Szósta dyrektywa Rady z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku
Dz. Urz. UE L z 1980 r. nr 90/41
Dz. Urz. UE L z 1984 r. nr 208/58
Dz. Urz. UE L z 1989 r. nr 226/21
Dz. Urz. UE L z 1991 r. nr 376/1
Dz. Urz. UE L z 1992 r. nr 316/1
Dz. Urz. UE L z 1992 r. nr 384/47
Dz. Urz. UE L z 1994 r. nr 60/14
Dz. Urz. UE L z 1994 r. nr 60/16
Dz. Urz. UE L z 1994 r. nr 365/53
Dz. Urz. UE L z 1995 r. nr 102/18
Dz. Urz. UE L z 1996 r. nr 170/34
Dz. Urz. UE L z 1998 r. nr 281/31
Dz. Urz. UE L z 1999 r. nr 139/27
Dz. Urz. UE L z 1999 r. nr 162/63
|
Dz. Urz. UE L z 1999 r. nr 277/34
Dz. Urz. UE L z 2000 r. nr 84/24
Dz. Urz. UE L z 2000 r. nr 269/44
Dz. Urz. UE L z 2001 r. nr 22/17
Dz. Urz. UE L z 2002 r. nr 15/24
Dz. Urz. UE L z 2002 r. nr 128/41
Dz. Urz. UE L z 2002 r. nr 331/27
Dz. Urz. UE L z 2003 r. nr 260/8
Dz. Urz. UE L z 2004 r. nr 27/44
Dz. Urz. UE L z 2004 r. nr 168/35
Dz. Urz. UE L z 2005 r. nr 345/19
Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 51/12
Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 174/5
Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 221/9**
|
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Uwaga od redakcji:
Na podstawie art. 411 dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z dniem 1.01.2007 r. niniejsza dyrektywa straciła moc.
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 30
Umowy międzynarodowe
1. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde Państwo Członkowskie do zawarcia z państwem trzecim lub organizacją międzynarodową umowy, która może zawierać odstępstwa od niniejszej dyrektywy.
2. Państwo, które chciałoby zawrzeć taką umowę, przekazuje Komisji wniosek i dostarcza jej wszelkich niezbędnych informacji. Jeżeli Komisja uzna, że nie posiada wszystkich niezbędnych informacji, kontaktuje się z zainteresowanym Państwem Członkowskim w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku oraz określa dodatkowe informacje, których potrzebuje. W momencie, gdy Komisja zdobędzie wszystkie informacje, które uzna za niezbędne do oceny wniosku, w ciągu jednego miesiąca odpowiednio powiadamia wnioskujące Państwo Członkowskie i przekazuje wniosek w oryginalnej wersji językowej pozostałym Państwom Członkowskim.
3. W terminie trzech miesięcy od powiadomienia określonego w ostatnim zdaniu ust. 2, Komisja przedstawia Radzie właściwą propozycję lub, jeżeli wniosek o odstępstwo budzi jej zastrzeżenia, Komunikat określający te zastrzeżenia.
4. W każdym wypadku, procedura określona w ust. 2 i 3 zostaje zakończona w ciągu ośmiu miesięcy od otrzymania wniosku przez Komisję.
Artykuł 31
Jednostka rozliczeniowa
1. Jednostką rozliczeniową używaną do celów niniejszej dyrektywy jest europejska jednostka rozliczeniowa w rozumieniu decyzji 75/250/EWG.
2. Przy przeliczeniu tej jednostki rozliczeniowej na waluty krajowe, Państwa Członkowskie mogą zaokrąglać kwoty wynikające z takiego przeliczenia w górę lub w dół maksymalnie o 10%.
Artykuł 32
Towary używane
(skreślony)
Artykuł 33
1. Bez uszczerbku dla innych przepisów prawa wspólnotowego, w szczególności obowiązujących przepisów Wspólnoty dotyczących ogólnego systemu przechowywania, transportu i monitorowania produktów podlegających akcyzie, niniejsza dyrektywa nie zabrania żadnemu Państwu Członkowskiemu utrzymywania lub wprowadzania podatków od umów ubezpieczenia, podatków od gier i zakładów, podatków akcyzowych, opłat skarbowych oraz, ogólnie, jakichkolwiek podatków, ceł lub opłat, które nie mogą być uznane za podatki obrotowe, pod warunkiem jednakże, że te podatki, cła i opłaty nie prowadzą w handlu między Państwami Członkowskimi do powstawania formalności związanych z przekraczaniem granicy.
2. Wszelkie odniesienia w niniejszej dyrektywie do wyrobów podlegających akcyzie stosują się do następujących produktów, w rozumieniu obowiązujących przepisów prawa wspólnotowego:
- - oleje mineralne,
- alkohol i napoje alkoholowe,
- wyroby tytoniowe.
Artykuł 33a
1. Towary określone w art. 7 ust. 1 lit. b), wprowadzane na obszar Wspólnoty z terytorium stanowiącego część obszaru celnego Wspólnoty, który jednakże do celów stosowania niniejszej dyrektywy uznawany jest za terytorium państwa trzeciego, podlegają następującym przepisom:
- a) formalności odnoszące się do wprowadzenia takich towarów do Wspólnoty są takie same, jak formalności przewidziane we wspólnotowych przepisach prawa celnego obowiązujących przy przywozie towarów do obszaru celnego Wspólnoty;
b) w przypadku gdy miejsce docelowe wysyłki lub transportu tych towarów znajduje się poza Państwem Członkowskim, na obszarze którego towary są wprowadzane do Wspólnoty, będą one przewożone na jej obszarze zgodnie z wspólnotową procedurą tranzytu wewnętrznego przewidzianą w obowiązujących przepisach prawa celnego Wspólnoty, o ile złożono odnośnie do nich deklarację, na podstawie której towary zostały objęte tą regulacją w momencie ich wprowadzenia na terytorium Wspólnoty;
c) w przypadku gdy okaże się, że towary z chwilą ich wprowadzenia na obszar Wspólnoty, jeżeli były przywiezione w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. a), znajdują się w jednej z sytuacji pozwalających na zastosowanie regulacji określonych w art. 16 ust. 1 (B) lit. a)-d), lub też gdy mają do nich zastosowanie tymczasowe rozwiązania zwalniające całkowicie z należności celnych przywozowych, Państwa Członkowskie podejmują środki w celu zapewnienia, aby towary mogły pozostać we Wspólnocie na takich samych warunkach, jak warunki określone dla zastosowania takich regulacji.
- a) formalności odnoszące się do wywozu tych towarów poza terytorium Wspólnoty będą takie same, jak formalności przewidziane wspólnotowymi przepisami prawa celnego obowiązującymi przy wywozie towarów poza obszar celny Wspólnoty;
b) w przypadku towarów, które są tymczasowo wywożone poza terytorium Wspólnoty z zamiarem ich powrotnego przywozu, Państwa Członkowskie podejmą środki w celu zapewnienia, aby towary takie z chwilą ich ponownego przywozu do Wspólnoty podlegały takim samym przepisom, jak gdyby były one czasowo wywiezione poza obszar celny Wspólnoty.