Tytuł XIV

REGULACJE SPECJALNE

Artykuł 24

Specjalny system dla małych przedsiębiorstw

1. Państwa Członkowskie, które mogą napotkać trudności w stosowaniu ogólnego systemu podatkowego do małych przedsiębiorstw, ze względu na ich działalność lub strukturę, mają możliwość na warunkach i w granicach, jakie ustalą, z zastrzeżeniem konsultacji przewidzianych w art. 29, zastosowania uproszczonych procedur do celów naliczania i pobierania podatku takich jak systemy stawek zryczałtowanych, pod warunkiem że nie będą prowadzić one do obniżki podatku.

2. Do momentu ustalonego przez Radę, stanowiącą jednomyślnie na wniosek Komisji, ale nie później niż do dnia, w którym zostanie zniesione opodatkowanie przywozu i zwrot podatku w wywozie w handlu między Państwami Członkowskimi:

a) Państwa Członkowskie, które skorzystały z możliwości przewidzianej w art. 14 drugiej dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. wprowadzenia zwolnień podatkowych lub stopniowego obniżenia podatku, mogą je zachować, jak też zasady ich zastosowania, o ile pozostają one w zgodzie z systemem podatku od wartości dodanej.

Państwa Członkowskie stosujące zwolnienie z podatku do podatników, których roczny obrót jest niższy od równowartości w walucie krajowej 5.000 europejskich jednostek rozliczeniowych, według kursu wymiany w dniu, w którym dyrektywa została przyjęta, mogą zwiększyć to zwolnienie z podatku do kwoty 5.000 europejskich jednostek rozliczeniowych.

Państwa Członkowskie stosujące stopniowe obniżanie podatku nie mogą ani zwiększyć górnej granicy stopniowego obniżenia podatku, ani zmienić warunków jego przyznawania na korzystniejsze;

b) Państwa Członkowskie, które nie skorzystały z powyższej możliwości mogą udzielić zwolnienia z podatku podatnikom, których roczny obrót nie jest większy od równowartości 5.000 europejskich jednostek rozliczeniowych w walucie krajowej, według kursu wymiany w dniu, w którym niniejsza dyrektywa została przyjęta; kiedy to konieczne, mogą one udzielić stopniowego obniżenia podatku podatnikom, których roczny obrót przekracza górną granicę ustaloną przez Państwa Członkowskie dla stosowania zwolnienia;

c) Państwa Członkowskie, stosujące zwolnienie od podatku odnośnie do podatników, których roczny obrót jest równy lub wyższy niż równowartość 5.000 europejskich jednostek rozliczeniowych wyrażony w walucie krajowej, według kursu wymiany z dnia, w którym niniejsza dyrektywa została przyjęta, mogą zwiększyć to zwolnienie w celu zachowania jej realnej wartości.

3. Pojęcia zwolnienia od podatku oraz stopniowego obniżenia podatku odnoszą się do dostaw towarów i świadczenia usług przez małe przedsiębiorstwa.

Państwa Członkowskie mogą wyłączyć pewne transakcje z regulacji przewidzianych w ust. 2. Przepisy ust. 2 nie będą w żadnym przypadku miały zastosowania do transakcji określonych w art. 4 ust. 3.

W każdych okolicznościach dostawy nowych środków transportu dokonywane na warunkach określonych w art. 28c (A), jak również dostawy towarów i usług dokonywane przez podatnika niezamieszkałego na terytorium kraju, są wyłączone ze zwolnienia z podatku na podstawie ust. 2

4. Obrót, który służy za odniesienie do celów stosowania przepisów ust. 2, składa się z kwoty, po odliczeniu podatku od wartości dodanej, dostarczonych towarów i usług wymienionych w art. 5 i 6, w granicach, w jakich są opodatkowane, łącznie z transakcjami zwolnionymi z podatku, z możliwością zwrotu podatku uprzednio zapłaconego zgodnie z art. 28 ust. 2 jak również transakcji zwolnionych od podatku według przepisów art. 15 i kwoty transakcji dotyczących majątku rzeczowego, transakcji finansowych określonych w art. 13 część B lit. d) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji ubocznych.

Zbycie materialnych i niematerialnych aktywów inwestycyjnych przedsiębiorstwa nie będzie brane pod uwagę do celów obliczania obrotu.

5. Podatnikom zwolnionym z podatku nie przysługuje prawo do odliczenia zgodnie z przepisami art. 17, ani też wykazywania podatku na ich fakturach.

6. Podatnicy kwalifikujący się do zwolnienia z podatku mogą wybrać ogólny system płatności podatku od wartości dodanej lub też uproszczone procedury określone w ust. 1. W tym przypadku będą uprawnieni do wszelkich stopniowych obniżek podatku, które mogą być ustanowione przez ustawodawstwo krajowe.

7. Z zastrzeżeniem zastosowania ust. 1, podatnicy korzystający ze stopniowej obniżki podatkowej traktowani są jako podatnicy podlegający ogólnemu systemowi podatku od wartości dodanej.

8. Co cztery lata, a po raz pierwszy od dnia 1 stycznia 1982 r., oraz po konsultacjach z Państwami Członkowskimi, Komisja złoży sprawozdanie Radzie dotyczące stosowania przepisów niniejszego artykułu. Może ona, o ile będzie to konieczne oraz biorąc pod uwagę potrzebę stopniowego zbliżania poszczególnych przepisów krajowych, załączyć do tego sprawozdania propozycje:

a) ulepszeń specjalnych systemu dla małych przedsiębiorstw;

b) dostosowania systemów krajowych dotyczących zwolnień od podatku i stopniowej obniżki podatku od wartości dodanej;

c) dostosowania limitu 5.000 europejskich jednostek rozliczeniowych, wymienionego w ust. 2.

9. W odpowiednim momencie Rada zadecyduje, czy realizacja wymienionych celów, określonych w art. 4 pierwszej dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. wymaga wprowadzenia specjalnych systemów dla małych przedsiębiorstw oraz w przypadku uznania takiej potrzeby, podejmie decyzję o ograniczeniach i wspólnych warunkach tego systemu. Do momentu wprowadzenia tego systemu Państwa Członkowskie mogą zachować ich specjalne systemy, które będą stosować zgodnie z przepisami niniejszego artykułu oraz przyszłych aktów Rady.

