Facebook

Kliknij ten link, aby przejść do panelu logowania.
Teraz do wszystkich płatnych Serwisów internetowych
Wydawnictwa Podatkowego GOFIN loguj się w jednym
miejscu.


Po zalogowaniu znajdziesz menu z linkiem do swojego
konta abonenta i dodatkowych opcji.

Jak szukać?»

Uwaga: Do 2 kwietnia 2024 r. część płatników składek przekazuje do ZUS zgłoszenia o pracy "szczególnej" ZUS ZSWA za 2023 r. Do 31 marca 2024 r. należy sporządzić i podpisać sprawozdanie finansowe za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US zeznań: CIT-8 i CIT-8AB za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US deklaracji: CIT-8E i CIT-8FR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: IFT-2R, CIT-RB i CIT-CSR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: CIT-8ST, CIT-N1, CIT-N2, PIT-N1 i PIT-N2 według stanu na 31 grudnia 2023 r.
Ujednolicone przepisy prawne - www.przepisy.gofin.pl
Aktualnie jesteś: Ujednolicone przepisy prawne (strona główna) » 

Ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny1)

Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
 uwzględniający ww. zmiany
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2014 r. poz. 121
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2016 r. poz. 380
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2017 r. poz. 459
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
Wyświetl wersje poprzedzające
 Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
Wyświetl wcześniejsze wersje
2024.01.07 - bieżąca
 zmieniony przez
zmiany w:

Uwaga od redakcji:
Zmiany, które wchodzą w życie w wybranej wersji czasowej - zaznaczono kolorem

Tytuł I

Własność

Dział I

Przepisy ogólne

Art. 126 - 139. (uchylone)

Dział II

Treść i wykonywanie własności

Art. 140. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Art. 141. (uchylony)

Art. 142. § 1. Właściciel nie może się sprzeciwić użyciu a nawet uszkodzeniu lub zniszczeniu rzeczy przez inną osobę, jeżeli to jest konieczne do odwrócenia niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio dobrom osobistym tej osoby lub osoby trzeciej. Może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.

§ 2. Przepis powyższy stosuje się także w razie niebezpieczeństwa grożącego dobrom majątkowym, chyba że grożąca szkoda jest oczywiście i niewspółmiernie mniejsza aniżeli uszczerbek, który mógłby ponieść właściciel wskutek użycia, uszkodzenia lub zniszczenia rzeczy.

Art. 143. W granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Przepis ten nie uchybia przepisom regulującym prawa do wód.

Art. 144. Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

Art. 145. § 1. Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna).

§ 2. Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej.

§ 3. Przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy.

Art. 146. Przepisy artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do samoistnego posiadacza nieruchomości; jednakże posiadacz może żądać tylko ustanowienia służebności osobistej.

Art. 147. Właścicielowi nie wolno dokonywać robót ziemnych w taki sposób, żeby to groziło nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia.

Art. 148. Owoce opadłe z drzewa lub krzewu na grunt sąsiedni stanowią jego pożytki. Przepisu tego nie stosuje się, gdy grunt sąsiedni jest przeznaczony na użytek publiczny.

Art. 149. Właściciel gruntu może wejść na grunt sąsiedni w celu usunięcia zwieszających się z jego drzew gałęzi lub owoców. Właściciel sąsiedniego gruntu może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.

Art. 150. Właściciel gruntu może obciąć i zachować dla siebie korzenie przechodzące z sąsiedniego gruntu. To samo dotyczy gałęzi i owoców zwieszających się z sąsiedniego gruntu; jednakże w wypadku takim właściciel powinien uprzednio wyznaczyć sąsiadowi odpowiedni termin do ich usunięcia.

Art. 151. Jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nieuzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze.

Art. 152. Właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych; koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie.

Art. 153. Jeżeli granice gruntów stały się sporne, a stanu prawnego nie można stwierdzić, ustala się granice według ostatniego spokojnego stanu posiadania. Gdyby również takiego stanu nie można było stwierdzić, a postępowanie rozgraniczeniowe nie doprowadziło do ugody między interesowanymi, sąd ustali granice z uwzględnieniem wszelkich okoliczności; może przy tym przyznać jednemu z właścicieli odpowiednią dopłatę pieniężną.

Art. 154. § 1. Domniemywa się, że mury, płoty, miedze, rowy i inne urządzenia podobne, znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących, służą do wspólnego użytku sąsiadów. To samo dotyczy drzew i krzewów na granicy.

§ 2. Korzystający z wymienionych urządzeń obowiązani są ponosić wspólnie koszty ich utrzymania.

Dział III

Nabycie i utrata własności

Rozdział I

Przeniesienie własności

Art. 155. § 1. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

§ 2. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.

Istniejące wersje czasowe art. 156
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2011.10.23
zmieniony przez
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 156. Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.

Art. 157. § 1. Własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.

§ 2. Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności.

Art. 158. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Istniejące wersje czasowe art. 159
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2022.06.30
uchylony przez
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 159. Przepisów o obowiązku zachowania formy aktu notarialnego nie stosuje się w wypadku, gdy grunty wniesione jako wkład do rolniczej spółdzielni produkcyjnej mają stać się współwłasnością dotychczasowych właścicieli.

Art. 160. (uchylony)

Art. 161. (uchylony)

Art. 162. (uchylony)

Art. 163 - 165. (uchylone)

Istniejące wersje czasowe art. 166
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2016.04.30
zmieniony przez
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 166. § 1. W razie sprzedaży przez współwłaściciela nieruchomości rolnej udziału we współwłasności lub części tego udziału pozostałym współwłaścicielom przysługuje prawo pierwokupu, jeżeli prowadzą gospodarstwo rolne na gruncie wspólnym. Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy współwłaściciel prowadzący jednocześnie gospodarstwo rolne sprzedaje swój udział we współwłasności wraz z tym gospodarstwem albo gdy nabywcą jest inny współwłaściciel lub osoba, która dziedziczyłaby gospodarstwo po sprzedawcy.

§ 2. (uchylony)

Art. 167. (uchylony)

Art. 168. (uchylony)

Istniejące wersje czasowe art. 169
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
zmieniony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 169. § 1. Jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze.

§ 2. Jednakże gdy rzecz zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona przez właściciela zostaje zbyta przed upływem lat trzech od chwili jej zgubienia, skradzenia lub utraty, nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem powyższego trzyletniego terminu. Ograniczenie to nie dotyczy pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego.

Istniejące wersje czasowe art. 170
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
zmieniony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 170. W razie przeniesienia własności rzeczy ruchomej, która jest obciążona prawem osoby trzeciej, prawo to wygasa z chwilą wydania rzeczy nabywcy, chyba że ten działa w złej wierze. Przepis paragrafu drugiego artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio.

Art. 171. (uchylony)

Rozdział II

Zasiedzenie

Istniejące wersje czasowe art. 172
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2016.04.30
zmieniony przez
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
2023.10.05
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 172. § 1. Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie).

§ 2. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Art. 173. Jeżeli właściciel nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie, jest małoletni, zasiedzenie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem dwóch lat od uzyskania pełnoletności przez właściciela.

Istniejące wersje czasowe art. 174
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
zmieniony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 174. Posiadacz rzeczy ruchomej niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada rzecz nieprzerwanie od lat trzech jako posiadacz samoistny, chyba że posiada w złej wierze.

Art. 175. Do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń.

Art. 176. § 1. Jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej lat trzydzieści.

§ 2. Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy obecny posiadacz jest spadkobiercą poprzedniego posiadacza.

Art. 177. (uchylony)

Art. 178. (uchylony)

Rozdział III

Inne wypadki nabycia i utraty własności

Art. 179. (utracił moc)

Art. 180. Właściciel może wyzbyć się własności rzeczy ruchomej przez to, że w tym zamiarze rzecz porzuci.

Art. 181. Własność ruchomej rzeczy niczyjej nabywa się przez jej objęcie w posiadanie samoistne.

Art. 182. § 1. Rój pszczół staje się niczyim, jeżeli właściciel nie odszukał go przed upływem trzech dni od dnia wyrojenia. Właścicielowi wolno w pościgu za rojem wejść na cudzy grunt, powinien jednak naprawić wynikłą stąd szkodę.

