAS.

2. Z wnioskiem o przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić także funkcjonariusz.

3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia dyrektor generalny urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub kierownik jednostki organizacyjnej wykonujący jego zadania.

4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:

    1) datę przekształcenia stosunku służbowego w stosunek pracy;

    2) miejsce pracy;

    3) rodzaj umowy o pracę;

    4) stanowisko pracy;

    5) wynagrodzenie.

5. Funkcjonariusz w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia propozycji.

6. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę.

7. Dotychczasowy stosunek służbowy funkcjonariusza, który przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę. Przepis art. 35 ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej stosuje się odpowiednio.

8. Funkcjonariuszowi, który został osobą zatrudnioną w jednostce organizacyjnej KAS, okres służby w Służbie Celno-Skarbowej wlicza się do stażu pracy.

9. Stosunek służbowy funkcjonariusza, który odmówił przyjęcia propozycji, o której mowa w ust. 1, nie ulega zmianie.

Art. 175. 1. W sytuacji wymagającej podwyższonej gotowości, w szczególności w przypadkach potrzeby ochrony i zagrożenia bezpieczeństwa Unii Europejskiej, w tym zgodności z prawem przywozu towarów na ten obszar oraz wywozu towarów z tego obszaru, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może skierować funkcjonariusza do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym.

2. W czasie pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym funkcjonariusz pozostaje w ciągłej dyspozycji przełożonego.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) organizację pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym,

    2) warunki i tryb kierowania do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym oraz sposób jej pełnienia,

    3) dzienny tok służby, częstotliwość i wymiar przerw między okresami pełnienia służby oraz rodzaje dokumentów związanych z pełnieniem służby w systemie nadzwyczajnym

- uwzględniając prawidłowość dokumentowania przebiegu służby w systemie nadzwyczajnym oraz prawidłową realizację zadań KAS w tym systemie.

Istniejące wersje czasowe art. 176
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2018.03.30
zmieniony przez
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 176. 1. Do służby w Służbie Celno-Skarbowej może być na własną prośbę przeniesiony funkcjonariusz Policji albo Straży Granicznej, jeżeli ma on szczególne kwalifikacje do jej pełnienia.

2. Do służby w Służbie Celno-Skarbowej przenosi minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych w porozumieniu odpowiednio z Komendantem Głównym Policji albo Komendantem Głównym Straży Granicznej.

3. Funkcjonariusz przeniesiony do służby w Służbie Celno-Skarbowej nabywa uprawnienia określone w ustawie, z uwzględnieniem stażu służby w Policji lub w Straży Granicznej.

4. Przeniesienie funkcjonariusza w trybie, o którym mowa w ust. 1, może być poprzedzone przeprowadzeniem czynności, o których mowa w art. 153, w celu potwierdzenia jego przydatności i szczególnych kwalifikacji do pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) szczegółowy tryb przenoszenia funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, do służby w Służbie Celno-Skarbowej,

    2) równorzędność okresów służby, stażu i kwalifikacji zawodowych uzyskanych w dotychczasowych jednostkach,

    3) rodzaje kwalifikacji, które mogą zostać uznane za szczególnie przydatne w Służbie Celno-Skarbowej

- mając na względzie potrzebę zapewnienia sprawnego przeniesienia pomiędzy służbami oraz przydatność funkcjonariuszy do służby w Służbie Celno-Skarbowej.

Istniejące wersje czasowe art. 177
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2018.03.30
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 177. 1. W celu sprawdzenia przydatności do służby na danym stanowisku badaniu psychofizjologicznemu, testowi sprawności fizycznej oraz badaniu psychologicznemu może zostać poddany, na wniosek lub z urzędu, funkcjonariusz wykonujący czynności, o których mowa w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, oraz funkcjonariusz przewidziany do wykonywania tych czynności.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) zakres, warunki i tryb przeprowadzania badania psychofizjologicznego, testu sprawności fizycznej oraz badania psychologicznego,

    2) terminy przeprowadzania badań i testów, w przypadku gdy badania lub testy mają charakter okresowy,

    3) jednostki właściwe do przeprowadzania badania psychofizjologicznego, testu sprawności fizycznej oraz badania psychologicznego

- uwzględniając rodzaj i charakter zadań wykonywanych na określonych stanowiskach oraz metodykę przeprowadzania badań i testów, w zależności od celu badania lub testu.

Art. 178. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w pełnieniu obowiązków służbowych na okres nie dłuższy niż 3 miesiące w przypadku wszczęcia przeciwko niemu:

    1) postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub

    2) postępowania karnego skarbowego w sprawie o umyślne przestępstwo skarbowe.

2. Funkcjonariusza można zawiesić w pełnieniu obowiązków służbowych, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, w przypadku wszczęcia przeciwko niemu:

    1) postępowania karnego w sprawie o przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub

    2) postępowania karnego skarbowego w sprawie o nieumyślne przestępstwo skarbowe, lub

    3) postępowania dyscyplinarnego

- jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro KAS.

3. W przypadku wniesienia przeciwko funkcjonariuszowi aktu oskarżenia określonego w art. 55 § 1 Kodeksu postępowania karnego przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych można przedłużyć do czasu zakończenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego.

5. Okres zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych wlicza się do okresu pełnienia służby, od którego zależą uprawnienia funkcjonariusza.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, okres zawieszenia jest wliczany do okresu pełnienia służby tylko wówczas, gdy w postępowaniu karnym lub postępowaniu karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a także w przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego.

7. Wniesienie środka odwoławczego od decyzji o zawieszeniu nie wstrzymuje jej wykonania.

8. Zawieszenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, polega na odsunięciu funkcjonariusza od wykonywania dotychczasowych obowiązków. W okresie zawieszenia można powierzyć funkcjonariuszowi wykonywanie innych obowiązków służbowych.

9. Funkcjonariusz zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych jest obowiązany niezwłocznie złożyć do depozytu legitymację służbową oraz zdać przedmioty, sprzęt i urządzenia związane z wykonywanymi przez niego zadaniami, w szczególności akta i inne dokumenty prowadzonych przez niego spraw. Przepisu nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w ust. 8 zdanie drugie.

Istniejące wersje czasowe art. 179
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 179. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:

    1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby;

    2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie lub umyślne przestępstwo skarbowe;

    3) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

    4) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii okresowej w służbie przygotowawczej;

    5) niespełnienia wymogów określonych w art. 155, z wyjątkami, o których mowa w art. 155 ust. 2 pkt 1 i 3;

    6) odmowy złożenia ślubowania;

    7) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu pozbawienia praw publicznych;

    8) prawomocnego orzeczenia zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza;

    9) odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o którym mowa w art. 162 ust. 2 i 5;

    10) pisemnego zgłoszenia przez funkcjonariusza żądania zwolnienia ze służby;

    11) niezgłoszenia się do służby w terminie 14 dni od dnia zakończenia okresu oddelegowania, o którym mowa w art. 164-166.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zwolnienie ze służby może nastąpić w sytuacji, gdy nie ma możliwości przeniesienia funkcjonariusza do służby cywilnej w jednostce organizacyjnej KAS, w której pełni służbę.

Art. 180. 1. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:

    1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w służbie stałej, stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;

    2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone w art. 179 ust. 1 pkt 2;

    3) powołania do innej służby państwowej, objęcia funkcji z wyboru w organach wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, podjęcia pracy w instytucji Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej;

    4) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe;

    5) nieobecności w służbie z powodu choroby trwającej dłużej niż rok;

    6) warunkowego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego, jeżeli popełniony czyn stanowił przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;

    7) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których mowa w art. 207 ust. 3, lub niepoddania się im, a także w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację, o której mowa w art. 207 ust. 4, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;

    8) zaistnienia innej, niż określone w pkt 1-7, ważnej przyczyny, jeżeli dalsze pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro KAS lub gdy nastąpiła utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych;

    9) upływu 12 miesięcy okresu zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych, jeżeli nie ustąpiły przyczyny będące podstawą zawieszenia.

2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w odniesieniu do funkcjonariusza oddelegowanego na podstawie art. 164 ust. 2.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, zwolnienie funkcjonariusza ze służby może nastąpić po zasięgnięciu opinii związku zawodowego funkcjonariuszy.

Art. 181. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 172, art. 179 ust. 1 pkt 2 i 10, art. 180 ust. 1 pkt 2, 3 i 8 oraz w przypadku wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej.

2. W przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 172 lub art. 180 ust. 1 pkt 8 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.

