Facebook

Kliknij ten link, aby przejść do panelu logowania.
Teraz do wszystkich płatnych Serwisów internetowych
Wydawnictwa Podatkowego GOFIN loguj się w jednym
miejscu.


Po zalogowaniu znajdziesz menu z linkiem do swojego
konta abonenta i dodatkowych opcji.

Jak szukać?»

Uwaga: Do 2 kwietnia 2024 r. część płatników składek przekazuje do ZUS zgłoszenia o pracy "szczególnej" ZUS ZSWA za 2023 r. Do 31 marca 2024 r. należy sporządzić i podpisać sprawozdanie finansowe za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US zeznań: CIT-8 i CIT-8AB za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US deklaracji: CIT-8E i CIT-8FR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: IFT-2R, CIT-RB i CIT-CSR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: CIT-8ST, CIT-N1, CIT-N2, PIT-N1 i PIT-N2 według stanu na 31 grudnia 2023 r.
Ujednolicone przepisy prawne - www.przepisy.gofin.pl
Aktualnie jesteś: Ujednolicone przepisy prawne (strona główna) » Dyrektywa UE w sprawie VAT »  Szósta dyrektywa Rady z dnia 17.05.1977 r. w ...

Szósta dyrektywa Rady z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku

Tekst pierwotny: Dz. Urz. UE L z 1977 r. nr 145/1
Dz. Urz. UE L z 1980 r. nr 90/41
Dz. Urz. UE L z 1984 r. nr 208/58
Dz. Urz. UE L z 1989 r. nr 226/21
Dz. Urz. UE L z 1991 r. nr 376/1
Dz. Urz. UE L z 1992 r. nr 316/1
Dz. Urz. UE L z 1992 r. nr 384/47
Dz. Urz. UE L z 1994 r. nr 60/14
Dz. Urz. UE L z 1994 r. nr 60/16
Dz. Urz. UE L z 1994 r. nr 365/53
Dz. Urz. UE L z 1995 r. nr 102/18
Dz. Urz. UE L z 1996 r. nr 170/34
Dz. Urz. UE L z 1998 r. nr 281/31
Dz. Urz. UE L z 1999 r. nr 139/27
Dz. Urz. UE L z 1999 r. nr 162/63
Dz. Urz. UE L z 1999 r. nr 277/34
Dz. Urz. UE L z 2000 r. nr 84/24
Dz. Urz. UE L z 2000 r. nr 269/44
Dz. Urz. UE L z 2001 r. nr 22/17
Dz. Urz. UE L z 2002 r. nr 15/24
Dz. Urz. UE L z 2002 r. nr 128/41
Dz. Urz. UE L z 2002 r. nr 331/27
Dz. Urz. UE L z 2003 r. nr 260/8
Dz. Urz. UE L z 2004 r. nr 27/44
Dz. Urz. UE L z 2004 r. nr 168/35
Dz. Urz. UE L z 2005 r. nr 345/19
Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 51/12
Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 174/5
Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 221/9**
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2006.08.13 - bieżąca
 uwzględniający ww. zmiany

Uwaga od redakcji:
Na podstawie art. 411 dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z dniem 1.01.2007 r. niniejsza dyrektywa straciła moc.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 99 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

wszystkie Państwa Członkowskie przyjęły system podatku od wartości dodanej zgodnie z pierwszą i drugą dyrektywą Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych;

decyzja z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie zastąpienia wkładów finansowych Państw Członkowskich przez środki własne Wspólnot przewiduje, że budżet Wspólnot będzie, bez względu na inne dochody, finansowany całkowicie z własnych środków Wspólnot; ponieważ środki te mają zawierać przychody uzyskane z podatku od wartości dodanej otrzymane poprzez zastosowanie wspólnej stawki podatku do podstawy opodatkowania ustalonej w jednolity sposób zgodnie z zasadami wspólnotowymi;

dalszy postęp będzie następował poprzez efektywne usunięcie ograniczeń w przepływie osób, towarów, usług i kapitału oraz integrację gospodarek narodowych;

należy mieć na uwadze cel, którym jest zniesienie nakładania podatku od przywozu oraz zwrot podatku od wywozu w handlu między Państwami Członkowskimi; należy zapewnić aby wspólny system podatków obrotowych nie był dyskryminujący, ze względu na pochodzenie towarów i usług, tak aby mógł być ostatecznie zrealizowany wspólny rynek pozwalający na uczciwą konkurencję i przypominający prawdziwy rynek wewnętrzny;