Artykuł 24a

Wprowadzając w życie art. 24 ust. 2-6, następujące Państwa Członkowskie mogą udzielać zwolnień od podatku od wartości dodanej podatnikom, których roczny obrót jest niższy niż równowartość w walucie krajowej:

- w Republice Czeskiej: 35.000 EUR;

- w Estonii: 16.000 EUR;

- na Cyprze: 15.600 EUR;

- na Łotwie: 17.200;

- na Litwie: 29.000 EUR;

- na Węgrzech: 35.000 EUR;

- na Malcie: 37.000 EUR w przypadku, gdy działalność gospodarcza polega głównie na dostawie towarów, 24.300 EUR w przypadku, gdy działalność gospodarcza polega głównie na dostawie usług z niską wartością dodaną (wysokie nakłady), a w innych przypadkach 14.600 EUR, w szczególności w stosunku do dostawców usług o wysokiej wartości dodanej (niskie nakłady);

- w Polsce: 10.000 EUR;

- w Słowenii: 25.000 EUR;

- w Słowacji: 35.000 EUR.

Artykuł 25

Wspólny system ryczałtu dla producentów rolnych

1. W sytuacjach, w których zastosowanie ogólnego systemu opodatkowania podatkiem od wartości dodanej lub systemu uproszczonego przewidzianego w art. 24, spowodowałoby trudności, Państwa Członkowskie mogą zastosować w odniesieniu do producentów rolnych system ryczałtowy zmierzający do wyrównania podatku od wartości dodanej, pobranego od kupna towarów i usług przez rolników ryczałtowych zgodnie z niniejszym artykułem.

2. Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

- "producent rolny": podatnik prowadzący swoją działalność w jednym ze zdefiniowanych przedsiębiorstw określonych poniżej;

- "gospodarstwo rolne, leśne lub połowowe": gospodarstwo, uznane za takie w każdym Państwie Członkowskim, w ramach działalności produkcyjnej wymienionej w załączniku A;

- "rolnik ryczałtowy": producent rolny, który podlega systemowi ryczałtowemu określonemu w ust. 3 i w następnych;

- "produkty rolne": towary produkowane przez gospodarstwach rolne, leśne lub połowowe w poszczególnych Państwach Członkowskich, w wyniku działalności wymienionej w załączniku A;

- "usługi rolnicze": usługi wymienione w załączniku B, świadczone przez producenta rolnego, z wykorzystaniem jego siły roboczej i/lub za pomocą sprzętu, w który wyposażone jest jego gospodarstwo rolne, leśne i połowowe;

- "podatek od wartości dodanej od nakładów": przez to pojęcie rozumie się całkowitą kwotę podatku od wartości dodanej zawartego w cenie towarów i usług nabywanych przez przedsiębiorstwa rolne, leśne i połowowe każdego z Państw Członkowskich podlegające systemowi ryczałtowemu, o ile ten podatek podlegałby odliczeniu na podstawie art. 17 u producenta rolnego podlegającego ogólnemu systemowi podatkowemu;

- "ryczałtowe stawki procentowe rekompensaty": wartości procentowe ustalone przez Państwa Członkowskie według ust. 3 i stosowane przez nie w przypadkach wymienionych w ust. 5 w celu umożliwienia rolnikom rozliczających się ryczałtowo, otrzymania rekompensaty podatku od wartości dodanej nałożonego na nakłady;

- "zryczałtowana rekompensata": kwota otrzymana przez zastosowanie ryczałtowej stawki procentowej rekompensaty, przewidzianej w ust. 3 dotyczącej obrotów rolników ryczałtowych w przypadkach wymienionych w ust. 5.

3. Państwa Członkowskie ustalają, gdzie to konieczne, ryczałtowe stawki procentowe rekompensaty oraz powiadamiają Komisję przed wprowadzeniem ich w życie. Stawki te będą oparte na statystykach makroekonomicznych dotyczących wyłącznie rolników ryczałtowych za ostatnie trzy lata. Stawki te nie powinny prowadzić do otrzymania przez rolników ryczałtowych zwrotów większych od kwot podatku od wartości dodanej nałożonych na nakłady. Państwa Członkowskie mogą zadecydować o zredukowaniu takich stawek procentowych do zera. Stawki procentowe mogą być zaokrąglane w górę lub w dół do najbliższej wartości połówkowej.

Państwa Członkowskie mogą ustalić zróżnicowaną wysokość stawek procentowych zryczałtowanych rekompensat dla leśnictwa, poszczególnych działów działalności rolniczej i połowowej.

4. Państwa Członkowskie mogą zwolnić rolników ryczałtowych z obowiązków nałożonych na podatników na podstawie art. 22.

W przypadku gdy korzystają oni z tej możliwości, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów przejściowych dotyczących opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, ustanowionych w tytule XVIa.

5. Ryczałtowe stawki procentowe, przewidziane w ust. 3, stosują się do następujących cen bez podatku:

a) produktów rolnych dostarczanych przez rolników ryczałtowych podatnikom innym niż kwalifikujący się na terytorium kraju do systemu stawek ryczałtowych, przewidzianego w niniejszym artykule;

b) produktów rolnych dostarczanych przez rolników ryczałtowych na warunkach ustanowionych w art. 28c (A), osobom prawnym niepodlegającym opodatkowaniu, nieuprawnionym do odstępstwa przewidzianego w art. 28a ust. 1 lit. a) w Państwie Członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu tak dostarczanych produktów rolnych;

c) usług rolniczych świadczonych przez rolników ryczałtowych na rzecz podatników innych niż ci, którzy na terytorium kraju kwalifikują się do systemu ryczałtowego, przewidzianego w niniejszym artykule.

Rekompensata ta wyklucza wszelkie inne formy odliczeń.

6. W przypadku dostaw produktów rolnych i usług rolniczych określonych w ust. 5 Państwa Członkowskie zapewniają, aby zryczałtowana rekompensata była wypłacana albo przez:

a) kupującego lub klienta. W tym przypadku kupujący lub klient jest upoważniony, jak przewiduje art. 17 oraz zgodnie z procedurami przewidzianymi przez Państwa Członkowskie, do odliczenia od podatku od wartości dodanej, jaki zobowiązany jest zapłacić na terytorium kraju, zryczałtowanej kwoty rekompensaty, którą wypłacił rolnikom ryczałtowym.

Państwa Członkowskie zwrócą kupującemu lub klientowi zryczałtowaną kwotę rekompensaty, którą wypłacił rolnikom ryczałtowym w ramach jednej z następujących transakcji:

- dostawy produktów rolnych dokonane na warunkach ustanowionych w art. 28c (A) podatnikom lub osobom prawnym niepodlegającym opodatkowaniu, działającym w takim charakterze w innym Państwie Członkowskim, w którym nie kwalifikują się do odstępstwa przewidzianego w art. 28a ust. 1 lit. a) akapit drugi,

- dostawy produktów rolnych dokonywane na warunkach określonych w art. 15 i w art. 16 ust. 1 (B), (D) i (E) na rzecz kupujących, których siedziba znajduje się poza Wspólnotą, pod warunkiem że te produkty są używane przez tych kupujących do celów transakcji wymienionych w art. 17 ust. 3 lit. a) i b), lub do celów usług, które uznaje się za świadczone na terytorium kraju i z tytułu których podatek płacony jest wyłącznie przez klientów zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. b),

- dostawy usług rolniczych dokonywane na rzecz podlegających opodatkowaniu klientów, których siedziba znajduje się na terytorium Wspólnoty, jednak w innych Państwach Członkowskich, lub dokonywane na rzecz podlegających opodatkowaniu klientów, których siedziba znajduje się poza Wspólnotą, pod warunkiem że usługi te są wykorzystywane przez tych klientów do celów transakcji, określonych w art. 17 ust. 3 lit. a) i b) lub do celów usług, które uznaje się za świadczone na terytorium kraju i z tytułu których podatek płacony jest wyłącznie przez klientów, na mocy art. 21 ust. 1 lit. b).

Państwa Członkowskie ustalają metodę refundacji; w szczególności mogą stosować art. 17 ust. 4; albo

b) przez władze publiczne

7. Państwa Członkowskie poczynią wszelkie kroki potrzebne, aby dokładnie sprawdzić płatność zryczałtowanej rekompensaty rolnikom ryczałtowym.

8. W przypadku wszelkich dostaw produktów rolnych i usług rolniczych innych niż objętych ust. 5, uznaje się, iż zryczałtowana rekompensata jest zapłacona przez kupującego lub klienta.

9. Każde Państwo Członkowskie może wyłączyć z systemu ryczałtowego określone kategorie producentów rolnych oraz tych producentów rolnych, w przypadku których zastosowanie ogólnego systemu opodatkowania podatkiem od wartości dodanej lub systemu uproszczonego, przewidzianego w art. 24 ust. 1 nie spowodowałoby żadnych trudności administracyjnych.

Jeżeli Państwa Członkowskie korzystają z możliwości, przewidzianej w niniejszym artykule, podejmują one wówczas wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia, aby taka sama metoda opodatkowania była stosowana do dostaw produktów rolnych dokonywanych na warunkach ustanowionych w art. 28b (B) ust. 1, niezależnie od tego czy dostawa jest dokonywana przez rolnika ryczałtowego lub też przez podatnika, który nie jest rolnikiem ryczałtowym.

10. Każdy rolnik ryczałtowy może, w oparciu o zasady i warunki, ustalone przez każde Państwo Członkowskie, wybrać pomiędzy zastosowaniem ogólnego systemu podatku od wartości dodanej lub w danym przypadku, uproszczonego systemu, przewidzianego w art. 24 ust. 1.

11. Przed upływem piątego roku od wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Komisja przedstawi Radzie nowe propozycje dotyczące zastosowania podatku od wartości dodanej do transakcji dotyczących produktów rolnych i usług rolniczych.

12. Po przyjęciu jednej z możliwości przewidzianych w niniejszym artykule, Państwa Członkowskie ustalają jednolitą podstawę opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, w celu zastosowania systemu środków własnych, używając wspólnej metody obliczania opisanej w załączniku C.

Artykuł 26

Specjalny system dla biur podróży

1. Państwa Członkowskie zastosują podatek od wartości dodanej do działalności biur podróży, zgodnie z przepisami niniejszego artykułu w przypadkach, gdy biura te występują względem klientów w ich własnym imieniu oraz w celu zapewnienia usług turystycznych korzystają z dostaw i usług innych podatników. Przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania do biur podróży, które działają wyłącznie jako pośrednicy oraz rozliczają się z podatku na podstawie art. 11 część A ust. 3 lit. c). W rozumieniu niniejszego artykułu za biura podróży uważać się będzie również organizatorów wycieczek.

2. Wszelkie transakcje dokonywane przez biura podróży dotyczące podróży traktowane są jako pojedyncze usługi świadczone przez biuro podróży podróżnemu. Podlegają one opodatkowaniu w Państwie Członkowskim, w którym biuro podróży założyło przedsiębiorstwo, lub ma stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego biuro podróży świadczy usługę. Podstawą opodatkowania oraz ceną bez podatku w znaczeniu art. 22 ust. 3 lit. b), dotyczącą tej usługi jest marża biura podróży, to znaczy różnica pomiędzy całkowitą kwotą do zapłaty przez podróżnego, bez podatku od wartości dodanej, a faktycznymi kosztami biura podróży z tytułu dostaw i usług świadczonych przez innych podatników, gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści podróżnego.

3. Jeśli transakcje powierzone przez biuro podróży innemu podatnikowi są zawierane przez tą osobę poza terytorium Wspólnoty, usługi biura podróży są traktowane jako zwolniona od podatku działalność pośrednika w rozumieniu art. 15 ust. 14. Jeśli takie transakcje są zawierane zarówno na terenie Wspólnoty jak i poza nim, tylko ta część usługi biura podróży, która dotyczy transakcji poza terytorium Wspólnoty może podlegać zwolnieniu.

4. Podatek pobierany od biura podróży przez innego podatnika od transakcji określonych w ust. 2 dokonanych dla bezpośredniej korzyści podróżnego nie podlega zakwalifikowaniu do odliczenia lub zwrotu w żadnym z Państw Członkowskich.