Istniejące wersje czasowe art. 182
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.04.21
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 182. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa:

    1) z dniem śmierci funkcjonariusza;

    2) w przypadku niezgłoszenia się funkcjonariusza do służby - z upływem 7 dni od dnia:

      a) doręczenia decyzji o uchyleniu decyzji o zwolnieniu ze służby albo

      b) doręczenia decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby, albo

      c) doręczenia prawomocnego wyroku sądu uchylającego decyzję o zwolnieniu ze służby albo orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu ze Służby Celno-Skarbowej.

Art. 183. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 179 ust. 1 pkt 10 i 11 oraz w art. 180 ust. 1 pkt 1, 4, 7 i 8, zwolnienie ze służby następuje po upływie odpowiednio:

    1) 2 tygodni - w przypadku funkcjonariuszy służby przygotowawczej,

    2) 3 miesięcy - w przypadku funkcjonariuszy służby stałej

- od dnia doręczenia decyzji o zwolnieniu ze służby.

2. Po doręczeniu decyzji, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione dobrem KAS, funkcjonariusz może być zwolniony od pełnienia służby z zachowaniem prawa do uposażenia.

3. Termin określony w ust. 1 może zostać skrócony na wniosek funkcjonariusza, jeżeli zwolnienie ze służby następuje w związku z jego pisemnym zgłoszeniem żądania zwolnienia ze służby.

Art. 184. 1. W przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby kierownik jednostki organizacyjnej niezwłocznie wyznacza funkcjonariuszowi stanowisko służbowe zgodne z jego kwalifikacjami i dotychczasowym przebiegiem służby oraz określa termin podjęcia służby, miejsce pełnienia służby oraz stopień służbowy i uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

2. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu się do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające jej niepodjęcie.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za miesiąc. Świadczenie pieniężne wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia przez funkcjonariusza pisemnego wniosku wraz z dokumentem potwierdzającym przywrócenie do służby.

4. Okres pozostawania poza służbą, z zastrzeżeniem ust. 5, wlicza się do okresu służby, od którego zależą uprawnienia i świadczenia należne funkcjonariuszowi.

5. Za okres pozostawania poza służbą funkcjonariuszowi nie przysługuje prawo do urlopów, o których mowa w art. 216.

Art. 185. 1. W przypadku:

    1) prawomocnego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego,

    2) prawomocnego uniewinnienia,

    3) uchylenia prawomocnego wyroku skazującego

- funkcjonariusza, na jego wniosek, przywraca się do służby na poprzednich warunkach.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz powinien zgłosić się do służby w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się odpowiednio postanowienia o umorzeniu postępowania albo wyroku.

3. Przepis art. 184 stosuje się odpowiednio.

Art. 186. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej, na wniosek funkcjonariusza zwolnionego ze służby w związku z powołaniem do innej służby państwowej, objęciem funkcji z wyboru w organach wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, podjęciem pracy w instytucji Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej, po zakończeniu pracy w tej instytucji, jednostce lub organizacji, przywraca tego funkcjonariusza do służby.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz powinien złożyć w terminie 7 dni od dnia zakończenia pracy w instytucjach, jednostkach lub organizacjach, o których mowa w ust. 1.

3. Przepisy art. 184 ust. 1, 2, 4 i 5 oraz art. 185 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 187. W przypadku uchylenia kary dyscyplinarnej:

    1) przeniesienia na niższe stanowisko służbowe,

    2) obniżenia stopnia służbowego,

    3) pozbawienia stopnia oficerskiego lub generalskiego,

    4) wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej

- przepis art. 184 stosuje się odpowiednio.

Art. 188. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby albo którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 182 pkt 2, albo wydalony ze Służby Celno-Skarbowej na podstawie prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej, otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby.

2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby.

3. W przypadku śmierci funkcjonariusza, z żądaniem:

    1) wydania świadectwa służby,

    2) sprostowania świadectwa służby

- mogą wystąpić osoby, o których mowa w art. 251 ust. 1.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe dane, które powinno zawierać świadectwo służby, tryb wydawania i dokonywania sprostowań świadectwa służby, informacje, które są zamieszczane w świadectwie służby na żądanie funkcjonariusza, oraz wzór formularza świadectwa służby, mając na względzie zapewnienie prawidłowości wydawanych świadectw.

Art. 189. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.

2. Do celów rozliczania czasu służby:

    1) przez dobę - należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której funkcjonariusz rozpoczyna służbę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu służby;

    2) przez tydzień - należy rozumieć 7 kolejnych dni, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego.

3. Czas pełnienia służby funkcjonariusza wynosi przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 4 miesiące.

4. Czas pełnienia służby funkcjonariusza może być przedłużony przeciętnie do 48 godzin tygodniowo, w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3, na polecenie przełożonego, w celu wykonania czynności służbowych.

5. Pełnienie służby w przedłużonym czasie służby jest dopuszczalne, gdy wymagają tego szczególne potrzeby służby.

6. Norma przedłużonego czasu służby, o którym mowa w ust. 4, nie może przekroczyć dla funkcjonariusza 400 godzin w roku kalendarzowym.

7. Funkcjonariuszowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z zastrzeżeniem ust. 5.

8. Przepisy ust. 3, 4 i 7 nie mają zastosowania w przypadku konieczności:

    1) wykonania czynności służbowych, jeżeli nie mogą one zostać przerwane;

    2) zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach, na których jest wymagane jej utrzymanie w sposób ciągły.

9. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 15-18.

10. W przypadku gdy pełnienie służby w przedłużonym czasie służby skutkuje skróceniem dobowego okresu nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi przysługuje w następnej dobie dodatkowy czas na odpoczynek w wymiarze zapewniającym wyrównanie przysługującego mu okresu nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

11. Funkcjonariuszowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z wyłączeniem funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 15-18.

12. Jeżeli dobowy czas służby wynosi co najmniej 6 godzin, funkcjonariusz ma prawo do przerwy w służbie trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu służby.

13. Za przedłużony czas służby funkcjonariuszowi przyznaje się, według jego wyboru, czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo uposażenie za przedłużony czas służby. W przypadkach uzasadnionych potrzebami służby o przyznaniu czasu wolnego od służby albo uposażenia za przedłużony czas służby decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.

14. W przypadkach uzasadnionych specyfiką służby i jej organizacją może być stosowany system zmianowy.

15. Czas pełnienia służby funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi jednostki pływającej może wynieść 24 godziny lub dłużej.

16. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki pływającej przez okres 24 godzin lub dłuższy przysługuje co najmniej 8 godzin odpoczynku w ciągu doby.

17. Po zakończeniu służby w składzie załogi jednostki pływającej funkcjonariuszowi udziela się czasu na odpoczynek w wymiarze nie mniejszym niż czas służby pełnionej w składzie tej załogi.

18. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki pływającej przysługuje za każdy tydzień minimalny okres nieprzerwanego odpoczynku w wymiarze 24 godzin, wykorzystywany w dwutygodniowym okresie rozliczeniowym.

19. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi ewidencję czasu służby funkcjonariusza w celu prawidłowego ustalenia jego uposażenia za przedłużony czas służby i innych świadczeń związanych ze służbą. Kierownik jednostki organizacyjnej udostępnia tę ewidencję funkcjonariuszowi na jego żądanie.

20. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) rozkład czasu służby,

    2) sposób ustalania wysokości uposażenia za przedłużony czas służby,

    3) tryb udzielania czasu wolnego za przedłużony czas służby albo wypłacania uposażenia za przedłużony czas służby,

    4) sposób prowadzenia ewidencji czasu służby

- biorąc pod uwagę potrzebę zagwarantowania prawa do wypoczynku oraz prawidłowej realizacji zadań Służby Celno-Skarbowej, a także terminowego wypłacania uposażenia oraz rzetelnego dokumentowania dokonywanych czynności.

Istniejące wersje czasowe art. 189a
2023.04.07
dodany przez

Art. 189a

Istniejące wersje czasowe art. 189b
2023.04.07
dodany przez

Art. 189b

Rozdział 4

Stanowiska i stopnie służbowe funkcjonariuszy

Art. 190. 1. Funkcjonariusze pełnią służbę na stanowiskach służbowych.

2. Stanowiska służbowe, które wiążą się ze zwierzchnictwem służbowym, są stanowiskami kierowniczymi w jednostkach organizacyjnych KAS.

3. Do powoływania na stanowiska, o których mowa w ust. 2, i odwoływania z tych stanowisk właściwy jest kierownik jednostki organizacyjnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) wykaz i kategorie stanowisk służbowych funkcjonariuszy,

    2) wymagane kwalifikacje do zajmowania stanowisk służbowych,

    3) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w pkt 2,

    4) tryb awansowania na stanowiska służbowe,

    5) tryb dokonywania zmian na stanowiskach służbowych

- uwzględniając zakres zadań wykonywanych na określonym stanowisku służbowym, oceny okresowe i opinie służbowe oraz przebieg służby.