§ 2. Jeżeli rój osiadł w cudzym ulu niezajętym, właściciel może domagać się wydania roju za zwrotem kosztów.

§ 3. Jeżeli rój osiadł w cudzym ulu zajętym, staje się on własnością tego, czyją własnością był rój, który się w ulu znajdował. Dotychczasowemu właścicielowi nie przysługuje w tym wypadku roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

Istniejące wersje czasowe art. 183
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
uchylony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 183. § 1. Kto znalazł rzecz zgubioną, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym osobę uprawnioną do odbioru rzeczy. Jeżeli znalazca nie wie, kto jest uprawniony do odbioru rzeczy, albo jeżeli nie zna miejsca zamieszkania osoby uprawnionej, powinien niezwłocznie zawiadomić o znalezieniu właściwy organ państwowy.

§ 2. Przepisy o rzeczach znalezionych stosuje się odpowiednio do rzeczy porzuconych bez zamiaru wyzbycia się własności, jak również do zwierząt, które zabłąkały się lub uciekły.

Istniejące wersje czasowe art. 184
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
uchylony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 184. § 1. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną znalazca powinien oddać niezwłocznie na przechowanie właściwemu organowi państwowemu, inne zaś rzeczy znalezione - tylko na żądanie tego organu.

§ 2. Jeżeli znalazca przechowuje rzecz u siebie, stosuje się odpowiednio przepisy o nieodpłatnym przechowaniu.

Istniejące wersje czasowe art. 185
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
uchylony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 185. Rozporządzenie Rady Ministrów określi organy właściwe do przechowywania rzeczy znalezionych i do poszukiwania osób uprawnionych do ich odbioru, zasady przechowywania tych rzeczy oraz sposób poszukiwania osób uprawnionych do odbioru.

Istniejące wersje czasowe art. 186
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
uchylony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 186. Znalazca, który uczynił zadość swoim obowiązkom, może żądać znaleźnego w wysokości jednej dziesiątej wartości rzeczy, jeżeli zgłosił swe roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie uprawnionej do odbioru.

Istniejące wersje czasowe art. 187
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
zmieniony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 187. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną, które nie zostaną przez uprawnionego odebrane w ciągu roku od dnia wezwania go przez właściwy organ, a w razie niemożności wezwania - w ciągu dwóch lat od ich znalezienia, stają się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy stają się po upływie tych samych terminów własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom; jeżeli rzeczy są przechowywane przez organ państwowy, znalazca może je odebrać za zwrotem kosztów.

Istniejące wersje czasowe art. 188
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
uchylony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 188. Przepisów artykułów poprzedzających nie stosuje się w razie znalezienia rzeczy w budynku publicznym albo w innym budynku lub pomieszczeniu otwartym dla publiczności ani w razie znalezienia rzeczy w wagonie kolejowym, na statku lub innym środku transportu publicznego. Znalazca obowiązany jest w tych wypadkach oddać rzecz zarządcy budynku lub pomieszczenia albo właściwemu zarządcy środków transportu publicznego, a ten postąpi z rzeczą zgodnie z właściwymi przepisami.

Istniejące wersje czasowe art. 189
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
zmieniony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 189. Jeżeli rzecz mająca znaczniejszą wartość materialną albo wartość naukową lub artystyczną została znaleziona w takich okolicznościach, że poszukiwanie właściciela byłoby oczywiście bezcelowe, znalazca obowiązany jest oddać rzecz właściwemu organowi państwowemu. Rzecz znaleziona staje się własnością Skarbu Państwa, a znalazcy należy się odpowiednie wynagrodzenie.

Art. 190. Uprawniony do pobierania pożytków naturalnych rzeczy nabywa ich własność przez odłączenie ich od rzeczy.

Art. 191. Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Art. 192. § 1. Ten, kto wytworzył nową rzecz ruchomą z cudzych materiałów, staje się jej właścicielem, jeżeli wartość nakładu pracy jest większa od wartości materiałów.

§ 2. Jeżeli przetworzenie rzeczy było dokonane w złej wierze albo jeżeli wartość materiałów jest większa od wartości nakładu pracy, rzecz wytworzona staje się własnością właściciela materiałów.