Artykuł 26a

Szczególne przepisy dotyczące towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków

A. Definicje

W rozumieniu niniejszego artykułu i bez uszczerbku dla innych przepisów prawa wspólnotowego:

a) "dzieła sztuki" oznaczają przedmioty wymienione w załączniku I lit. a).

Jednakże Państwa Członkowskie mogą nie uznawać za "dzieła sztuki" przedmiotów wymienionych w załączniku I lit. a) trzy ostatnie tiret;

b) "przedmioty kolekcjonerskie" oznaczają przedmioty wymienione w załączniku I lit. b);

c) "antyki" oznaczają przedmioty wymienione w załączniku I lit. c);

d) "towary używane" oznaczają mienie ruchome inne, niż dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki, jak również inne niż metale lub kamienie szlachetne, określone zgodnie z definicją podaną przez Państwa Członkowskie i nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie;

e) "podlegający opodatkowaniu pośrednik" oznacza każdego podatnika, który w ramach swojej działalności gospodarczej kupuje lub używa w celu pokrycia potrzeb swojego przedsiębiorstwa bądź też przywozi w celu odsprzedaży towary używane, dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki, niezależnie od tego, czy działa na własny rachunek, czy też na rachunek innej osoby na podstawie umowy, z której tytułu wypłacana jest prowizja od sprzedaży lub kupna;

f) "organizator sprzedaży w drodze publicznej licytacji" oznacza każdego podatnika, który w ramach swojej działalności gospodarczej oferuje towary do sprzedaży w drodze publicznej licytacji w celu ich sprzedaży osobie oferującej najwyższą cenę;

g) "komitent organizatora sprzedaży w drodze publicznej licytacji" oznacza każdą osobę, która przekazuje towary organizatorowi sprzedaży w drodze publicznej licytacji na podstawie umowy, z której tytułu wypłacana jest prowizja od sprzedaży z uwzględnieniem następujących przepisów:

- organizator sprzedaży w drodze publicznej licytacji oferuje towary do sprzedaży we własnym imieniu, ale na rachunek swojego komitenta,

- organizator sprzedaży w drodze publicznej licytacji wydaje towary w imieniu swoim, ale na rachunek swojego komitenta osobie, która podczas publicznej licytacji zaoferowała najwyższą cenę.

B. Przepisy szczególne dotyczące podlegających opodatkowaniu pośredników

1. W odniesieniu do dostaw używanych towarów, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dokonywanych przez podlegających opodatkowaniu pośredników, Państwa Członkowskie stosować będą szczególne przepisy w zakresie opodatkowania marży zysku uzyskanej przez takich pośredników zgodnie z następującymi przepisami.

2. Dostawami towarów określonych w ust. 1 są dostawy dokonywane przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika, towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które we Wspólnocie są mu dostarczane przez:

- osobę niepodlegającą opodatkowaniu,

lub

- innego podatnika, o ile realizowana przez niego dostawa towarów jest zwolniona z podatku zgodnie z art. 13 tytuł B lit. c),

lub

- innego podatnika, o ile realizowana przez niego dostawa towarów kwalifikuje się do zwolnienia, przewidzianego w art. 24 i dotyczy środków trwałych,

lub

- innego podlegającego opodatkowaniu pośrednika, o ile realizowana przez niego dostawa towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej zgodnie z niniejszymi przepisami szczególnymi.

3. Podstawą opodatkowania przy dostawie towarów określonych w ust. 2 jest marża zysku uzyskanego przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej odnoszącą się do marży zysku. Ta marża zysku jest równa różnicy między ceną sprzedaży uzyskaną przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika a ceną ich kupna.

Do celów niniejszego ustępu stosuje się następujące definicje:

- "cena sprzedaży" oznacza całkowite świadczenie wzajemne uzyskane lub które zostanie uzyskane przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika od kupca bądź też osoby trzeciej, włączając w to bezpośrednio związane z tego rodzaju transakcją subsydia, podatki, cła, opłaty wyrównawcze oraz opłaty i koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika od kupca, jednakże z wyłączeniem kwot określonych w art. 11 tytuł A ust. 3,

- "cena kupna" oznacza całkowite świadczenie wzajemne, odpowiednio do definicji w tiret pierwszym, uzyskane lub które zostanie uzyskane od podlegającego opodatkowaniu pośrednika przez jego dostawcę.

4. Państwa Członkowskie zezwalają podlegającym opodatkowaniu pośrednikom, dokonać wyboru dotyczącego zastosowania specjalnych uzgodnień w odniesieniu do dostaw:

a) dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków osobiście przez nich przywożonych;

b) dzieł sztuki dostarczonych im przez ich twórców lub ich następców prawnych;

c) dzieł sztuki dostarczonych im przez podatnika niebędącego podlegającym opodatkowaniu pośrednikiem, jeżeli do dostawy realizowanej przez takiego podatnika zastosowanie miała obniżona stawka na podstawie art. 12 ust. 3 lit. c).

Państwa Członkowskie ustalają szczegółowe zasady wykonywania tej opcji, która w każdym przypadku obejmuje okres równy przynajmniej dwóm latom kalendarzowym.

Jeżeli opcja zostanie wybrana, wówczas podstawa opodatkowania jest ustalana zgodnie z ust. 3. W odniesieniu do dostaw dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków osobiście przywożonych przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika cena kupna, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży jest równa podstawie opodatkowania przy przywozie określonej zgodnie z art. 11 tytuł B, powiększonej o należny podatek od wartości dodanej lub podatek zapłacony przy przywozie.

5. Jeżeli dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, do których stosuje się szczególne przepisy w zakresie opodatkowania, realizowane są na warunkach określonych w art. 15 marża zysku zwolniona jest z podatku.

6. Podatnik nie jest uprawniony do odliczenia od podatku należnego podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego w odniesieniu do towarów, które były lub są mu dostarczane przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika, o ile realizowana przez takiego pośrednika dostawa tych towarów podlega szczególnym przepisom w zakresie opodatkowania marży zysku.

7. Jeżeli podlegający opodatkowaniu pośrednik wykorzystuje towary do celów dostaw, z uwzględnieniem szczególnych przepisów w zakresie opodatkowania marży zysku, nie będzie on mieć prawa do odliczenia od należnej kwoty podatku:

a) należnego lub zapłaconego podatku od wartości dodanej w odniesieniu do dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków osobiście przez niego przywożonych;

b) należnego bądź zapłaconego podatku od wartości dodanej w odniesieniu do dzieł sztuki, które zostały lub mają zostać mu dostarczone przez ich twórców lub ich następców prawnych;

c) należnego bądź zapłaconego podatku od wartości dodanej w odniesieniu do dzieł sztuki, które były lub mają zostać mu dostarczone przez podatnika niebędącego podlegającym opodatkowaniu pośrednikiem.

8. W przypadku gdy podlegający opodatkowaniu pośrednik, stosuje zarówno przepisy ogólne dotyczące podatku od wartości dodanej oraz szczególne przepisy w zakresie opodatkowania marży zysku, musi on oddzielnie księgować transakcje objęte każdym z tych rodzajów regulacji, zgodnie z zasadami przewidzianymi w Państwach Członkowskich.

9. Podlegający opodatkowaniu pośrednik, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku odnoszącego się do dostaw towarów, które dokonuje według szczególnych przepisów w zakresie opodatkowania marży zysku.

10. W celu uproszczenia procedury pobierania podatku Państwa Członkowskie, po konsultacjach przewidzianych w art. 29 mogą przewidzieć, że dla niektórych transakcji bądź niektórych kategorii podlegających opodatkowaniu pośredników podstawa opodatkowania przy dostawach towarów, do których stosuje się szczególne przepisy w zakresie opodatkowania marży zysku jest ustalana dla każdego okresu podatkowego, za który podlegający opodatkowaniu pośrednik musi złożyć deklarację określoną w art. 22 ust. 4.

W takim przypadku podstawą opodatkowania przy dostawach towarów, do której stosuje się taką samą stawkę podatku od wartości dodanej, jest całkowita marża uzyskana przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej odnoszącej się do tej marży.

Całkowita marża zysku jest równa różnicy między:

- całkowitą wartością dostaw towarów, do których stosuje się szczególne przepisy w zakresie opodatkowania marży zysku realizowane przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika w czasie danego okresu; kwota ta równa jest całkowitej sumie cen sprzedaży ustalonych zgodnie z ust. 3,

i

- całkowitą wartością towarów określonych w ust. 2, nabytych w tym okresie przez pośrednika; kwota ta równa jest całkowitej wartości cen kupna ustalonych zgodnie z ust. 3.

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby dani podatnicy nie korzystali z nieuzasadnionych korzyści lub nie ponosili nieuzasadnionych strat.

11. Podlegający opodatkowaniu pośrednik może stosować ogólne przepisy w zakresie podatku od wartości dodanej do wszelkich dostaw objętych szczególnymi przepisami na podstawie ust. 2 lub 4.

W przypadku gdy podlegający opodatkowaniu pośrednik stosuje ogólne przepisy w zakresie podatku od wartości dodanej do:

a) dostaw dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków osobiście przez niego przywożonych, jest on wówczas uprawniony do odliczenia od swoich zobowiązań podatkowych należnego lub zapłaconego podatku od wartości dodanej od przywozu tych towarów;

b) dostaw dzieł sztuki dostarczonych mu przez ich twórcę lub spadkobiercę prawnego twórcy, jest on wówczas uprawniony do odliczenia od swoich zobowiązań podatkowych należnego lub zapłaconego podatku od wartości dodanej za dostarczone mu dzieła sztuki;

c) dostaw dzieł sztuki dostarczonych mu przez podatnika niebędącego podlegającym opodatkowaniu pośrednikiem, jest on wówczas uprawniony do odliczenia od swoich zobowiązań podatkowych należnego lub zapłaconego podatku od wartości dodanej za dostarczone mu dzieła sztuki.

Prawo do odliczenia podatku powstaje z chwilą, gdy podatek należny od dostawy w odniesieniu, do której podlegający opodatkowaniu pośrednik decyduje się na stosowanie ogólnych przepisów w zakresie podatku od wartości dodanej, staje się wymagalny.

C. Przepisy szczególne dotyczące sprzedaży w drodze publicznej licytacji

1. W drodze odstępstwa od przepisów tytułu B Państwa Członkowskie mogą zgodnie z następującymi przepisami ustalić podstawę opodatkowania dla dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków realizowanych przez organizatora sprzedaży w drodze publicznej licytacji działającego we własnym imieniu na podstawie umowy, z której tytułu wypłacana jest prowizja od sprzedaży tych towarów w drodze publicznej licytacji na rachunek:

- osoby niepodlegającej opodatkowaniu,

lub

- innego podatnika, o ile dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 4 lit. c), realizowana przez tego podatnika jest zwolniona z podatku zgodnie z art. 13 tytuł B lit. c),

lub

- innego podatnika, o ile dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 4 lit. c), realizowana przez tego podatnika, kwalifikuje się do zwolnienia z podatku przewidzianego w art. 24 i dotyczy środków trwałych,

lub

- podlegającego opodatkowaniu pośrednika, o ile dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 4 lit. c), realizowana przez tego podlegającego opodatkowaniu pośrednika podlega opodatkowaniu zgodnie ze szczególnymi przepisami w zakresie opodatkowania marży zysku, określonymi w tytule B.

2. Podstawą opodatkowania dla każdej dostawy towarów określonych w ust. 1 jest całkowita kwota wykazana na fakturze wystawionej zgodnie z ust. 4 kupcowi przez organizatora sprzedaży w drodze publicznej licytacji, pomniejszona o:

- kwotę netto zapłaconą lub należną do zapłaty komitentowi przez organizatora sprzedaży w drodze publicznej licytacji, ustaloną zgodnie z ust. 3,

i

- kwotę podatku należnego od organizatora sprzedaży w drodze publicznej licytacji w odniesieniu do jego dostawy.

3. Kwota netto zapłacona lub należna do zapłaty komitentowi przez organizatora sprzedaży w drodze publicznej licytacji jest równa różnicy między:

- ceną towarów uzyskaną w drodze publicznej licytacji,

i

- kwotą prowizji otrzymanej lub należnej organizatorowi sprzedaży w drodze publicznej licytacji od jego komitenta z tytułu umowy, na której podstawie wypłacana jest prowizja od sprzedaży.