Istniejące wersje czasowe art. 191
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2017.02.27
uchylony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 191. (uchylony)

Art. 192. 1. W Służbie Celno-Skarbowej obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe:

    1) korpus szeregowych Służby Celno-Skarbowej:

      a) aplikant,

      b) starszy aplikant;

    2) korpus podoficerów Służby Celno-Skarbowej:

      a) młodszy rewident,

      b) rewident,

      c) starszy rewident,

      d) młodszy rachmistrz,

      e) rachmistrz,

      f) starszy rachmistrz;

    3) korpus aspirantów Służby Celno-Skarbowej:

      a) młodszy aspirant,

      b) aspirant,

      c) starszy aspirant;

    4) korpus oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej:

      a) podkomisarz,

      b) komisarz,

      c) nadkomisarz;

    5) korpus oficerów starszych Służby Celno-Skarbowej:

      a) podinspektor,

      b) młodszy inspektor,

      c) inspektor;

    6) korpus generałów Służby Celno-Skarbowej:

      a) nadinspektor,

      b) generał.

2. Szefa Krajowej Administracji Skarbowej oraz Zastępcę Szefa Krajowej Administracji Skarbowej mianuje na stopnie służbowe minister właściwy do spraw finansów publicznych.

3. Dyrektorów izb administracji skarbowej, naczelników urzędów skarbowych i naczelników urzędów celno-skarbowych oraz ich zastępców mianuje na stopnie służbowe Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

4. Na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej oraz na stopnie służbowe w korpusie generałów Służby Celno-Skarbowej mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej. Na pozostałe stopnie służbowe w korpusie oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej oraz w korpusie oficerów starszych Służby Celno-Skarbowej mianuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

5. W przypadkach innych niż wymienione w ust. 2-4 na stopnie służbowe mianuje kierownik jednostki organizacyjnej.

6. Mianowanie na stopnie służbowe uzależnione jest od opinii służbowej i zajmowanego stanowiska służbowego.

7. Na pierwszy stopień w korpusie podoficerów Służby Celno-Skarbowej może być mianowany funkcjonariusz mianowany do służby stałej.

8. Na pierwszy stopień w korpusie aspirantów Służby Celno-Skarbowej może być mianowany funkcjonariusz, który odbył szkolenie specjalistyczne i złożył z wynikiem pozytywnym egzamin kończący to szkolenie.

9. Na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej może być mianowany funkcjonariusz, który posiada wykształcenie wyższe oraz odbył szkolenie specjalistyczne i złożył z wynikiem pozytywnym egzamin kończący to szkolenie.

10. Egzaminy, o których mowa w ust. 8 i 9, przeprowadza komisja powołana przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) zakres i sposób prowadzenia szkolenia specjalistycznego dla poszczególnych korpusów oraz zasady rekrutacji uczestników szkolenia,

    2) zakres wiedzy i umiejętności podlegających sprawdzeniu oraz sposób przeprowadzenia egzaminu,

    3) skład i tryb powoływania komisji, o której mowa w ust. 10, oraz niezbędne kwalifikacje członków komisji

- uwzględniając specyfikę szkolenia dla poszczególnych korpusów oraz konieczność zdobycia przez uczestników szkolenia niezbędnej wiedzy w danym zakresie i rzetelnego przeprowadzenia egzaminu.

Art. 193. 1. Stopnie służbowe są dożywotnie.

2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby może używać stopnia służbowego, z dodaniem określenia "w stanie spoczynku", chyba że nastąpiła utrata tego stopnia.

Art. 194. Utrata stopnia służbowego następuje w przypadku:

    1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

    2) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu pozbawienia praw publicznych;

    3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;

    4) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej.

Art. 195. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, pozbawia stopnia służbowego nadinspektora i generała w korpusie generałów Służby Celno-Skarbowej.

2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej pozbawia stopnia służbowego funkcjonariuszy z korpusu oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej i korpusu oficerów starszych Służby Celno-Skarbowej.

3. Kierownik jednostki organizacyjnej obniża stopień służbowy oraz pozbawia stopnia służbowego w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2.

Art. 196. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień służbowy w przypadku uchylenia:

    1) prawomocnego wyroku sądu orzekającego pozbawienie praw publicznych;

    2) prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;

    3) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej;

    4) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej pozbawienia stopnia oficerskiego lub generalskiego;

    5) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia służbowego.

2. W przypadku przywrócenia stopnia służbowego przepis art. 195 stosuje się odpowiednio.

Istniejące wersje czasowe art. 197
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 197. 1. Mianowanie na wyższy stopień służbowy następuje odpowiednio do zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz opinii służbowej i nie może nastąpić później niż po odbyciu 5 lat służby w stopniach: szeregowych, podoficerów i aspirantów, z wyłączeniem stopnia starszego aspiranta, i nie wcześniej niż po odbyciu służby w stopniu:

    1) starszego aplikanta - roku;

    2) młodszego rewidenta - roku;

    3) rewidenta - roku;

    4) starszego rewidenta - roku;

    5) młodszego rachmistrza - roku;

    6) rachmistrza - roku;

    7) starszego rachmistrza - roku;

    8) młodszego aspiranta - 2 lat;

    9) aspiranta - 2 lat;

    10) starszego aspiranta - 2 lat;

    11) podkomisarza - 2 lat;

    12) komisarza - 2 lat;

    13) nadkomisarza - 2 lat;

    14) podinspektora - 3 lat;

    15) młodszego inspektora - 3 lat;

    16) inspektora - 3 lat.

2. Do terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów:

    1) prowadzenia postępowania karnego przeciwko funkcjonariuszowi o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;

    2) prowadzenia postępowania karnego skarbowego przeciwko funkcjonariuszowi o umyślne przestępstwo skarbowe;

    3) prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko funkcjonariuszowi;

    4) za które funkcjonariusz otrzymał negatywną ocenę okresową;

    5) nieobecności trwających łącznie co najmniej połowę okresu służby wymaganego do nadania wyższego stopnia służbowego z tytułu urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego oraz choroby;

    6) niepełnienia służby przez co najmniej połowę okresu służby wymaganego do nadania wyższego stopnia służbowego z powodu zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:

    1) gdy w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu;

    2) gdy w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1-2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a także w przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego.

4. Funkcjonariusza można mianować na wyższy stopień służbowy przed upływem okresów, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

    1) ma szczególne kwalifikacje zawodowe lub

    2) ma szczególne umiejętności do pełnienia służby, lub

    3) zasługuje na wyróżnienie.

5. Funkcjonariusza zwalnianego ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 179 ust. 1 pkt 10 oraz art. 180 ust. 1 pkt 3, za zgodą Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, można mianować na wyższy stopień służbowy za szczególne zasługi w KAS.

6. W uzasadnionych przypadkach funkcjonariusza można pośmiertnie mianować na wyższy stopień służbowy.

7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) tryb mianowania funkcjonariusza na stopień służbowy,

    2) osoby uprawnione do składania wniosków,

    3) terminy dokonywania mianowań,

    4) wzór wniosku o mianowanie

- mając na uwadze sprawne i prawidłowe dokonywanie mianowań na stopień służbowy oraz właściwość przełożonych w tym zakresie.

Istniejące wersje czasowe art. 198
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2018.03.30
zmieniony przez
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2022.09.28
zmieniony przez
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 198. 1. Funkcjonariusza Policji albo Straży Granicznej przyjmowanego do służby mianuje się na stopień służbowy w Służbie Celno-Skarbowej równorzędny z posiadanym stopniem służbowym, jeżeli osoba ta ma kwalifikacje i umiejętności szczególnie przydatne do pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej.

2. Mianowanie funkcjonariusza Policji albo Straży Granicznej na stopień służbowy w Służbie Celno-Skarbowej może być uzależnione od odbycia szkolenia wymaganego do mianowania na dany stopień służbowy.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, równorzędność stopni, o których mowa w ust. 1, uwzględniając równorzędność okresów służby i stażu oraz uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji zawodowych z kwalifikacjami w Służbie Celno-Skarbowej.

Rozdział 5

Obowiązki i prawa funkcjonariuszy

Art. 199. Funkcjonariusz jest obowiązany:

    1) dochować obowiązków wynikających ze złożonego ślubowania;

    2) rzetelnie i terminowo wykonywać powierzone zadania;

    3) racjonalnie gospodarować środkami publicznymi;

    4) podnosić kwalifikacje zawodowe;

    5) godnie zachowywać się w służbie oraz poza nią.

Istniejące wersje czasowe art. 200
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 200. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany składać oświadczenie o swoim stanie majątkowym:

    1) przy nawiązywaniu stosunku służbowego i przy zwalnianiu ze służby;

    2) corocznie;

    3) na żądanie kierownika jednostki organizacyjnej.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oświadczenie składa się w terminie do dnia 31 marca. Oświadczenie należy składać według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki organizacyjnej.

3. Dyrektor izby administracji skarbowej, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego oraz ich zastępcy składają oświadczenia o stanie majątkowym Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

4. W przypadku niezłożenia oświadczenia o stanie majątkowym w terminie, o którym mowa w ust. 2, z powodu nieobecności w służbie, funkcjonariusz składa oświadczenie o stanie majątkowym pierwszego dnia po stawieniu się do służby.

5. Oświadczenie o stanie majątkowym powinno zawierać informacje o źródłach i wysokości uzyskanych przychodów, posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, uczestnictwie w spółkach cywilnych lub spółkach prawa handlowego, posiadanych udziałach lub akcjach w tych spółkach, mieniu nabytym od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy, związku międzygminnego, powiatu, związku powiatów, związku powiatowo-gminnego lub związku metropolitalnego, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, mieniu ruchomym, innych prawach majątkowych oraz o zobowiązaniach pieniężnych.

6. Do dokonywania analizy oświadczeń składanych przez funkcjonariuszy przepis art. 149 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

7. Oświadczenie o stanie majątkowym przechowuje się przez okres 6 lat.

8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym, sposób ich analizy, a także wzór oświadczenia o stanie majątkowym, wraz z pouczeniem o odpowiedzialności za podanie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym, uwzględniając zakres danych objętych oświadczeniem. Wydając rozporządzenie, minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględni potrzebę zapewnienia prawidłowego składania i przechowywania oświadczeń o stanie majątkowym oraz ograniczenia dostępu do tych oświadczeń.

Art. 201. Funkcjonariusz przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie może:

    1) kierować się interesem jednostkowym lub grupowym;

    2) uczestniczyć w strajku, a także w działalności zakłócającej normalną pracę jednostki organizacyjnej KAS;

    3) publicznie manifestować poglądów politycznych.


Art. 202.
1. Funkcjonariusz nie może:

    1) być członkiem partii politycznej;

    2) być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego lub spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowych;

    3) być zatrudniony lub wykonywać innych zajęć, które mogłyby wywołać podejrzenie o jego stronniczość lub interesowność albo pozostawałyby w sprzeczności z jego obowiązkami służbowymi;

    4) być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;

    5) posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziałów przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego - w każdej z tych spółek;

    6) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności;

    7) sprawować funkcji w podmiotach, których działalność jest związana z obrotem towarami z zagranicą lub obrotem krajowym towarami pochodzącymi z zagranicy, lub świadczyć pracy na rzecz tych podmiotów albo na rzecz przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych lub innych osób zagranicznych prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie dotyczy działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej w formie i zakresie gospodarstwa rodzinnego.

Istniejące wersje czasowe art. 203
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.13
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 203. 1. Funkcjonariusz w czasie pełnienia służby w oddziale celnym urzędu celno-skarbowego obsługującym przejście graniczne albo wykonujący czynności, o których mowa w art. 113-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 128 ust. 1, art. 131 ust. 1, 2 i 5 i art. 133, nie może posiadać ani korzystać z prywatnych przenośnych urządzeń służących do komunikacji elektronicznej, które umożliwiają indywidualne porozumiewanie się na odległość, z wyjątkiem urządzeń, których posiadanie funkcjonariusz zgłosił przed każdym rozpoczęciem służby zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu służby, podając równocześnie dane identyfikujące to urządzenie.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych identyfikujących urządzenie, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie możliwości ustalenia funkcjonariusza zgłaszającego urządzenie.

Istniejące wersje czasowe art. 203a
2019.01.02
dodany przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 203a

Art. 204. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany wykonywać polecenia służbowe przełożonych.

2. Jeżeli polecenie służbowe w przekonaniu funkcjonariusza jest niezgodne z prawem, godzi w interes społeczny lub zawiera znamiona pomyłki, funkcjonariusz powinien przedstawić swoje zastrzeżenia przełożonemu na piśmie. W razie pisemnego potwierdzenia polecenia funkcjonariusz powinien je wykonać, zawiadamiając jednocześnie o zastrzeżeniach kierownika jednostki organizacyjnej, a gdy polecenie wydał kierownik jednostki organizacyjnej - Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

3. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania polecenia, jeżeli jego wykonanie prowadziłoby do popełnienia przestępstwa, wykroczenia, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego.

4. O odmowie wykonania polecenia, o którym mowa w ust. 3, funkcjonariusz jest obowiązany zawiadomić kierownika jednostki organizacyjnej bądź Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, z pominięciem drogi służbowej.

5. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy.

Art. 205. 1. Funkcjonariusz może wykonywać dodatkowe zajęcia zarobkowe jedynie za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej. W odniesieniu do dyrektora izby administracji skarbowej lub jego zastępcy zgody udziela Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia, rodzaje zajęć zarobkowych, które nie wymagają zgody kierownika jednostki organizacyjnej.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, funkcjonariusz jest obowiązany poinformować kierownika jednostki organizacyjnej przed podjęciem tego zajęcia.

Art. 206. 1. Funkcjonariusz służby stałej podlega ocenie okresowej dokonywanej przez kierownika jednostki organizacyjnej raz na 2 lata.

2. W przypadku negatywnej oceny okresowej dodatkową ocenę przeprowadza się po upływie 6 miesięcy od dnia doręczenia funkcjonariuszowi pierwszej oceny. W przypadku nieobecności funkcjonariusza w służbie, bieg terminu zawiesza się na czas trwania tej nieobecności.

3. Funkcjonariusz zapoznaje się z oceną okresową w terminie 14 dni od dnia jej sporządzenia. W terminie 14 dni od dnia zapoznania się z oceną funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

4. Niezależnie od oceny okresowej dokonywanej przez kierownika jednostki organizacyjnej, bezpośredni przełożony może wydawać opinię służbową dotyczącą przebiegu służby funkcjonariusza. Funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią, wnieść odwołanie do kierownika jednostki organizacyjnej.

5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej oraz Zastępcy Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) kryteria, na podstawie których są sporządzane oceny i opinie,

    2) skalę ocen i przesłanki, które uwzględnia się w procesie oceniania i opiniowania,

    3) wzór kwestionariusza oceny okresowej i opinii,

    4) tryb przeprowadzenia oceny okresowej oraz tryb rozpatrywania wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczących tej oceny,

    5) tryb wydawania opinii służbowych oraz rozpatrywania odwołań od opinii służbowych

- uwzględniając okoliczności powodujące sporządzanie opinii, przesłanki dokonywania oceny lub opiniowania oraz udział organizacji społecznych w procesie oceniania.

Istniejące wersje czasowe art. 207
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 207. 1. O zdolności fizycznej i psychicznej kandydata do służby w Służbie Celno-Skarbowej oraz funkcjonariusza, do pełnienia służby, orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. poz. 1822).

2. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1:

    1) z urzędu lub na jego wniosek - w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia służby, jak również związku poszczególnych chorób ze służbą;

    2) z urzędu - w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.

3. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez komisję lekarską, o której mowa w ust. 1, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.

4. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyrazi na to zgodę.

5. Skierowanie do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1, wydaje kierownik jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę.

6. Koszty zleconych badań są pokrywane z budżetu państwa z części, o której mowa w art. 9 ust. 1.

7. W zakresie nieuregulowanym w ustawie przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych stosuje się odpowiednio.

8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób i ułomności wraz z kategoriami zdolności do pełnienia służby, na podstawie którego jest wydawane orzeczenie o stanie zdrowia, o zdolności albo niezdolności kandydata lub funkcjonariusza do pełnienia służby, oraz szczegółowe objaśnienia odnoszące się do tych chorób i ułomności, jak również zalecane czynności wskazane przy ich ustalaniu w przypadkach, w których wymaga tego wiedza medyczna, uwzględniając potrzebę ustalenia w toku badania przez komisje lekarskie, o których mowa w ust. 1, przydatności i predyspozycji do służby z uwagi na charakter i warunki pełnienia tej służby oraz konieczność zapewnienia jednolitego orzecznictwa.

9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza skierowania do komisji lekarskich kandydata do służby oraz funkcjonariusza, o których mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę zawarcia w nim informacji niezbędnych do oceny zdolności fizycznej i psychicznej funkcjonariusza do pełnienia służby.

