Pomoc na ratowanie

Art. 15. 1. Pomoc na ratowanie może być udzielana przedsiębiorcy znajdującemu się w trudnej sytuacji ekonomicznej w celu umożliwienia mu wykonywania działalności gospodarczej przez okres niezbędny do:

1) opracowania planu restrukturyzacji,

2) likwidacji działalności gospodarczej

- oraz przeprowadzenia koniecznych w tym zakresie analiz.

2. Pomoc na ratowanie może być także udzielona mikro-, małemu lub średniemu przedsiębiorcy spełniającemu przesłanki określone w art. 141 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, który nie znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, jednak z powodu zaistnienia wyjątkowych i nieprzewidzianych okoliczności wymaga pilnego wsparcia płynności finansowej.

3. Do przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2, przepisy art. 16-25 stosuje się.

Art. 16. 1. Pomoc na ratowanie jest udzielana w formie pożyczki.

2. Stopa oprocentowania pożyczki, o której mowa w ust. 1, jest nie mniejsza niż wysokość stopy bazowej opublikowanej przez Komisję Europejską na jej stronie internetowej, obowiązującej w dniu udzielenia pożyczki, powiększonej o 4 punkty procentowe.

3. Udzielenie pomocy na ratowanie może zostać uzależnione od ustanowienia na rzecz ministra właściwego do spraw gospodarki zabezpieczenia zwrotu tej pomocy, którego wysokość jest uzależniona od rodzaju, stopnia płynności oraz sytuacji finansowo-ekonomicznej proponującego zabezpieczenie przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej.

4. Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 3, mogą stanowić w szczególności:

1) hipoteka;

2) zastaw cywilny lub rejestrowy;

3) cesja wierzytelności;

4) oświadczenie o poddaniu się egzekucji wprost spełniające warunki określone w art. 777 § 1 pkt 4-6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.);

5) weksel własny in blanco.

Art. 17. 1. Wysokość pomocy na ratowanie jest ograniczona do kwoty niezbędnej do utrzymania działalności operacyjnej, w rozumieniu art. 48b ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, przez przedsiębiorcę znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej, w okresie, na który pomoc została udzielona, jednak nie dłuższym niż 6 miesięcy.

2. W celu obliczenia maksymalnej kwoty pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP wylicza ujemne przepływy pieniężne z działalności operacyjnej przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej, przez wyliczenie różnicy między zyskiem brutto za ostatni rok obrotowy powiększonym o amortyzację za ostatni rok obrotowy, a zmianą stanu kapitału obrotowego, liczoną jako różnicę między aktywami obrotowymi a zobowiązaniami o charakterze krótkoterminowym za ostatni rok obrotowy; wyliczoną w ten sposób kwotę mnoży przez okres, na który ma zostać udzielona ta pożyczka, wyrażony w latach.

3. W przypadku gdy wynik obliczeń, o których mowa w ust. 2, jest liczbą ujemną, kwota pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, nie może być wyższa od wartości bezwzględnej uzyskanego wyniku, chyba że przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej pisemnie uprawdopodobni konieczność udzielenia pożyczki w wyższej kwocie, w szczególności w oparciu o projekcję finansową określającą potrzeby tego przedsiębiorcy związane z płynnością finansową we wnioskowanym okresie.

4. W przypadku gdy wynik obliczeń, o których mowa w ust. 2, jest liczbą dodatnią, kwota pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, jest uzależniona od przedstawienia przez przedsiębiorcę znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej szczegółowych wyjaśnień uprawdopodobniających, że znajduje się on w trudnej sytuacji ekonomicznej, oraz uzasadnienia konieczności uzyskania pożyczki we wnioskowanej kwocie, w szczególności w oparciu o projekcję finansową określającą potrzeby tego przedsiębiorcy związane z płynnością finansową we wnioskowanym okresie.

5. Pomoc na ratowanie nie może zostać przeznaczona na sfinansowanie wydatków związanych z nabyciem aktywów lub wydatków poniesionych na rozszerzenie zakresu działalności gospodarczej przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej, chyba że są one niezbędne do utrzymania działalności operacyjnej tego przedsiębiorcy w okresie, na który pomoc została udzielona.

Art. 18. 1. Wniosek o udzielenie pomocy na ratowanie, zwany dalej "wnioskiem o pomoc na ratowanie", zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej, adres stałego wykonywania działalności albo siedziby, a w przypadku ich braku - adres do doręczeń, numer NIP albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku - inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a także, jeżeli przedsiębiorcą znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - imiona i nazwiska reprezentantów spółki, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym likwidatorów, jeżeli zostali ustanowieni;

2) określenie wykonywanej działalności gospodarczej i działalności operacyjnej poprzez wskazanie odpowiednich numerów Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD);

3) oświadczenie przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej o:

a) posiadaniu statusu mikro-, małego, średniego albo dużego przedsiębiorcy,

b) spełnieniu przesłanek, o których mowa w art. 2;

4) określenie wysokości wnioskowanej pomocy na ratowanie;

5) opis trudnej sytuacji ekonomicznej albo wyjątkowych i nieprzewidzianych okoliczności wymagających pilnego wsparcia płynności finansowej;

6) okres, na który ma zostać udzielona pomoc na ratowanie;

7) opis przewidywanych skutków ekonomiczno-społecznych z uwzględnieniem okoliczności, o których mowa w art. 4.

2. W przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 7, wniosek o pomoc na ratowanie zawiera oznaczenie podmiotów należących do grupy kapitałowej.

3. Jeśli udzielenie pomocy na ratowanie zostało uzależnione od ustanowienia zabezpieczenia, wniosek o pomoc na ratowanie zawiera proponowane zabezpieczenie spłaty pomocy na ratowanie.

4. W przypadku gdy przedsiębiorca uprzednio otrzymał pomoc, wniosek o pomoc na ratowanie zawiera informację o otrzymanej pomocy, która zawiera datę i podstawę prawną jej udzielenia, wielkość pomocy wyrażoną w kwocie nominalnej i ekwiwalencie dotacji brutto, formę i przeznaczenie tej pomocy, albo informację o nieotrzymaniu takiej pomocy, w okresie ostatnich:

1) 5 lat - w przypadku przedsiębiorców znajdujących się w trudnej sytuacji ekonomicznej wykonujących działalność w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych oznaczającej wytwarzanie płodów ziemi i produktów pochodzących z chowu zwierząt wymienionych w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, bez poddawania ich dalszemu przetwarzaniu zmieniającemu właściwości tych produktów;

2) 10 lat - w przypadku przedsiębiorców znajdujących się w trudnej sytuacji ekonomicznej innych niż wymienieni w pkt 1.

Art. 19. 1. Do wniosku o pomoc na ratowanie przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej załącza dokumenty i oświadczenia potwierdzające okoliczności, na które powołuje się we wniosku o pomoc na ratowanie.

2. Kopie dokumentów załączonych do wniosku o pomoc na ratowanie potwierdza za zgodność z oryginałem przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej lub upoważniony przez niego pracownik.

3. Wniosek o pomoc na ratowanie składa się:

1) bezpośrednio albo

2) za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1041), albo

3) za pomocą środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568 i 695)

- w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw gospodarki albo w ARP.

4. Wniosek o pomoc na ratowanie składany w formie dokumentu elektronicznego opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, lub uwierzytelnia w sposób zapewniający możliwość potwierdzenia pochodzenia i integralności weryfikowanych danych w postaci elektronicznej.

5. W przypadku złożenia wniosku o pomoc na ratowanie za:

1) pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe, za dzień złożenia wniosku uznaje się dzień nadania go w polskiej placówce pocztowej tego operatora;

2) pomocą środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą podmiotu udzielającego pomocy, za dzień złożenia wniosku uznaje się dzień wprowadzenia wniosku do systemu teleinformatycznego podmiotu udzielającego pomocy.

Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP rozpatruje wniosek o pomoc na ratowanie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wniosku o pomoc na ratowanie.

2. W przypadku stwierdzenia braków formalnych wniosku o pomoc na ratowanie przedsiębiorcę znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej wzywa się do ich usunięcia w terminie 7 dni. W razie nieusunięcia braków w tym terminie minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP wydaje postanowienie o odrzuceniu wniosku o pomoc na ratowanie.

3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje:

1) wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy - w przypadku wydania tego postanowienia przez ministra właściwego do spraw gospodarki,

2) zażalenie - w przypadku wydania tego postanowienia przez ARP

- zwane dalej "zażaleniem".

4. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia, o którym mowa w ust. 2:

1) bezpośrednio do ministra właściwego do spraw gospodarki - w przypadku postanowienia wydanego przez tego ministra;

2) do ministra właściwego do spraw gospodarki za pośrednictwem ARP - w przypadku postanowienia wydanego przez ARP.

5. W przypadku nieuwzględnienia zażalenia, przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej może wnieść skargę do sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325).

6. W toku rozpatrywania wniosku o pomoc na ratowanie minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP wydają postanowienie o wezwaniu do usunięcia wskazanych braków i istotnych usterek wniosku o pomoc na ratowanie, wyznaczając, pod rygorem umorzenia postępowania o udzielenie pomocy na ratowanie, termin na dokonanie tych czynności dla przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej.

7. Minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP uwzględnia, w drodze decyzji, w całości albo w części, wniosek o pomoc na ratowanie, jeżeli uzasadnia to analiza sytuacji ekonomiczno-finansowej przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej, a wysokość wnioskowanej pomocy na ratowanie pozwala na osiągnięcie celu tej pomocy.

8. Decyzja, o której mowa w ust. 7, zawiera elementy, o których mowa w art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, 695 i 1298), oraz wskazanie:

1) daty spłaty pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, wraz z odsetkami;

2) numeru rachunku bankowego, na który ma nastąpić spłata pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1.

9. W przypadku, o którym mowa w art. 16 ust. 3, decyzja, o której mowa w ust. 7, zawiera także wskazanie przedmiotu zabezpieczenia udzielonej pomocy na ratowanie z określeniem jego wartości.

10. Minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP rozpatruje wnioski o pomoc na ratowanie według kolejności ich wpływu oraz udziela pomocy na ratowanie według kolejności wpływu kompletnych i poprawnie wypełnionych wniosków o pomoc na ratowanie.

11. W szczególnie skomplikowanych sprawach termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony, nie dłużej jednak niż do 45 dni.

Art. 21. 1. Przedsiębiorcy znajdującemu się w trudnej sytuacji ekonomicznej od decyzji nieuwzględniającej wniosku o pomoc na ratowanie przysługuje, w terminie 30 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji:

1) wniosek o ponowne jego rozpatrzenie - w przypadku wydania tej decyzji przez ministra właściwego do spraw gospodarki,

2) odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki - w przypadku wydania tej decyzji przez ARP

- zwane dalej "odwołaniem od decyzji".

2. Odwołanie od decyzji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wnosi się za pośrednictwem ARP.

3. Odwołanie od decyzji zawiera:

1) oznaczenie decyzji nieuwzględniającej wniosku o pomoc na ratowanie, od której jest wniesione, ze wskazaniem, czy jest ona zaskarżona w całości lub w części;

2) przedstawienie przyczyn odwołania od decyzji i ich uzasadnienie;

3) w razie potrzeby powołanie nowych faktów i okoliczności oraz wykazanie, że ich powołanie na etapie rozpatrywania wniosku o pomocy na ratowanie nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później;

4) wniosek o uchylenie w całości albo w części lub zmianę decyzji nieuwzględniającej wniosku o pomoc na ratowanie z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany tej decyzji.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki rozpatruje odwołanie od decyzji w zakresie, o którym mowa w ust. 3, w terminie 60 dni.

5. W przypadku nieuwzględnienia odwołania od decyzji przepis art. 20 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

6. W przypadku gdy zostaną wyczerpane środki przeznaczone na udzielanie pomocy na ratowanie:

1) przed wszczęciem postępowania - minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie;

2) po wszczęciu postępowania - minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie.

7. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 6, nie przysługuje zażalenie.

8. Sąd administracyjny, uwzględniając skargę na postanowienie, o którym mowa w ust. 6, stwierdza jego wydanie z naruszeniem prawa.

Art. 22. Przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej, któremu udzielono pomocy na ratowanie, jest obowiązany do:

1) wykorzystania pomocy na ratowanie zgodnie z jej przeznaczeniem;

2) poddania się kontroli przez ministra właściwego do spraw gospodarki albo ARP na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców w zakresie wykorzystania pomocy na ratowanie zgodnie z jej przeznaczeniem i spełniania warunków, o których mowa w art. 10;

3) zwrotu kwoty stanowiącej równowartość udzielonej pomocy na ratowanie wraz z odsetkami na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) nr 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 140 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.), w przypadku stwierdzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki, że:

a) decyzja, o której mowa w art. 20 ust. 7, została wydana w oparciu o nieprawdziwe dane, przekazane przez przedsiębiorcę znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej korzystającego z pomocy na ratowanie lub

b) udzielana przedsiębiorcy pomoc na ratowanie jest wykorzystywana lub została wykorzystana niezgodnie z jej przeznaczeniem lub

c) naruszono warunki określone w art. 10;

4) spłaty otrzymanej pomocy na ratowanie zgodnie z terminem określonym w decyzji, o której mowa w art. 20 ust. 7.

Art. 23. 1. Pomocy na ratowanie udziela się na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia:

1) zatwierdzenia przez Komisję Europejską notyfikacji tej pomocy - w przypadku, o którym mowa w art. 11 ust. 1;

2) udzielenia pomocy na ratowanie - w przypadku, o którym mowa w art. 11 ust. 2.

2. Zatwierdzenie przez Komisję Europejską następuje przed udzieleniem pomocy na ratowanie, w wyniku notyfikacji dokonanej w trybie określonym w rozdziale 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708).

3. W przypadku przedsiębiorcy znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej okres, o którym mowa w ust. 1, może ulec przedłużeniu do czasu zatwierdzenia przez Komisję Europejską pomocy na restrukturyzację.

Art. 24. 1. Przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej, inny niż mikro-, mały lub średni przedsiębiorca, któremu udzielono pomocy na ratowanie, w terminie 4 miesięcy od dnia zatwierdzenia przez Komisję Europejską tej pomocy, przedkłada ministrowi właściwemu do spraw gospodarki albo ARP:

1) do zatwierdzenia:

a) plan restrukturyzacji, o którym mowa w art. 29 ust. 6, jeżeli ubiega się o pomoc na restrukturyzację albo

b) plan likwidacji, albo

2) oświadczenie o planowanej spłacie pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, w terminie określonym w decyzji, o której mowa w art. 20 ust. 7.

2. Mikro-, mały lub średni przedsiębiorca, któremu udzielono pomocy na ratowanie, w terminie 4 miesięcy od dnia zatwierdzenia przez Komisję Europejską tej pomocy, a w przypadku, o którym mowa w art. 11 ust. 2, od dnia jej udzielenia przedkłada ministrowi właściwemu do spraw gospodarki albo ARP:

1) do zatwierdzenia:

a) uproszczony plan restrukturyzacji, jeżeli ubiega się o tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne albo

b) plan restrukturyzacji, jeżeli ubiega się o pomoc na restrukturyzację, albo

c) plan likwidacji, albo

2) oświadczenie o planowanej spłacie pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, w terminie określonym w decyzji, o której mowa w art. 20 ust. 7.

Art. 25. 1. Spłaty pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, dokonuje się na numer rachunku bankowego wskazany w decyzji, o której mowa w art. 20 ust. 7.

2. Po upływie terminu spłaty pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki albo ARP dokonuje rozliczenia wykorzystania udzielonej pomocy na ratowanie.

3. W przypadku niespłacenia pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 1, w terminie określonym w decyzji, o której mowa w art. 20 ust. 7, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.).

4. W przypadku niespłacenia pożyczki, jeżeli zaspokojenie następuje z przedmiotu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 4, stosuje się również przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.