4. Organizator sprzedaży w drodze publicznej licytacji musi wystawić nabywcy fakturę, która będzie wyszczególniać:

- cenę przybicia uzyskaną za towary na licytacji,

- podatki, cła, opłaty wyrównawcze i należności,

- koszty dodatkowe takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi organizator obciążył nabywcę towarów.

Taka faktura nie może wykazywać oddzielnie kwoty podatku od wartości dodanej.

5. Organizator sprzedaży w drodze publicznej licytacji, któremu przekazano towary na podstawie umowy, z której tytułu wypłacana jest prowizja od sprzedaży w drodze publicznej licytacji, musi wydać deklarację swojemu komitentowi.

Ta deklaracja musi wykazywać kwotę transakcji, tzn. cenę przybicia uzyskaną za towary w czasie licytacji, pomniejszoną o prowizję wypłaconą lub która zostanie wypłacona przez komitenta.

Tak sporządzona deklaracja służy jako faktura, którą komitent, w przypadku gdy jest on podatnikiem musi wystawić organizatorowi sprzedaży w drodze publicznej licytacji zgodnie z art. 22 ust. 3.

6. Organizatorzy sprzedaży w drodze publicznej licytacji, którzy dostarczają towary na warunkach określonych w ust. 1, muszą w swojej rachunkowości wykazać następujące kwoty na rachunkach sum przejściowych:

- kwoty uzyskane lub które zostaną uzyskane od nabywcy towarów,

- kwoty zwrócone lub które zostaną zwrócone sprzedawcy towarów.

Kwoty te muszą być właściwie umotywowane.

7. Dostawę towarów podatnikowi będącemu organizatorem sprzedaży w drodze publicznej licytacji uznaje się za zrealizowaną z chwilą dokonania sprzedaży tych towarów na publicznej aukcji.

D. Przepisy przejściowe w zakresie opodatkowania handlu między Państwami Członkowskimi

W okresie określonym w art. 28l Państwa Członkowskie stosują następujące przepisy:

a) dostawa nowych środków transportu w rozumieniu art. 28a ust. 2, realizowana na warunkach ustanowionych w art. 28c tytuł A jest wyłączona spod przepisów szczególnych przewidzianych w tytułach B i C;

b) w drodze odstępstwa od przepisów art. 28a ust. 1 lit. a) nabywane wewnątrz Wspólnoty towary używane, dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w przypadku gdy sprzedawca jest podlegającym opodatkowaniu pośrednikiem występującym w takim charakterze, natomiast nabyte towary zostały opodatkowane w Państwie Członkowskim wysyłki lub rozpoczęcia transportu, zgodnie z przepisami szczególnymi w zakresie opodatkowania marży zysku przewidzianymi w tytule B lub też w przypadku gdy sprzedawca jest organizatorem sprzedaży w drodze publicznej licytacji i występuje w takim charakterze, natomiast nabyte towary zostały opodatkowane w Państwie Członkowskim wysyłki lub rozpoczęcia transportu towarów zgodnie z przepisami szczególnymi, przewidzianymi w tytule C;

c) art. 28b tytuł B i 28c tytuł A lit. a), c) i d) nie stosuje się do dostaw towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej zgodnie z przepisami szczegółowymi ustanowionymi w tytule B i C.

Artykuł 26b

Specjalny program dla złota inwestycyjnego

A. Definicja

Do celów niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych "złoto inwestycyjne" oznacza:

i) złoto w postaci sztabki lub płytki o masie akceptowanej przez rynki kruszców opatrzone próbą równą lub większą niż 995 tysięcznych, bez względu na to, czy jest reprezentowane przez papiery wartościowe czy też nie. Państwo Członkowskie może wyłączyć z programu małe sztabki lub płytki o masie do 1 g;

ii) złote monety:

- oznaczone próbą równą lub większą niż 900 tysięcznych,

- które zostały wybite po 1800 r.,

- które są lub były prawnym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia, oraz

- które są zwykle sprzedawane po cenie, która nie przekracza wartości rynkowej złota zawartego w monetach o więcej niż 80%.

Takich monet nie uważa się do celów niniejszej dyrektywy za sprzedane w celach numizmatycznych.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję do dnia 1 lipca każdego roku, począwszy od 1999 r., o monetach spełniających te kryteria, będących przedmiotem obrotu w danym Państwie Członkowskim. Komisja ogłasza obszerny wykaz tych monet w serii "C" Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich do dnia 1 grudnia każdego roku. Monety wymienione w opublikowanym wykazie uważane są za spełniające te kryteria przez cały rok, na który ten wykaz zostanie ogłoszony.

B. Przepisy szczególne mające zastosowanie do transakcji dotyczących złota inwestycyjnego

Państwa Członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej dostawę, nabycie wewnątrzwspólnotowe i przywóz złota inwestycyjnego, włączając złoto inwestycyjne poświadczone certyfikatami na przydzielone lub nieprzydzielone złoto lub będące przedmiotem obrotu na rachunkach złota oraz włączając, w szczególności, pożyczki i transakcje zamiany w złocie, obejmujące prawo własności lub roszczenia dotyczące złota inwestycyjnego, jak również transakcje dotyczące złota inwestycyjnego obejmujące kontrakty terminowe typu futures i forward, prowadzące do przeniesienia prawa własności lub roszczenia w odniesieniu do złota inwestycyjnego.

Państwa Członkowskie zwalniają również usługi agentów działających w imieniu i na rachunek innych osób, jeżeli uczestniczą w dostawie złota inwestycyjnego dla swojego zleceniodawcy.

C. Możliwość wyboru opodatkowania

Państwa Członkowskie przyznają podatnikom, którzy produkują złoto inwestycyjne lub przetwarzają dowolnego rodzaju złoto na złoto inwestycyjne, określone w pkt A, prawo wyboru opodatkowania dostaw złota inwestycyjnego dla innego podatnika, które byłyby w przeciwnym razie zwolnione z podatku na podstawie pkt B.

Państwa Członkowskie mogą przyznać podatnikom, którzy w ramach swojej działalności zwykle dostarczają złoto do celów przemysłowych, prawo wyboru opodatkowania dostaw złota inwestycyjnego określonego w pkt A i) dla innego podatnika, które byłyby w przeciwnym razie zwolnione z podatku na podstawie pkt B. Państwa Członkowskie mogą ograniczyć zakres tego wyboru.