Art. 208. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany wykonywać obowiązki służbowe w umundurowaniu.

2. Umundurowanie, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz otrzymuje do bezpłatnego korzystania. Składniki umundurowania są wyceniane w sposób bezwalutowy poprzez przypisanie im odpowiedniej liczby punktów przeliczeniowych. W przypadkach zwolnienia ze służby z przyczyn, o których mowa w art. 179 ust. 1 pkt 2-11 oraz art. 180 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9, funkcjonariusz jest obowiązany do zwrotu równowartości pieniężnej składników umundurowania, z wyłączeniem zwolnienia funkcjonariusza na podstawie art. 179 ust. 1 pkt 10 w związku z przejściem na emeryturę albo rentę.

3. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej może zwolnić funkcjonariusza od wykonywania obowiązków służbowych w umundurowaniu.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

    1) wzory, kolory oraz rodzaje umundurowania,

    2) wzory, kolory oraz rodzaje oznaczeń stopni służbowych i znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

    3) tryb przydziału oznaczeń stopni służbowych i znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

    4) przypisanie składnikom umundurowania liczby punktów przeliczeniowych,

    5) tryb przydziału składników umundurowania,

    6) wykaz składników umundurowania, za które przysługuje równoważnik pieniężny, oraz wysokość tego równoważnika,

    7) warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za składniki umundurowania oraz za okresowe czyszczenie umundurowania,

    8) sposób noszenia poszczególnych rodzajów umundurowania, oznaczeń stopni służbowych oraz znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

    9) przypadki, w których funkcjonariusz może zostać zwolniony z obowiązku wykonywania obowiązków służbowych w umundurowaniu,

    10) wartość punktu przeliczeniowego,

    11) sposób wyliczenia zwrotu równowartości pieniężnej składników umundurowania, o której mowa w ust. 2

- uwzględniając we wzorach umundurowania wizerunek orła białego ustalony dla godła państwowego oraz biorąc pod uwagę zastosowanie określonego rodzaju umundurowania funkcjonariusza do realizowanych przez niego zadań.

Istniejące wersje czasowe art. 208a
2019.01.02
dodany przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 208a

Istniejące wersje czasowe art. 209
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 209. 1. Funkcjonariusz, który został zwolniony ze służby przed upływem 3 lat od dnia ukończenia nauki w formach szkolnych i pozaszkolnych oraz na kursach zawodowych w służbie przygotowawczej, której koszty zostały pokryte z budżetu państwa, jest obowiązany do zwrotu tych kosztów zmniejszonych proporcjonalnie w stosunku do okresu pozostawania w stosunku służbowym po ukończeniu nauki.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie w przypadku:

    1) zwolnienia funkcjonariusza ze służby z przyczyn, o których mowa w art. 179 ust. 1 pkt 2-11 oraz art. 180 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

    2) orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej;

    3) wygaśnięcia stosunku służbowego z przyczyn, o których mowa w art. 182 pkt 2.

3. W uzasadnionych przypadkach Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zwolnić osobę obowiązaną do zwrotu kosztów określonych w ust. 1 z obowiązku ich zwrotu.

Art. 210. Funkcjonariusz, w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych w Kodeksie karnym.

Art. 211. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów obrony, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.

2. Koszty, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615, 1064, 1224, 1255 i 1311 oraz z 2016 r. poz. 1579) są pokrywane z budżetu państwa, z części, o której mowa w art. 9 ust. 1, na wniosek funkcjonariusza.

Art. 212. 1. Funkcjonariuszom i członkom ich rodzin, byłym funkcjonariuszom, w tym emerytom i rencistom i członkom ich rodzin, mogą być przyznawane świadczenia socjalne.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do wypłaty świadczeń socjalnych, rodzaj i zakres tych świadczeń, sposób obliczania i ich wysokość, terminy rozliczeń oraz wypłaty, uwzględniając prawidłowość wypłacanych świadczeń.

Art. 213. 1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie oraz napoje, zwane dalej "wyżywieniem", lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, normy wyżywienia i wysokość równoważnika pieniężnego, sposób ustalania wartości pieniężnej równoważnika, warunki i tryb jego wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach, uwzględniając zakres i specyfikę zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy.

Istniejące wersje czasowe art. 214
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2019.05.04
zmieniony przez
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.04.26
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 214. Do funkcjonariusza stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666), zwanej dalej "Kodeksem pracy", dotyczące uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, chyba że przepisy ustawy są korzystniejsze.

Art. 215. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa funkcjonariusza, z wyłączeniem funkcjonariusza wykonującego czynności operacyjno-rozpoznawcze, w czasie jego nieobecności w służbie w związku z przebywaniem na urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim, urlopie rodzicielskim lub urlopie wychowawczym, można w tym celu zatrudnić osobę na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący okres tej nieobecności.

Art. 216. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego na zasadach określonych w Kodeksie pracy, z wyłączeniem art. 1672 Kodeksu pracy.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany udzielić na żądanie funkcjonariusza i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Funkcjonariusz zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.

3. Odmowa udzielenia urlopu, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić w sytuacji, gdy nieobecność funkcjonariusza w służbie wpłynie na ciągłość wykonywania zadań w jednostce organizacyjnej KAS.

4. Funkcjonariuszowi, który osiągnął określony staż służby w Służbie Celno-Skarbowej, przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w każdym roku kalendarzowym w wymiarze:

    1) 5 dni, jeżeli pełni służbę co najmniej 15 lat;

    2) 10 dni, jeżeli pełni służbę co najmniej 20 lat.

5. Łączny wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w ust. 4, nie może przekroczyć 10 dni rocznie.

6. Funkcjonariuszowi przenoszonemu do innej miejscowości, jeżeli z przeniesieniem wiąże się zmiana jego miejsca zamieszkania, udziela się płatnego urlopu okolicznościowego w wymiarze 4 dni. Urlop okolicznościowy może być na wniosek funkcjonariusza wykorzystany w częściach.

Art. 217. Funkcjonariuszowi, po upływie 5 lat służby, przysługuje płatny urlop zdrowotny z zachowaniem prawa do uposażenia. Urlopu zdrowotnego udziela kierownik jednostki organizacyjnej na podstawie skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową na okres ustalony w tym skierowaniu, nieprzekraczający jednak 30 kolejnych dni w każdym roku kalendarzowym.

Art. 218. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej może, z ważnych przyczyn, udzielić funkcjonariuszowi urlopu bezpłatnego.

2. Okresu urlopu bezpłatnego nie zalicza się do okresu służby, od którego zależą uprawnienia funkcjonariusza.

3. Funkcjonariuszowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie uposażenia.

Istniejące wersje czasowe art. 218a
2023.04.26
dodany przez

Art. 218a

Istniejące wersje czasowe art. 218b
2023.04.26
dodany przez

Art. 218b

Istniejące wersje czasowe art. 219
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 219. 1. Funkcjonariuszowi za szczególne osiągnięcia w Służbie Celno-Skarbowej, w szczególności za wzorowe wykonywanie obowiązków, przejawianie inicjatywy, doskonalenie kwalifikacji zawodowych mogą być udzielane wyróżnienia:

    1) dyplom;

    2) krótkoterminowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 10 dni;

    3) nagroda pieniężna lub rzeczowa;

    4) mianowanie na wyższy stopień służbowy;

    5) przyznanie odznaki honorowej;

    6) przedstawienie do odznaczenia państwowego.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania wyróżnień funkcjonariuszom, uwzględniając właściwość przełożonych w tych sprawach, sposób udzielania wyróżnień oraz terminy ich przyznawania.

Art. 220. 1. Nagroda pieniężna, o której mowa w art. 219 ust. 1 pkt 3, jest przyznawana z funduszu nagród za szczególne osiągnięcia w Służbie Celno-Skarbowej.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, tworzy fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w Służbie Celno-Skarbowej, określając źródło środków na ten fundusz oraz jego wysokość, mając na względzie prawidłowe wykorzystanie środków.

Art. 221. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić funkcjonariuszowi bezpieczne i higieniczne warunki służby oraz prowadzić systematyczne szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny służby.

2. Funkcjonariusz jest obowiązany do przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby oraz przepisów przeciwpożarowych.

