Komunikat Ministra Finansów z dnia 1.08.2019 r. w sprawie ogłoszenia uchwały Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie przyjęcia stanowiska Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie rozrachunków z kontrahentami
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
4. Rozrachunki z kontrahentami a aktywa finansowe i zobowiązania finansowe
Podstawową kwestią, która wpływa na sposób ujęcia, wyceny i prezentacji w sprawozdaniu finansowym rozrachunków z kontrahentami jest przyjęta w ustawie relacja pomiędzy tymi kategoriami majątkowymi a aktywami finansowymi i zobowiązaniami finansowymi.
Należności i zobowiązania od/wobec kontrahentów, w szczególności, gdy ich rozliczenie ma nastąpić w środkach pieniężnych, można interpretować odpowiednio jako: wynikające z kontraktu prawo do otrzymania aktywów finansowych i zobowiązanie jednostki do wydania aktywów finansowych. Zatem, należności od kontrahentów spełniają definicję aktywów finansowych (art. 3 ust. 1 pkt 24 ustawy), natomiast zobowiązania wobec kontrahentów - definicję zobowiązań finansowych (art. 3 ust. 1 pkt 27 ustawy).
Rozrachunki z kontrahentami są traktowane przez Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) jako aktywa finansowe i zobowiązania finansowe. Jednakże, mając na uwadze, że:
a) rozrachunki z kontrahentami powstają w wyniku działalności operacyjnej jednostki i mają zazwyczaj charakter krótkoterminowy,
b) celem powstania należności od kontrahentów - w odróżnieniu od inwestycji - nie jest osiągnięcie przez jednostkę korzyści ekonomicznych, wynikających z przyrostu ich wartości lub w postaci innych dodatkowych pożytków,
c) celem powstania zobowiązań wobec kontrahentów - w odróżnieniu od zobowiązań finansowych - nie jest pozyskanie przez jednostkę finansowania zewnętrznego,
ustawa przewiduje:
a) klasyfikowanie rozrachunków z kontrahentami odrębnie od aktywów finansowych i zobowiązań finansowych, a w konsekwencji również ich odrębną prezentację w sprawozdaniu finansowym,
b) wycenę bilansową rozrachunków z kontrahentami wyłącznie w kwocie wymaganej/wymagającej zapłaty (podczas, gdy do wyceny aktywów finansowych i zobowiązań finansowych jednostka może zastosować również inne zasady wyceny, wskazane w ustawie).