określenie terminu "podatnik" musi być dokładnie sprecyzowane, aby uzyskać lepszą neutralność podatku i umożliwić Państwom Członkowskim rozciągnięcie go na osoby, które okazjonalnie dokonują określonych transakcji;

termin "transakcja podlegająca opodatkowaniu" był powodem trudności, zwłaszcza, jeśli chodzi o transakcje uznawane za transakcje podlegające opodatkowaniu; dlatego pojęcia te muszą zostać dokładniej sprecyzowane;

określenie miejsca, gdzie transakcje podlegające opodatkowaniu zostały dokonane, było źródłem konfliktów dotyczących jurysdykcji między Państwami Członkowskimi, w szczególności jeśli chodzi o dostawy towarów wraz z montażem oraz świadczenie usług; miejsce, gdzie następuje świadczenie usługi powinno co do zasady być określone jako miejsce, gdzie osoba świadcząca usługi posiada swoje główne miejsce prowadzenia działalności, miejsce to powinno być określone jako znajdujące się w kraju osoby, dla której świadczona jest ta usługa, szczególnie w przypadku niektórych usług świadczonych pomiędzy podatnikami, gdzie koszt usługi jest wliczany w cenę towaru;

pojęcia zdarzenia podatkowego i obowiązku podatkowego muszą być zharmonizowane, jeśli wprowadzenie i jakiekolwiek późniejsze zmiany stawki wspólnotowej mają stać się obowiązujące w tym samym czasie we wszystkich Państwach Członkowskich;

podstawa opodatkowania musi być zharmonizowana tak, aby zastosowanie stawki wspólnotowej do transakcji podlegających opodatkowaniu doprowadziło do porównywalnych rezultatów we wszystkich Państwach Członkowskich;

stawki podatkowe stosowane przez Państwa Członkowskie muszą pozwolić na prawidłowe odliczenie podatku naliczonego w fazie poprzedniej;

wspólny wykaz zwolnień powinien być sporządzony, tak aby umożliwić pobór środków własnych Wspólnot w sposób jednolity we wszystkich Państwach Członkowskich;

zasady dotyczące odliczeń powinny zostać zharmonizowane w stopniu, który miałby wpływ na wysokość pobieranych kwot; część podlegająca odliczeniu powinna być naliczana w podobny sposób we wszystkich Państwach Członkowskich;

należy sprecyzować, które osoby są zobowiązane do zapłaty, w szczególności jeśli chodzi o niektóre usługi świadczone przez osobę mającą swe przedsiębiorstwo w innym państwie;

zobowiązania podatników muszą zostać zharmonizowane, zależnie od możliwości tak, aby zapewnić niezbędne zabezpieczenia pozwalające na pobieranie podatków w ujednolicony sposób we wszystkich Państwach Członkowskich; podatnicy powinni w szczególności deklarować okresowo ogólną wysokość dokonywanych transakcji, jeżeli okaże się to konieczne dla ustalenia i kontroli podstawy opodatkowania;

konieczna jest harmonizacja różnych odrębnych systemów już istniejących; Państwa Członkowskie powinny jednakże mieć możliwość utrzymania swoich własnych systemów dotyczących małych przedsiębiorstw, zgodnie ze wspólnymi przepisami, i w celu ściślejszej harmonizacji; Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość zastosowania szczególnej regulacji umożliwiającej zastosowanie ryczałtowych stawek rekompensat z tytułu podatku naliczonego rolnikom nie objętym zwykłymi regulacjami; powinny zostać ustalone podstawowe zasady tej regulacji, jak również, że powinno się przyjąć wspólną metodę określania wartości dodanej tych rolników do celów gromadzenia środków własnych;

należy zapewnić jednolite zastosowanie przepisów niniejszej dyrektywy; w tym celu powinny zostać ustanowione wspólnotowe procedury konsultacji; powstanie Komitetu ds. Podatku od Wartości Dodanej powinno umożliwić w tym zakresie bliską współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją;

Państwa Członkowskie powinny mieć możność, w pewnych granicach i na pewnych warunkach, podjąć lub utrzymać specjalne środki stanowiące odstępstwo od stosowania niniejszej dyrektywy, w celu uproszczenia pobierania podatku i zapobieżenia nadużyciom finansowym lub uchylaniu się od opodatkowania;

może okazać się właściwe, aby upoważnić Państwa Członkowskie do zawarcia z państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi umów zawierających odstępstwa od niniejszej dyrektywy;

niezbędne jest zapewnienie okresu przejściowego pozwalającego na stopniowe dostosowywanie prawa krajowego w określonych dziedzinach,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: