Pracownicy naukowi

Art. 32. 1. Pracownikiem naukowym może być osoba o wymaganych ustawą kwalifikacjach naukowych i wysokim poziomie etycznym.

2. Podstawowym obowiązkiem pracownika naukowego jest realizacja celów i zadań jednostki badawczo-rozwojowej, a w szczególności prowadzenie działalności naukowej i rozwojowej, zapewniającej stały rozwój nauki i techniki.

Art. 33. 1. Pracownikiem naukowym jest osoba zatrudniona na stanowisku:

1) profesora;

2) docenta;

3) adiunkta;

4) asystenta.

2. Osoby zajmujące stanowisko profesora kontraktowego i docenta kontraktowego nie mogą pełnić funkcji zastępcy dyrektora do spraw naukowych oraz sekretarza naukowego jednostki badawczo-rozwojowej.

3. Na stanowisku docenta można zatrudnić osobę posiadającą stopień naukowy doktora habilitowanego.

4. Na stanowisku profesora można zatrudnić osobę posiadającą tytuł naukowy.

5. Na stanowisku profesora lub docenta, za zgodą rady naukowej, można zatrudnić na podstawie umowy o pracę na czas określony:

1) osobę posiadającą tytuł naukowy - na stanowisku profesora, a osobę posiadającą stopień naukowy doktora habilitowanego - na stanowisku docenta;

2) osobę niebędącą obywatelem polskim, posiadającą kwalifikacje równorzędne z określonymi w pkt 1, z zachowaniem wymagań określonych w odrębnych przepisach dotyczących cudzoziemców.

6. Do osób, o których mowa w ust. 5 pkt 2, w zakresie ich praw i obowiązków stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zatrudniania na stanowiskach nauczycieli akademickich osób niebędących obywatelami polskimi.

Art. 34. 1. Pracownikami naukowymi są bibliotekarze dyplomowani oraz dyplomowani pracownicy dokumentacji naukowej.

2. Dyplomowani bibliotekarze i dyplomowani pracownicy dokumentacji naukowej są zatrudniani odpowiednio na stanowiskach:

1) starszego kustosza dyplomowanego lub starszego dokumentalisty dyplomowanego;

2) kustosza dyplomowanego lub dokumentalisty dyplomowanego;

3) adiunkta bibliotecznego lub adiunkta dokumentacji naukowej;

4) asystenta bibliotecznego lub asystenta dokumentacji naukowej.

Art. 35. 1. Stosunek pracy z pracownikiem naukowym nawiązuje się na podstawie mianowania albo przez zawarcie umowy o pracę.

2. Pracownika naukowego na stanowisko profesora lub docenta mianuje się na czas nieokreślony, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 5; mianowania dokonuje minister sprawujący nadzór, na wniosek dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej.

3. Stosunek pracy z innymi pracownikami naukowymi niż określeni w ust. 2 nawiązuje się przez zawarcie umowy o pracę.

4. Nawiązanie stosunku pracy z pracownikiem naukowym, dla którego jednostka badawczo-rozwojowa jest dodatkowym miejscem pracy lub miejscem pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, następuje na podstawie umowy o pracę.

5. Pracownicy naukowi podlegają okresowym ocenom dorobku naukowego i technicznego, dokonywanym przez radę naukową.

5a. Minister właściwy do spraw nauki określa, w drodze rozporządzenia, sposób dokonywania okresowych ocen dorobku naukowego i technicznego pracowników naukowych zatrudnionych w jednostkach badawczo-rozwojowych, uwzględniając w szczególności okresy zatrudnienia, po upływie których dokonuje się oceny pracownika naukowego, tryb dokonywania oceny i wyznaczania przez radę naukową zespołów oceniających oraz tryb rozpatrywania wniosków o dokonanie ponownej oceny, jeżeli pracownik naukowy nie zgadza się z oceną zespołu oceniającego.

6. Odwołanie pracownika naukowego z powierzonej mu funkcji w jednostce badawczo-rozwojowej nie powoduje rozwiązania stosunku pracy.

Art. 36. 1. Do obowiązków pracownika naukowego należy realizacja zadań statutowych jednostki badawczo-rozwojowej, w szczególności poprzez:

1) twórczą działalność naukową polegającą na rozwiązywaniu problemów naukowych na użytek praktyki społecznej i gospodarczej;

2) wprowadzanie do praktyki wyników badań naukowych;

3) podnoszenie swoich kwalifikacji;

4) upowszechnianie osiągnięć nauki, w tym poprzez publikacje oraz aktywny udział w życiu naukowym;

5) kształcenie kadry naukowej;

6) udział w pracach organizacyjnych jednostki badawczo-rozwojowej związanej z pracami naukowymi oraz działalnością dydaktyczną lub artystyczną, a w jednostce badawczo-rozwojowej nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw zdrowia - także udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakładzie opieki zdrowotnej prowadzonym przez tę jednostkę.

2. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowisku asystenta.

3. (uchylony)

4. (uchylony)

Art. 37. 1. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym ulega rozwiązaniu z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia na wniosek pracownika, a ponadto w przypadkach:

1) trwałej niezdolności do pracy naukowej, spowodowanej chorobą;

2) (uchylony)

3) otrzymania dwukrotnej negatywnej oceny w trybie określonym w art. 35 ust. 5 i 5a;

4) likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej lub jej reorganizacji, połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia.

2. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym ulega rozwiązaniu bez wypowiedzenia:

1) w razie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej choroby przekracza rok; w szczególnie uzasadnionych przypadkach, po stwierdzeniu przez komisję lekarską poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, okres nieobecności w pracy spowodowanej chorobą może być przedłużony ponad rok, nie dłużej jednak niż do dwóch lat;

2) z końcem roku kalendarzowego, w którym pracownik kończy 70. rok życia;

3) w razie rażącego niewywiązywania się pracownika z podstawowych obowiązków pracownika naukowego, stwierdzonego w trybie określonym w przepisie art. 35 ust. 5.

3. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może ulec rozwiązaniu w każdym czasie za zgodą stron.

4. Rozwiązania stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym, z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia lub bez wypowiedzenia, dokonuje organ, który dokonał mianowania, na wniosek dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej, zaopiniowany przez radę naukową.

Art. 38. Stosunek pracy mianowanego pracownika naukowego wygasa bez wypowiedzenia z mocy prawa w razie:

1) ukarania w trybie dyscyplinarnym karą zwolnienia z pracy;

2) skazania na karę pozbawienia praw publicznych albo prawa wykonywania zawodu;

3) pozbawienia tytułu naukowego;

4) skazania na karę pozbawienia wolności - po upływie miesiąca od dnia skazania;

5) (uchylony)

Art. 39. Mianowani pracownicy naukowi ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną za rażące naruszenie swych obowiązków lub uchybienie godności pracownika nauki.

Art. 39a. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie czterech miesięcy od dnia powzięcia przez właściwy organ jednostki badawczo-rozwojowej wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego ukaranie dyscyplinarne i po upływie trzech lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli jednak czyn stanowi przestępstwo - okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia tego przestępstwa.

Art. 39b. 1. Karami dyscyplinarnymi stosowanymi wobec mianowanych pracowników naukowych są:

1) upomnienie;

2) nagana;

3) nagana z pozbawieniem od roku do trzech lat prawa pełnienia funkcji kierowniczych w jednostkach badawczo-rozwojowych;

4) wydalenie z pracy.

2. Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w ust. 1 pkt 4 powoduje wygaśnięcie stosunku pracy oraz zakaz ubiegania się o zatrudnienie w jednostce badawczo-rozwojowej przez okres pięciu lat.

Art. 40. 1. W sprawach dyscyplinarnych mianowanych pracowników naukowych orzekają:

1) w pierwszej instancji - komisje dyscyplinarne powoływane przez ministrów sprawujących nadzór;

2) w drugiej instancji - wyższa komisja dyscyplinarna powoływana przez ministra właściwego do spraw nauki.

2. Członków komisji dyscyplinarnych, w tym przewodniczącego i zastępców przewodniczącego, powołuje się na okres 4 lat.

3. Komisje dyscyplinarne działają w zespołach trzyosobowych.

3a. Komisja dyscyplinarna wszczyna postępowanie dyscyplinarne z dniem zgłoszenia przez rzecznika dyscyplinarnego wniosku o wszczęcie tego postępowania.

3b. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy, z zastrzeżeniem przepisów o ochronie tajemnicy ustawowo chronionej. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia z pracy, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę spośród mianowanych pracowników naukowych.

3c. Komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy.

3d. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej jednostki badawczo-rozwojowej strony mogą odwołać się do wyższej komisji dyscyplinarnej w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

3e. Od orzeczeń wyższej komisji dyscyplinarnej przysługuje odwołanie do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.

3f. Do rozpatrzenia odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji.

4. Minister właściwy do spraw nauki, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady powoływania i organizacji komisji dyscyplinarnych, zasady wyznaczania składów orzekających, rzeczników dyscyplinarnych, tryb postępowania dyscyplinarnego, wykonywania kar dyscyplinarnych oraz ich darowania i zatarcia.

Art. 41. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa, w której pracownik naukowy jest zatrudniony na podstawie mianowania, jest jego podstawowym miejscem pracy.

2. Pracownik naukowy zatrudniony w jednostce badawczo-rozwojowej w pełnym wymiarze czasu pracy, podejmując dodatkowe zatrudnienie w ramach stosunku pracy, ma obowiązek zawiadomić o tym kierownika jednostki.

3. Pracownika naukowego, w okresie trwania stosunku pracy, obowiązuje zakaz prowadzenia działalności konkurencyjnej, określony w odrębnej umowie.

4. Podjęcie przez pracownika naukowego dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy u dodatkowego pracodawcy lub prowadzenie działalności gospodarczej bez wcześniejszego zawiadomienia dyrektora stanowi podstawę rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem w jednostce badawczo-rozwojowej stanowiącej podstawowe miejsce pracy tego pracownika.

5. Przepisy ust. 2-4 stosuje się do dyrektora jednostki, jego zastępcy oraz głównego księgowego jednostki, z tym że dyrektor jest obowiązany zawiadomić ministra sprawującego nadzór nad jednostką.

Art. 42. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do pracowników naukowych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pracowników naukowych w szkołach wyższych.