Jeżeli dostawca skorzystał z prawa wyboru opodatkowania na podstawie akapitu pierwszego lub drugiego, Państwa Członkowskie udzielają prawa wyboru opodatkowania agentowi w odniesieniu do usług określonych w pkt B akapit drugi.

Państwa Członkowskie określają szczegóły stosowania tych możliwości wyboru oraz powiadamiają Komisję o zasadach stosowania tych możliwości wyboru w danym Państwie Członkowskim.

D. Prawo do odliczeń

1. Podatnicy są uprawnieni do odliczenia

a) podatku należnego lub zapłaconego od złota inwestycyjnego dostarczonego im przez osobę, która skorzystała z prawa wyboru zgodnie z pkt C lub dostarczonego im zgodnie z procedurą ustanowioną w pkt G;

b) podatku należnego lub zapłaconego z tytułu dostarczenia im lub nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dokonania przez nich przywozu złota innego niż złoto inwestycyjne, które jest następnie przetwarzane przez nich lub w ich imieniu na złoto inwestycyjne;

c) podatku należnego lub zapłaconego od świadczonych im usług polegających na zmianie postaci, masy lub próby złota, włączając złoto inwestycyjne,

jeżeli ich późniejsza dostawa tego złota będzie zwolniona z podatku na podstawie niniejszego artykułu.

2. Podatnicy, którzy produkują złoto inwestycyjne lub przetwarzają dowolnego rodzaju złoto na złoto inwestycyjne mają prawo do odliczenia podatku należnego lub zapłaconego przez nich z tytułu dostarczenia im lub nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dokonania przez nich przywozu towarów lub usług związanych z produkcją lub przetwarzaniem tego złota, tak jakby ich późniejsza dostawa złota zwolnionego z podatku na podstawie niniejszego artykułu podlegała opodatkowaniu.

E. Szczególne obowiązki podmiotów prowadzących obrót handlowy złotem inwestycyjnym

Państwa Członkowskie zapewniają co najmniej prowadzenie przez podmioty prowadzące obrót handlowy złotem inwestycyjnym ewidencji wszystkich znacznych transakcji dotyczących złota inwestycyjnego oraz prowadzenie dokumentacji umożliwiającej identyfikację klientów w tych transakcjach.

Podmioty gospodarcze przechowują te informacje przez okres co najmniej pięciu lat.

Państwa Członkowskie mogą akceptować równoważne zobowiązania w ramach środków przyjętych na podstawie innych wspólnotowych przepisów prawnych, jak dyrektywa Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy celem spełnienia wymagań akapitu pierwszego.

Państwa Członkowskie mogą ustanowić bardziej rygorystyczne zobowiązania, w szczególności odnośnie do prowadzenia specjalnej ewidencji lub specjalnych wymagań w zakresie rachunkowości.

F. Procedura "odwrotnego obciążenia"

Na zasadzie odstępstwa od art. 21 ust. 1 lit. a), zmienionego art. 28g, w przypadku dostaw złotego surowca lub półproduktów opatrzonych próbą 325 tysięcznych lub większą, lub dostaw złota inwestycyjnego w przypadku skorzystania z możliwości wyboru określonej w pkt C niniejszego artykułu, Państwa Członkowskie mogą wskazać nabywcę jako osobę podlegającą obowiązkowi zapłacenia podatku, zgodnie z ustanowionymi przez nie procedurami i warunkami. Przy korzystaniu z tej możliwości wyboru Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne do zapewnienia, aby osoba wskazana jako podlegająca obowiązkowi zapłacenia należnego podatku wywiązała się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłacenia podatku zgodnie z art. 22.

G. Procedura dotycząca transakcji na regulowanym rynku złota w sztabkach

1. Państwo Członkowskie może, z zastrzeżeniem konsultacji przewidzianych w art. 29, odstąpić od stosowania zwolnienia z podatku złota inwestycyjnego, przewidzianego w tym programie specjalnym w odniesieniu do określonych transakcji innych niż dostawy wewnątrzwspólnotowe lub wywóz, dotyczących złota inwestycyjnego i mających miejsce w tym Państwie Członkowskim:

a) między podatnikami, którzy są uczestnikami rynku kruszców regulowanego przez dane Państwo Członkowskie, oraz

b) w przypadku gdy transakcja następuje między uczestnikiem rynku kruszców regulowanego przez dane Państwo Członkowskie i innym podatnikiem, który nie jest uczestnikiem tego rynku.

W tych okolicznościach transakcje te podlegają opodatkowaniu i stosuje się następujące przepisy:

2.	a)	W przypadku transakcji określonych w ust. 1 lit. a), dla uproszczenia, Państwo Członkowskie zezwala na zawieszenie poboru podatku oraz odstępuje od wymagań dotyczących ewidencjonowania podatku od wartości dodanej.
	b)	W przypadku transakcji określonych w ust. 1 lit. b), stosuje się procedurę "odwrotnego obciążenia" określoną w pkt F. W przypadku gdyby podmiot niebędący uczestnikiem rynku kruszców nie podlegał z innego tytułu niż te transakcje rejestracji do celów podatku VAT w danym Państwie Członkowskim, uczestnik wypełnia obowiązki podatkowe w imieniu podmiotu niebędącego uczestnikiem rynku zgodnie z przepisami tego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 26c *

Specjalny system dla podatników nieposiadających siedziby świadczących usługi elektroniczne osobom niepodlegającym opodatkowaniu

A. Definicje

Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

a) "podatnik nieposiadający siedziby" oznacza podatnika, który nie założył przedsiębiorstwa ani nie ma stałej siedziby na terytorium Wspólnoty i w stosunku do którego nie jest wymagana identyfikacja do celów podatkowych na mocy art. 22;

b) "usługi elektroniczne" oraz "usługi świadczone drogą elektroniczną" oznaczają usługi określone w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret ostatnie;

c) "Państwo Członkowskie identyfikacji" oznacza Państwo Członkowskie, które podatnik nieposiadający siedziby na terytorium Wspólnoty wybiera do złożenia oświadczenia w przypadku gdy rozpoczyna, zgodnie z przepisami niniejszego artykułu, działalność jako podatnik na terytorium Wspólnoty;

d) "Państwo Członkowskie konsumpcji" oznacza Państwo Członkowskie, w którym ma mieć miejsce świadczenie usług elektronicznych zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. f);

e) "deklaracja dotycząca podatku od wartości dodanej" oznacza oświadczenie zawierające informacje konieczne do określenia zobowiązania podatkowego, które należy uiścić w każdym Państwie Członkowskim.