3. W sprawach związanych z bezpieczeństwem i higieną służby, w zakresie nieuregulowanym ustawą, stosuje się odpowiednio:

    1) przepisy art. 2071, art. 208, art. 2091, art. 2092, art. 210 § 1-5, art. 213, art. 215-219, art. 220 § 1, art. 221, art. 222 § 1 i 2, art. 2221 § 1 i 2, art. 223-225, art. 227 § 1, art. 229 § 1-7, art. 234 § 3 i 4, art. 236, art. 2377-23710, art. 23711 § 1-4 i art. 23711a-23713a Kodeksu pracy,

    2) przepisy wydane na podstawie art. 210 § 6, art. 220 § 2 i 3, art. 222 § 3, art. 2221 § 3, art. 227 § 2, art. 228 § 3, art. 229 § 8, art. 23711 § 5 i art. 23715 Kodeksu pracy

- jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania zadań służbowych wykonuje prace, których te przepisy dotyczą.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny służby, mając na uwadze zadania wykonywane przez funkcjonariuszy oraz warunki i miejsce pełnienia służby.

Art. 222. Funkcjonariusze mogą się zrzeszać w związkach zawodowych na zasadach określonych w ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1881).

Rozdział 6

Uposażenie i inne świadczenia pieniężne funkcjonariuszy

Art. 223. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza do służby.

2. Z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie.

3. Przeciętne uposażenie funkcjonariusza stanowi wielokrotność kwoty bazowej. Wysokość kwoty bazowej ustalonej według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

4. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, rozumie się uposażenie wraz z 1/12 równowartości nagrody rocznej.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, kierując się szczególnymi zadaniami, jakie wykonują funkcjonariusze.

Art. 224. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia.

Art. 225. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokości uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy na stanowiskach służbowych, z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej, uwzględniając charakter i rodzaje stanowisk służbowych w poszczególnych jednostkach organizacyjnych KAS.

Art. 226. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki do uposażenia zasadniczego:

    1) dodatek za wieloletnią służbę;

    2) dodatek za stopień służbowy w wysokości uzależnionej od posiadanego stopnia;

    3) dodatek funkcyjny na stanowisku kierowniczym;

    4) dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami i umiejętnościami;

    5) dodatki uzasadnione szczególnymi warunkami pełnienia służby.

2. Dodatki do uposażenia, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 148 ust. 1, ustalane w wysokości miesięcznej są dodatkami o charakterze stałym.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki otrzymywania dodatków do uposażenia zasadniczego, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, oraz wysokość dodatków, uwzględniając:

    1) okoliczności uzasadniające przyznanie dodatków;

    2) rodzaje dodatków przysługujących funkcjonariuszowi ze względu na szczególne właściwości, kwalifikacje, umiejętności lub warunki pełnienia służby;

    3) okresowe podwyższenie lub obniżenie tych dodatków.

Istniejące wersje czasowe art. 226a
2023.03.01
dodany przez
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 226a

Istniejące wersje czasowe art. 226b
2023.03.01
dodany przez
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 226b

Art. 227. Uposażenie jest płatne miesięcznie.

Istniejące wersje czasowe art. 228
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2017.02.27
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 228. 1. Funkcjonariusz odwołany ze stanowiska służbowego lub przeniesiony na niższe stanowisko służbowe zachowuje prawo do uposażenia pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku przez okres 3 miesięcy.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy przeniesionych na niższe stanowisko służbowe na podstawie art. 255 ust. 1 pkt 7 oraz funkcjonariuszy przeniesionych na własną prośbę.

Art. 229. 1. Funkcjonariuszowi zawiesza się wypłatę uposażenia w przypadku:

    1) samowolnego opuszczenia miejsca pełnienia służby;

    2) niepodjęcia służby;

    3) zawinionej niemożności pełnienia służby.

2. W przypadku gdy okoliczności, o których mowa w ust. 1, zostaną uznane za usprawiedliwione, funkcjonariuszowi wypłaca się zawieszone uposażenie. W przypadku nieobecności nieusprawiedliwionej funkcjonariusz traci za każdy dzień nieobecności 1/30 część uposażenia miesięcznego. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już za czas nieusprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

Istniejące wersje czasowe art. 230
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 230. 1. W przypadku urlopów, o których mowa w art. 216 ust. 1, 4 i 6, art. 217 i art. 219 ust. 1 pkt 2, funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne świadczenia pieniężne należne na zajmowanym stanowisku służbowym.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku:

    1) niezdolności do służby z przyczyn uprawniających do świadczeń określonych w przepisach ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 372, 960, 1265 i 1579), przez okres określony w tych przepisach, z wyjątkiem przyczyn uprawniających do zasiłków chorobowego i opiekuńczego;

    2) zwolnienia funkcjonariusza od pełnienia służby, w przypadkach określonych w przepisach prawa pracy dotyczących udzielania pracownikom zwolnień od pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.

3. W razie niezdolności do służby z powodu choroby spowodowanej wypadkiem przy pełnieniu służby lub chorobą zawodową funkcjonariusz zachowuje prawo do świadczeń pieniężnych określonych w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1242 i 1442 oraz z 2016 r. poz. 1807), przez okres przewidziany w przepisach tej ustawy.

Istniejące wersje czasowe art. 231
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.04.26
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 231. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1.

2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:

    1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1, za okres do:

      a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego - w przypadku, o którym mowa w art. 1821a § 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,

      b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego - w przypadkach, o których mowa w art. 1821a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,

      c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego - w przypadku, o którym mowa w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;

    2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1, za okres urlopu rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.

3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza-kobiety, która we wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 230 ust. 1, za cały okres odpowiadający okresowi tych urlopów.

4. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, obliczonego zgodnie z ust. 1-3, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego określonego w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1518 i 1579), kwotę uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego.

5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu, bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze.

6. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo 5 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.

Istniejące wersje czasowe art. 232
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 232. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe.

2. Podstawę obliczenia uposażenia chorobowego stanowi uposażenie zasadnicze wraz z dodatkiem za wieloletnią służbę, dodatkiem za stopień służbowy, dodatkiem funkcyjnym, dodatkiem kontrolerskim oraz dodatkiem uzasadnionym szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami i umiejętnościami, przysługujące funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.

3. Przy obliczaniu uposażenia chorobowego za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim przyjmuje się, że uposażenie chorobowe za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim stanowi 1/30 uposażenia chorobowego, którego wysokość jest określana zgodnie z art. 234.

Istniejące wersje czasowe art. 233
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2020.03.31
zmieniony przez
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 233. 1. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w czasie którego funkcjonariusz jest zwolniony od pełnienia służby z powodu:

    1) choroby i innych przyczyn niezdolności do służby traktowanych na równi z niezdolnością do służby z powodu choroby, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, innych niż określone w pkt 6 i 7;

    2) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub małżonka, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia w przypadku:

      a) zaistnienia przyczyn, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,

      b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,

      c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;

    3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub małżonka, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;

    4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny;

    5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;

    6) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby;

    7) choroby przypadającej w okresie ciąży;

    8) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania przez komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych;

    9) zwolnienia od zajęć służbowych z powodu wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby;

    10) zwolnienia od zajęć służbowych z powodu choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.

2. Zwolnienie od pełnienia służby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 - przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.

3. Za członka rodziny, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania opieki.

4. Przepis ust. 2 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.

Art. 234. 1. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 80% podstawy, o której mowa w art. 232 ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim z powodów, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 1-4.

2. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 100% podstawy, o której mowa w art. 232 ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim z powodów, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 5-10.

3. Prawo do uposażenia chorobowego w wysokości 100% podstawy, o której mowa w art. 232 ust. 2, przysługuje również, gdy zwolnienie od pełnienia służby zostało spowodowane przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią umyślnego czynu zabronionego w związku z pełnioną służbą przez funkcjonariusza, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ.

Art. 235. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się na podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa albo wydruku zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że:

    1) przyczynę niezdolności do służby wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów dokumentuje zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

    2) dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie z powodu okoliczności określonych:

      a) w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. a - jest pisemne oświadczenie funkcjonariusza,

      b) w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. b i c - jest zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;

    3) dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jest decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

2. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy wykorzystaniu profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie.

3. Kierownicy jednostek organizacyjnych wykorzystują lub tworzą profil informacyjny płatnika składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

4. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku w przypadkach, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi jednostki organizacyjnej w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.

5. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi jednostki organizacyjnej zaświadczenie lekarskie lub decyzję, o których mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.

6. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi jednostki organizacyjnej oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 233 ust. 1 pkt 2 lit. a, w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.

7. Niedopełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 4 i 5, skutkuje uznaniem nieobecności w służbie za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia, decyzji lub oświadczenia w terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.

Art. 236. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, mogą podlegać kontroli.

2. Kontrolę przeprowadzają:

    1) komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;

    2) kierownik jednostki organizacyjnej - w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a.

3. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za okres od tej daty do końca zwolnienia.

4. Funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za cały okres zwolnienia, jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone:

    1) że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, zostało złożone niezgodnie z prawdą;

    2) nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego;

    3) że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane.

5. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.

6. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, polega na ustaleniu, czy zaistniały przyczyny, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

7. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, przeprowadza osoba upoważniona przez kierownika jednostki organizacyjnej.

8. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca, o której mowa w ust. 7, sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.

9. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 235 ust. 1 pkt 2 lit. a, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca, o której mowa w ust. 7, sporządza protokół.

10. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi. Funkcjonariusz może wnieść do niego uwagi. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.

11. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole oraz uwag, o których mowa w ust. 10, kierownik jednostki organizacyjnej stwierdza utratę prawa do uposażenia chorobowego za okres, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 lub 2.

12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia kierownika jednostki organizacyjnej przez komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.

13. W przypadku stwierdzenia utraty prawa do uposażenia, o którym mowa w ust. 11, funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do kierownika jednostki organizacyjnej w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z tym stwierdzeniem.

14. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na sprawdzeniu, czy zaświadczenie:

    1) nie zostało sfałszowane;

    2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich.

15. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 14:

    1) pkt 1, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane - kierownik jednostki organizacyjnej występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy;

    2) pkt 2, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie wydane zostało niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich - kierownik jednostki organizacyjnej występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 237. 1. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie uposażenia.

2. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.

3. W przypadkach, o których mowa w art. 236 ust. 3 i 4, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 238. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się w całości na nagrody uznaniowe za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach lekarskich.

2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w Służbie Celno-Skarbowej, utworzony na podstawie art. 220 ust. 2.

Art. 239. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do usprawiedliwiania nieobecności w służbie oraz udzielania funkcjonariuszom zwolnień od pełnienia służby stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy dotyczące sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.

Istniejące wersje czasowe art. 239a
2018.01.01
dodany przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 239a

Art. 240. 1. Dodatek za wieloletnią służbę w Służbie Celno-Skarbowej przysługuje po 2 latach służby, w wysokości wynoszącej 2% uposażenia zasadniczego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, wzrasta o 1% za każdy dalszy rok służby, aż do osiągnięcia 20% uposażenia zasadniczego po 20 latach służby, oraz o 0,5% za każdy następny rok służby - łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby.

3. Do okresów służby uprawniających do dodatku, o którym mowa w ust. 1, wlicza się poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. Dodatek za wieloletnią służbę jest wypłacany począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym funkcjonariusz nabył prawo do tego dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie tego prawa nastąpiło w ciągu miesiąca.

Art. 241. 1. Funkcjonariuszom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

    1) po 20 latach służby - 75%,

    2) po 25 latach służby - 100%,

    3) po 30 latach służby - 150%,

    4) po 35 latach służby - 200%,

    5) po 40 latach służby - 300%,

    6) po 45 latach służby - 400%

- miesięcznego uposażenia.

2. Do okresów służby uprawniających do nagrody jubileuszowej wlicza się poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby w związku z przejściem na emeryturę albo rentę z tytułu niezdolności do służby przysługuje prawo do nagrody jubileuszowej przed upływem okresu służby wymaganego do nabycia tego prawa, jeżeli w dniu zwolnienia ze służby do wymaganego okresu służby brakuje nie więcej niż 12 miesięcy.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania i wypłacania nagrody jubileuszowej, biorąc pod uwagę udokumentowanie okresów pełnienia służby lub zatrudnienia uprawniające do nagrody jubileuszowej w określonej wysokości.

Istniejące wersje czasowe art. 242
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.04.26
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 242. 1. Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia, uposażenia chorobowego i uposażenia za przedłużony czas służby otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.

2. Nagroda roczna przysługuje, jeżeli funkcjonariusz w danym roku kalendarzowym pełnił służbę przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych. Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde 30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.

3. Pełnienie służby przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych warunkujących nabycie prawa do nagrody rocznej nie jest wymagane w przypadku, gdy w danym roku kalendarzowym stosunek służbowy funkcjonariusza przekształcił się w stosunek pracy na podstawie art. 174 ust. 7. Funkcjonariusz, którego stosunek służbowy przekształcił się w stosunek pracy, nabywa prawo do nagrody rocznej w wysokości proporcjonalnej do okresu pełnienia służby.

4. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, warunkującego nabycie prawa do nagrody rocznej w danym roku kalendarzowym wlicza się okresy:

    1) korzystania przez funkcjonariusza:

      a) z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego,

      b) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z przyczyn, o których mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy,

      c) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się dziecka, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2982 Kodeksu pracy,

      d) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

    2) powołania funkcjonariusza do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;

    3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w związku z nabyciem praw do emerytury lub renty, bądź wygaśnięcia jego stosunku służbowego na podstawie art. 182 pkt 1.

5. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów:

    1) korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego;

    2) zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 178, chyba że:

      a) w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu,

      b) w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego.

6. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażenia otrzymanego w okresie zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 178, chyba że:

    1) w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariusz został uniewinniony albo takie postępowanie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu;

    2) w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego.

7. Nagrody rocznej nie przyznaje się w przypadku:

    1) popełnienia przez funkcjonariusza, ściganego z oskarżenia publicznego przestępstwa umyślnego lub umyślnego przestępstwa skarbowego, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;

    2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym kary, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 4-10;

    3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 179 ust. 1 pkt 4 albo w art. 180 ust. 1 pkt 2.

8. Nagroda roczna może ulec obniżeniu od 20% do 50% w stosunku do wysokości określonej w ust. 1 w przypadku:

    1) popełnienia przez funkcjonariusza przestępstwa, innego niż określone w ust. 7 pkt 1, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;

    2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym kary, o której mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1-3;

    3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych lub opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.

9. Przyznanie nagrody rocznej zawiesza się, jeżeli przeciwko funkcjonariuszowi toczy się postępowanie karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne o czyn popełniony w roku kalendarzowym, za który nagroda jest przyznawana - do czasu zakończenia tego postępowania.

10. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, nagrody rocznej nie przyznaje się lub ulega ona obniżeniu za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz:

    1) popełnił przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,

    2) naruszył obowiązki służbowe, za co został ukarany prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym,

    3) otrzymał drugą kolejną negatywną ocenę okresową lub opinię służbową z powodu niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby

- a jeżeli nagroda za ten rok została już wypłacona - za rok, w którym postępowanie karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne w tej sprawie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem albo funkcjonariusz został zwolniony ze służby.

11. O obniżeniu nagrody rocznej decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.

12. W przypadku pełnienia przez funkcjonariusza w roku kalendarzowym służby w różnych jednostkach organizacyjnych KAS nagrodę roczną za cały okres służby w danym roku kalendarzowym wypłaca jednostka, w której funkcjonariusz pełni służbę w dniu wypłaty nagrody.

13. Nagrodę roczną wypłaca się do dnia 31 marca roku następującego po roku, za który przysługuje nagroda.

Art. 243. 1. Funkcjonariuszowi odbywającemu podróże służbowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przysługują należności z tytułu podróży służbowych.

2. Podróż służbowa obejmuje, określony w pisemnym lub ustnym poleceniu wyjazdu służbowego, okres od wyjazdu funkcjonariusza - w celu wykonywania czynności służbowych na obszarze kraju - poza miejsce pełnienia służby do jego powrotu.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania należności, o których mowa w ust. 1, ich wysokość, a także sposób rozliczania się funkcjonariusza, uwzględniając potrzebę uzależnienia wysokości należności od czasu trwania podróży służbowej, dokonania zwrotu rzeczywiście poniesionych wydatków oraz określenia terminów wypłaty należności w sposób ułatwiający dokonywanie rozliczeń.

Art. 244. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik z tytułu dojazdu do miejsca pełnienia służby, jeżeli on sam lub jego małżonek nie zamieszkują lub nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.

2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje:

    1) funkcjonariuszom, którzy otrzymują równoważnik pieniężny, o którym mowa w art. 169 ust. 1;

    2) jeżeli dojazd do miejsca pełnienia służby jest możliwy środkami komunikacji publicznej i nie jest znacznie utrudniony.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, wysokość oraz tryb i terminy wypłaty równoważnika, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę jego odniesienia do cen biletów za przejazd koleją lub autobusami, wzory wymaganych dokumentów oraz potrzebę właściwego dokumentowania poniesionych kosztów.

Art. 245. 1. Funkcjonariuszowi może być przyznane prawo do ryczałtu związanego z używaniem pojazdów niepozostających w dyspozycji jednostek organizacyjnych KAS do celów służbowych na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1907 i 1935).

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje zadań, do których wykonywania dopuszcza się użycie pojazdów niepozostających w dyspozycji jednostek organizacyjnych KAS do celów służbowych, oraz szczegółowe warunki używania tych pojazdów, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji zadań i czynności wykonywanych przez funkcjonariuszy.

Istniejące wersje czasowe art. 246
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 246. 1. W zakresie odbywania przez funkcjonariusza zagranicznych podróży służbowych stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.

2. W przypadku zagranicznych podróży służbowych realizowanych w ramach programów lub projektów Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio rozwiązania przewidziane w tych programach lub projektach.

Art. 247. 1. Funkcjonariuszowi, który wykonuje stałe zadania służbowe poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków.

2. Wykonywanie stałych zadań służbowych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w dobowym wymiarze czasu służby nieprzekraczającym 24 godzin, nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 246.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, walutę i wysokość ryczałtu, uwzględniając państwo, w którym funkcjonariusz wykonuje stałe zadania służbowe, oraz liczbę godzin wykonywania zadań przez funkcjonariusza.

Art. 248. 1. Funkcjonariusz zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych i zwolniony od pełnienia innych obowiązków służbowych otrzymuje od dnia zawieszenia 50% uposażenia przysługującego w dniu zawieszenia.

2. Po zakończeniu postępowania karnego, postępowania karnego skarbowego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych, funkcjonariusz otrzymuje wstrzymaną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki wprowadzane w okresie zawieszenia, jeżeli w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym funkcjonariusz został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a w postępowaniu dyscyplinarnym nie został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze Służby Celno-Skarbowej.

3. W przypadku wykonywania innych obowiązków służbowych w okresie zawieszenia funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczas otrzymywanego.

Art. 249. Z uposażenia funkcjonariusza mogą być dokonywane potrącenia na podstawie sądowych i administracyjnych tytułów wykonawczych oraz na podstawie przepisów odrębnych - na zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach odrębnych.

Istniejące wersje czasowe art. 250
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 250. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w związku z przejściem na emeryturę lub orzeczeniem trwałej niezdolności do służby przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia za każdy pełny rok pełnienia służby ponad 5 lat nieprzerwanej służby, nie więcej niż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia.

2. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 1, wlicza się poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173 Kodeksu pracy.

4. Funkcjonariuszowi służby stałej, zwolnionemu ze służby w związku ze zniesieniem lub reorganizacją jednostki organizacyjnej KAS, przysługuje odprawa na zasadach i w wysokości określonych w ust. 1-3.

Istniejące wersje czasowe art. 250a
2018.01.01
dodany przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 250a

Istniejące wersje czasowe art. 251
Tekst pierwotny
Dz. U. z 2016 r. poz. 1947
2018.01.01
zmieniony przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
2023.04.21
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 251. 1. W przypadku śmierci funkcjonariusza małżonkowi lub jego dzieciom uprawnionym do renty rodzinnej na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje odprawa pośmiertna.

2. W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1, odprawa pośmiertna przysługuje dorosłym dzieciom zmarłego funkcjonariusza, dzieciom przysposobionym i dzieciom przyjętym na wychowanie przez zmarłego funkcjonariusza.

3. W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1 i 2, odprawa pośmiertna przysługuje rodzicom funkcjonariusza.

4. Małżonek rozwiedziony oraz małżonek pozostający w separacji nie są uprawnieni do otrzymania odprawy pośmiertnej.

5. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do:

    1) uposażenia należnego za okres do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego,

    2) ekwiwalentu za przysługujący do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego urlop wypoczynkowy, nie więcej niż za ostatnie 3 lata,

    3) uposażenia za przedłużony czas służby, o którym mowa w art. 189 ust. 13,

    4) nagrody jubileuszowej, o której mowa w art. 241,

    5) nagrody rocznej, o której mowa w art. 242

- o ile nie zostały wypłacone funkcjonariuszowi.

6. Wysokość odprawy pośmiertnej ustala się zgodnie z zasadami określonymi w art. 250 ust. 1-3.

7. Odprawę pośmiertną oraz świadczenia określone w ust. 5 dzieli się w częściach równych pomiędzy wszystkich uprawnionych.

8. W przypadku nieujawnienia osób, o których mowa w ust. 1-3, świadczenia określone w ust. 1 i 5 wchodzą w skład masy spadkowej.

9. Dokumentem uprawniającym do wypłaty odprawy pośmiertnej oraz świadczeń, o których mowa w ust. 5, jest odpis zupełny aktu zgonu.

Istniejące wersje czasowe art. 251a
2018.01.01
dodany przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 251a

Istniejące wersje czasowe art. 251b
2018.01.01
dodany przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.01.02
zmieniony przez
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 251b

Istniejące wersje czasowe art. 251c
2018.01.01
dodany przez
2018.03.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 508
2019.04.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 768
2020.03.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 505
2021.03.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 422
2022.04.13 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 813
2023.03.31 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 615
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 251c

Art. 252. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej może nie uwzględnić terminu przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami.

3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa:

    1) każda czynność przed kierownikiem jednostki organizacyjnej, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;

    2) uznanie roszczenia.

4. W przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz należności pieniężnych funkcjonariuszowi przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia, w którym uposażenie, inne świadczenie lub należność pieniężna stały się wymagalne.

 
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN
Szanowny Użytkowniku !
Prosimy o zapoznanie się z poniższymi informacjami oraz wyrażenie dobrowolnej zgody poprzez kliknięcie przycisku "Zgadzam się".
Pamiętaj, że zawsze możesz wycofać zgodę.

Serwis internetowy, z którego Pani/Pan korzysta używa plików cookies w celu:

  • niezbędnego zapewnienia prawidłowego działania Serwisów (utrzymania sesji),
  • realizacji funkcjonalności ułatwiających obsługę Serwisu,
  • analizy statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
  • zbierania i przetwarzania danych osobowych w celu wyświetlenia reklam produktów własnych i klientów reklamowych.
Pliki cookies

Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z Serwisu, w celu administrowania Serwisem, dostosowania treści Serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania reklamy (dostosowania treści reklamy do indywidualnych potrzeb użytkownika). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika Serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do internetu oraz w Polityce prywatności i plików cookies.

Administratorzy

Administratorem Pana/Pani danych osobowych w związku z korzystaniem z Serwisu internetowego i jego usług jest Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o. Administratorem danych osobowych w plikach cookies w związku z wyświetleniem analizy statystyk i wyświetlaniem spersonalizowanych reklam są partnerzy Wydawnictwa Podatkowego GOFIN sp. z o.o., Google Inc, Facebook Inc.

Jakie ma Pani/Pan prawa w stosunku do swoich danych osobowych?

Wobec swoich danych mają Pan/Pani prawo do żądania dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych, prawo do cofnięcia zgody.

Podstawy prawne przetwarzania Pani/Pana danych osobowych
  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z wykonaniem umowy.

    Umowa w naszym przypadku oznacza akceptację regulaminu naszych usług. Jeśli zatem akceptuje Pani/Pan umowę na realizację danej usługi, to możemy przetwarzać Pani/Pana dane w zakresie niezbędnym do realizacji tej umowy.

  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z prawnie uzasadnionym interesem administratora.

    Dotyczy sytuacji, gdy przetwarzanie danych jest uzasadnione z uwagi na usprawiedliwione potrzeby administratora, tj. dokonanie pomiarów statystycznych, ulepszania naszych usług, jak również prowadzenie marketingu i promocji własnych usług administratora.

  • Dobrowolna zgoda.

    Aby móc realizować cele:
    - zapamiętania Pani/Pana decyzji w Serwisach w zakresie korzystania z dostępnych opcjonalnie funkcjonalności,
    - analiz statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
    - wyświetlania spersonalizowanych reklam produktów własnych i klientów reklamowych w związku z odwiedzaniem niniejszego Serwisu internetowego partnerzy Wydawnictwa Podatkowego Gofin sp. z o.o. muszą mieć możliwość przetwarzania Pani/Pana danych.

Potrzebna jest Nam Pani/Pana dobrowolna zgoda na zapisy w plikach cookies w celach realizacji powyższych celów.
W związku z powyższymi wyjaśnieniami prosimy o wyrażenie dobrowolnej zgody na zapisywanie informacji w plikach cookies przez kliknięcie przycisku „Zgadzam się” lub „Nie teraz” w przypadku braku zgody. Istnieje możliwość skorzystania z „ustawień zaawansowanych” plików cookies w celu określenia indywidualnych zgód na zapis wybranych plików cookies realizujących wybrane cele.
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o., ul. Owocowa 8, 66-400 Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40, faks 95 720 85 60