Art. 193. § 1. Jeżeli rzeczy ruchome zostały połączone lub pomieszane w taki sposób, że przywrócenie stanu poprzedniego byłoby związane z nadmiernymi trudnościami lub kosztami, dotychczasowi właściciele stają się współwłaścicielami całości. Udziały we współwłasności oznacza się według stosunku wartości rzeczy połączonych lub pomieszanych.

§ 2. Jednakże gdy jedna z rzeczy połączonych ma wartość znacznie większą aniżeli pozostałe, rzeczy mniejszej wartości stają się jej częściami składowymi.

Art. 194. Przepisy o przetworzeniu, połączeniu i pomieszaniu nie uchybiają przepisom o obowiązku naprawienia szkody ani przepisom o bezpodstawnym wzbogaceniu.

Dział IV

Współwłasność

Art. 195. Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Art. 196. § 1. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

§ 2. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Art. 197. Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe.

Art. 198. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Art. 199. Do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Art. 200. Każdy ze współwłaścicieli jest obowiązany do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną.

Art. 201. Do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności.

Art. 202. Jeżeli większość współwłaścicieli postanawia dokonać czynności rażąco sprzecznej z zasadami prawidłowego zarządu rzeczą wspólną, każdy z pozostałych współwłaścicieli może żądać rozstrzygnięcia przez sąd.

Art. 203. Każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość.

Art. 204. Większość współwłaścicieli oblicza się według wielkości udziałów.

Art. 205. Współwłaściciel sprawujący zarząd rzeczą wspólną może żądać od pozostałych współwłaścicieli wynagrodzenia odpowiadającego uzasadnionemu nakładowi jego pracy.

Art. 206. Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Art. 207. Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Art. 208. Każdy ze współwłaścicieli niesprawujących zarządu rzeczą wspólną może żądać w odpowiednich terminach rachunku z zarządu.

Art. 209. Każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa.

Istniejące wersje czasowe art. 210
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2016.04.30
zmieniony przez
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 210. Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Art. 211. Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Art. 212. § 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

§ 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

§ 3. Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych.

Istniejące wersje czasowe art. 213
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2016.04.30
zmieniony przez
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 213. Jeżeli zniesienie współwłasności gospodarstwa rolnego przez podział między współwłaścicieli byłoby sprzeczne z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej, sąd przyzna to gospodarstwo temu współwłaścicielowi, na którego wyrażą zgodę wszyscy współwłaściciele.

Istniejące wersje czasowe art. 214
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2016.04.30
zmieniony przez
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 214. § 1. W razie braku zgody wszystkich współwłaścicieli, sąd przyzna gospodarstwo rolne temu z nich, który je prowadzi lub stale w nim pracuje, chyba że interes społeczno-gospodarczy przemawia za wyborem innego współwłaściciela.

§ 2. Jeżeli warunki przewidziane w paragrafie poprzedzającym spełnia kilku współwłaścicieli albo jeżeli nie spełnia ich żaden ze współwłaścicieli, sąd przyzna gospodarstwo rolne temu z nich, który daje najlepszą gwarancję jego należytego prowadzenia.

§ 3. Na wniosek wszystkich współwłaścicieli sąd zarządzi sprzedaż gospodarstwa rolnego stosownie do przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

§ 4. Sprzedaż gospodarstwa rolnego sąd zarządzi również w wypadku niewyrażenia zgody przez żadnego ze współwłaścicieli na przyznanie mu gospodarstwa.

Art. 215. Przepisy dwóch artykułów poprzedzających stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy gospodarstwo rolne może być podzielone, lecz liczba wydzielonych części jest mniejsza od liczby współwłaścicieli.

Art. 216. § 1. Wysokość przysługujących współwłaścicielom spłat z gospodarstwa rolnego ustala się stosownie do ich zgodnego porozumienia.

§ 2. W razie braku takiego porozumienia spłaty przysługujące współwłaścicielom mogą być obniżone. Przy określaniu stopnia ich obniżenia bierze się pod uwagę:

    1) typ, wielkość i stan gospodarstwa rolnego będącego przedmiotem zniesienia współwłasności;

    2) sytuację osobistą i majątkową współwłaściciela zobowiązanego do spłat i współwłaściciela uprawnionego do ich otrzymania.

§ 3. Obniżenie spłat, stosownie do przepisu paragrafu poprzedzającego, nie wyklucza możliwości rozłożenia ich na raty lub odroczenia terminu ich zapłaty, stosownie do przepisu art. 212 § 3.

§ 4. Przepisów § 2 i 3 nie stosuje się do spłat na rzecz małżonka w razie zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego, które stosownie do przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego należy do wspólnego majątku małżonków.

Art. 217. Współwłaściciel, który w wyniku zniesienia współwłasności otrzymał gospodarstwo rolne, wchodzące zaś w skład tego gospodarstwa nieruchomości rolne zbył odpłatnie przed upływem pięciu lat od chwili zniesienia współwłasności, jest obowiązany pozostałym współwłaścicielom, którym przypadły spłaty niższe od należnych, wydać - proporcjonalnie do wielkości ich udziałów - korzyści uzyskane z obniżenia spłat, chyba że celem zbycia jest zapewnienie racjonalnego prowadzenia tego gospodarstwa.

Art. 218. § 1. Współwłaściciele, którzy nie otrzymali gospodarstwa rolnego lub jego części, lecz do chwili zniesienia współwłasności w tym gospodarstwie mieszkali, zachowują uprawnienia do dalszego zamieszkiwania, jednakże nie dłużej niż przez pięć lat, a gdy w chwili znoszenia współwłasności są małoletni - nie dłużej niż pięć lat od osiągnięcia pełnoletności. Ograniczenie terminem powyższym nie dotyczy współwłaścicieli trwale niezdolnych do pracy.

§ 2. Do uprawnień wynikających z przepisów paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio przepisy o służebności mieszkania.

Art. 219. (uchylony)

Art. 220. Roszczenie o zniesienie współwłasności nie ulega przedawnieniu.

Art. 221. Czynności prawne określające zarząd i sposób korzystania z rzeczy wspólnej albo wyłączające uprawnienie do zniesienia współwłasności odnoszą skutek także względem nabywcy udziału, jeżeli nabywca o nich wiedział lub z łatwością mógł się dowiedzieć. To samo dotyczy wypadku, gdy sposób korzystania z rzeczy został ustalony w orzeczeniu sądowym.

Dział V

Ochrona własności

Art. 222. § 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.

Istniejące wersje czasowe art. 223
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.01.23 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2014 r. poz. 121
2015.06.21
zmieniony przez
2016.03.22 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 380
2017.03.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 459
2018.05.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1025
2019.06.19 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1145
2020.10.08 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 1740
2022.06.29 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1360
2023.08.14 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2023 r. poz. 1610
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 223. § 1. Roszczenia właściciela przewidziane w artykule poprzedzającym nie ulegają przedawnieniu, jeżeli dotyczą nieruchomości.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

Art. 224. § 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.

§ 2. Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.

Art. 225. Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Art. 226. § 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych.

§ 2. Samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem.

Art. 227. § 1. Samoistny posiadacz może, przywracając stan poprzedni, zabrać przedmioty, które połączył z rzeczą, chociażby stały się jej częściami składowymi.

§ 2. Jednakże gdy połączenia dokonał samoistny posiadacz w złej wierze albo samoistny posiadacz w dobrej wierze po chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, właściciel może przyłączone przedmioty zatrzymać, zwracając samoistnemu posiadaczowi ich wartość i koszt robocizny albo sumę odpowiadającą zwiększeniu wartości rzeczy.

Art. 228. Przepisy określające prawa i obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się on o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, stosuje się także w wypadku, gdy samoistny posiadacz rzeczy będącej przedmiotem własności państwowej został wezwany przez właściwy organ państwowy do wydania rzeczy.

Art. 229. § 1. Roszczenia właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości, jak również roszczenia o naprawienie szkody z powodu pogorszenia rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. To samo dotyczy roszczeń samoistnego posiadacza przeciwko właścicielowi o zwrot nakładów na rzecz.

§ 2. (uchylony)

Art. 230. Przepisy dotyczące roszczeń właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości oraz o naprawienie szkody z powodu pogorszenia lub utraty rzeczy, jak również przepisy dotyczące roszczeń samoistnego posiadacza o zwrot nakładów na rzecz, stosuje się odpowiednio do stosunku między właścicielem rzeczy a posiadaczem zależnym, o ile z przepisów regulujących ten stosunek nie wynika nic innego.

Art. 231. § 1. Samoistny posiadacz gruntu w dobrej wierze, który wzniósł na powierzchni lub pod powierzchnią gruntu budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby właściciel przeniósł na niego własność zajętej działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

§ 2. Właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

§ 3. (uchylony)

 
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN
Szanowny Użytkowniku !
Prosimy o zapoznanie się z poniższymi informacjami oraz wyrażenie dobrowolnej zgody poprzez kliknięcie przycisku "Zgadzam się".
Pamiętaj, że zawsze możesz wycofać zgodę.

Serwis internetowy, z którego Pani/Pan korzysta używa plików cookies w celu:

  • niezbędnego zapewnienia prawidłowego działania Serwisów (utrzymania sesji),
  • realizacji funkcjonalności ułatwiających obsługę Serwisu,
  • analizy statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
  • zbierania i przetwarzania danych osobowych w celu wyświetlenia reklam produktów własnych i klientów reklamowych.
Pliki cookies

Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z Serwisu, w celu administrowania Serwisem, dostosowania treści Serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania reklamy (dostosowania treści reklamy do indywidualnych potrzeb użytkownika). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika Serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do internetu oraz w Polityce prywatności i plików cookies.

Administratorzy

Administratorem Pana/Pani danych osobowych w związku z korzystaniem z Serwisu internetowego i jego usług jest Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o. Administratorem danych osobowych w plikach cookies w związku z wyświetleniem analizy statystyk i wyświetlaniem spersonalizowanych reklam są partnerzy Wydawnictwa Podatkowego GOFIN sp. z o.o., Google Inc, Facebook Inc.

Jakie ma Pani/Pan prawa w stosunku do swoich danych osobowych?

Wobec swoich danych mają Pan/Pani prawo do żądania dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych, prawo do cofnięcia zgody.

Podstawy prawne przetwarzania Pani/Pana danych osobowych
  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z wykonaniem umowy.

    Umowa w naszym przypadku oznacza akceptację regulaminu naszych usług. Jeśli zatem akceptuje Pani/Pan umowę na realizację danej usługi, to możemy przetwarzać Pani/Pana dane w zakresie niezbędnym do realizacji tej umowy.

  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z prawnie uzasadnionym interesem administratora.

    Dotyczy sytuacji, gdy przetwarzanie danych jest uzasadnione z uwagi na usprawiedliwione potrzeby administratora, tj. dokonanie pomiarów statystycznych, ulepszania naszych usług, jak również prowadzenie marketingu i promocji własnych usług administratora.

  • Dobrowolna zgoda.

    Aby móc realizować cele:
    - zapamiętania Pani/Pana decyzji w Serwisach w zakresie korzystania z dostępnych opcjonalnie funkcjonalności,
    - analiz statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
    - wyświetlania spersonalizowanych reklam produktów własnych i klientów reklamowych w związku z odwiedzaniem niniejszego Serwisu internetowego partnerzy Wydawnictwa Podatkowego Gofin sp. z o.o. muszą mieć możliwość przetwarzania Pani/Pana danych.

Potrzebna jest Nam Pani/Pana dobrowolna zgoda na zapisy w plikach cookies w celach realizacji powyższych celów.
W związku z powyższymi wyjaśnieniami prosimy o wyrażenie dobrowolnej zgody na zapisywanie informacji w plikach cookies przez kliknięcie przycisku „Zgadzam się” lub „Nie teraz” w przypadku braku zgody. Istnieje możliwość skorzystania z „ustawień zaawansowanych” plików cookies w celu określenia indywidualnych zgód na zapis wybranych plików cookies realizujących wybrane cele.
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o., ul. Owocowa 8, 66-400 Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40, faks 95 720 85 60