B. Specjalny system dla usług świadczonych drogą elektroniczną

1. Państwa Członkowskie zezwalają podatnikowi nieposiadającemu siedziby, świadczącemu usługi elektroniczne osobie niepodlegającej opodatkowaniu, która ma siedzibę lub stały adres lub zazwyczaj przebywa w Państwie Członkowskim, na wykorzystywanie specjalnego systemu zgodnie z następującymi przepisami. Specjalny system stosuje się wobec wszystkich świadczeń takich usług we Wspólnocie.

2. Podatnik nieposiadający siedziby składa deklarację w Państwie Członkowskim identyfikacji, w przypadku gdy jego działalność jako podatnika rozpoczyna się, kończy lub zmienia w takim stopniu, że nie kwalifikuje się już on do korzystania ze specjalnego systemu. Taka deklaracja jest sporządzana drogą elektroniczną.

Informacje kierowane przez podatnika nieposiadającego siedziby do Państwa Członkowskiego identyfikacji w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności podlegającej opodatkowaniu zawierają następujące szczegółowe dane identyfikacyjne: nazwa, adres pocztowy, adresy elektroniczne włącznie ze stronami internetowymi, krajowy numer identyfikacji podatkowej, jeżeli istnieje, oraz oświadczenie, że osoba nie posiada we Wspólnocie identyfikacji do celów podatku od wartości dodanej. Podatnik nie posiadający siedziby powiadamia Państwo Członkowskie identyfikacji o każdej zmianie w przedłożonych informacjach.

3. Państwo Członkowskie identyfikacji nadaje podatnikowi nieposiadającemu siedziby indywidualny numer. W oparciu o informacje wykorzystane w celach tej identyfikacji Państwa Członkowskie konsumpcji mogą zachować własne systemy identyfikacyjne.

Państwo Członkowskie identyfikacji powiadamia drogą elektroniczną podatnika nieposiadającego siedziby o przyznanym mu numerze identyfikacji podatkowej.

4. Państwo Członkowskie identyfikacji skreśla podatnika nieposiadającego siedziby z rejestru identyfikacyjnego, jeżeli:

a) powiadamia on, że już nie świadczy usług elektronicznych lub

b) można inaczej stwierdzić, że jego działalność podlegająca opodatkowaniu zakończyła się; lub

c) nie spełnia już on wymagań koniecznych do udzielenia mu pozwolenia na wykorzystywanie specjalnego systemu; lub

d) uporczywie uchyla się od stosowania zasad dotyczących specjalnego systemu.

5. Podatnik nie posiadający siedziby przedkłada drogą elektroniczną Państwu Członkowskiemu identyfikacji deklaracje podatkowe dotyczące podatku od wartości dodanej za każdy kwartał roku kalendarzowego bez względu na to czy usługi drogą elektroniczną były świadczone, czy nie. Deklarację składa się w terminie 20 dni po upływie okresu sprawozdawczego, którego dotyczy deklaracja.

Deklaracja podatkowa dotycząca podatku od wartości dodanej zawiera numer identyfikacyjny oraz, dla każdego Państwa Członkowskiego konsumpcji, w którym podatek stał się należny, całkowitą wartość minus podatek od wartości dodanej świadczenia usług elektronicznych w okresie sprawozdawczym i całkowitą kwotę odpowiadającego mu podatku. Stosowane stawki podatkowe oraz całkowita kwota należnego podatku są również wskazywane.

6. Deklaracje podatkowe dotyczące podatku od wartości dodanej są sporządzane w euro. Państwa Członkowskie, które nie przyjęły euro, mogą żądać, aby deklaracja podatkowa była sporządzana w ich walutach krajowych. Jeżeli świadczenia zostały rozliczone w innych walutach, przy wypełnianiu deklaracji wykorzystuje się kurs walutowy z ostatniego dnia okresu sprawozdawczego, którego ona dotyczy. Przeliczeń należy dokonywać zgodnie z kursami wymiany walut na ten dzień publikowanymi przez Europejski Bank Centralny lub, jeżeli w tym dniu nie ukazała się publikacja, następnego dnia publikacji.

7. Podatnik nieposiadający siedziby uiszcza podatek od wartości dodanej razem ze złożeniem deklaracji. Płatności dokonuje się na konto bankowe denominowane w euro, wskazane przez Państwo Członkowskie identyfikacji. Państwa Członkowskie, które nie przyjęły euro, mogą żądać, aby płatności były dokonywane na konto bankowe denominowane w ich własnej walucie.

8. Niezależnie od art. 1 ust. 1 dyrektywy 86/560/EWG, podatnikowi nieposiadającemu siedziby, korzystającemu ze specjalnego systemu, przyznaje się zwrot zgodnie z dyrektywą 86/560/EWG zamiast uprawnienia do odliczania podatku na mocy art. 17 ust. 2 niniejszej dyrektywy. Art. 2 ust. 2 i 3 oraz art. 4 ust. 2 dyrektywy 86/560/EWG nie mają zastosowania do zwrotu odnoszącego się do elektronicznych świadczeń objętych tym specjalnym systemem.

9. Podatnik nieposiadający siedziby prowadzi szczegółową ewidencję transakcji objętych specjalnym systemem w stopniu umożliwiającym administracji podatkowej Państwa Członkowskiego konsumpcji ustalenie, że deklaracja podatkowa dotycząca podatku od wartości dodanej określona w ust. 5 jest poprawna. Na żądanie Państwa Członkowskiego identyfikacji oraz Państwa Członkowskiego konsumpcji do ewidencji tych powinien być umożliwiony dostęp drogą elektroniczną. Ewidencje te są przechowywane przez okres 10 lat, licząc od końca roku, w którym przeprowadzono transakcję.

10. Artykuł 21 ust. 2 lit. b) nie ma zastosowania w stosunku do podatnika nie posiadającego siedziby, który ubiegał się o specjalny system.