Pobór zaległości podatkowych przez poborców i rozliczanie poborców

§ 45. 1. Dowodem pobrania przez poborcę wpłaty z tytułu zaległości podatkowej jest pokwitowanie na blankiecie z kwitariusza przychodowego.

2. Z kwoty wpłat pobranych na pokrycie zaległości podatkowych pokrywa się w pierwszej kolejności koszty upomnienia. Pozostałą kwotę dzieli się na pokrycie należności głównej i należnych odsetek za zwłokę według zasad określonych w art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej.

3. Sumy pobrane w drodze egzekucji na rzecz organu podatkowego z tytułu podatków poborca wpłaca do kasy lub na rachunek bankowy organu podatkowego w sumach zbiorczych pobranych kwot, odrębnie na każde subkonto rachunku bankowego, z zastrzeżeniem ust. 4, w podziale na:

1) koszty upomnień;

2) należność główną;

3) odsetki za zwłokę.

4. Należną wierzycielowi część sumy wyegzekwowanej poborca wpłaca na rachunek bankowy wierzyciela lub na wskazany przez niego rachunek bankowy jednostki prowadzącej obsługę finansowo-księgową wierzyciela.

5. Przy dokonywaniu wpłat w placówkach pocztowych poborca może posłużyć się wyłącznie formularzem wpłat gotówkowych na rachunki bankowe.

6. Jeden dowód wpłaty - na rachunek bankowy lub do kasy - może dotyczyć kilku pokwitowań z jednego kwitariusza przychodowego.

7. Opłaty pocztowe lub prowizje bankowe, potrącone z sum pobranych na rzecz organu podatkowego z tytułu podatków, obciążają bieżące wydatki budżetowe tego organu, w którym zaległość figuruje.

8. Poborca pełniący służbę w miejscowości, w której organ podatkowy ma siedzibę albo w której jest placówka pocztowa lub bankowa, wpłaca pobraną gotówkę codziennie, a gotówkę pobraną po zamknięciu placówki wpłaca w godzinach porannych następnego dnia roboczego, w innych miejscowościach zaś - przynajmniej raz w tygodniu. Jeżeli pobrana kwota przekracza złotową równowartość 30-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw obliczonego przez Główny Urząd Statystyczny, poborca powinien wpłacić gotówkę niezwłocznie, a najpóźniej w godzinach porannych następnego dnia roboczego, bez względu na miejsce pełnienia służby.

§ 46. 1. Rozliczanie poborcy dokonywane jest okresowo, co najmniej raz na dwa tygodnie, oraz przy rozliczaniu służby i przy zdawaniu przez niego wykorzystanych kwitariuszy przychodowych.

2. Przed przewidywaną przerwą w pracy trwającą dłużej niż trzy dni, w szczególności z powodu urlopu, poborca obowiązany jest zwrócić wszystkie przydzielone mu kwitariusze, które podlegają kontroli. W księdze druków zapisuje się wówczas przychód kwitariuszy niewykorzystanych i częściowo niewykorzystanych. Przepis stosuje się odpowiednio do przypadków nieprzewidzianych przerw w pracy, w tym z powodu choroby poborcy.

3. Rozliczanie polega na kontroli prowadzonych przez poborcę kwitariuszy oraz dotyczących ich dowodów wpłat.

4. Kontrola poborcy polega na sprawdzeniu zgodności adnotacji o wpłacie w tytułach wykonawczych z kopią pokwitowania wystawionego przez poborcę oraz stwierdzeniu całkowitej likwidacji wymienionych tytułów.

5. Jeżeli w wyniku kontroli ustalony zostanie niedobór gotówki, poborca obowiązany jest pokryć go niezwłocznie, wpłacając odpowiednią kwotę do kasy lub na rachunek bankowy. W razie niemożności niezwłocznego pokrycia niedoboru przez poborcę, obciąża się go za niedobór.

6. Po zakończeniu kontroli i ewentualnego postępowania, wynikającego z kontroli, dokumenty złożone przez poborcę podlegają przechowaniu w urzędzie obsługującym organ podatkowy, z wyjątkiem kwitariuszy niecałkowicie wykorzystanych, które zwraca się poborcy, jednakże dotyczące ich dowody wpłat zatrzymuje się i wykorzystuje przy kontroli kwitariusza, gdy zostanie zwrócony po całkowitym wykorzystaniu.

7. Jeżeli poborca przestaje pełnić funkcję poborcy, rozliczanie go z przekazanych mu kwitariuszy, z wpłat pobranych oraz z wpłat dokonanych do kasy i na rachunek bankowy oraz na rachunki bankowe wierzycieli następuje przed zakończeniem pełnienia przez niego tej funkcji.